ทดลองอ่าน สาวกี่เพ้าคนนี้เป็นของคุณ บทที่ 3-4

ใกล้ๆ โรงพยาบาลมีร้านอาหารมากมาย ทว่าดึกดื่นค่อนคืนแบบนี้ร้านที่ได้มาตรฐานหน่อยล้วนปิดร้านกันหมดแล้ว

จี้ชิงอิ่งเดินตามฟู่เหยียนจื้อไปครู่หนึ่งพลางหันหน้าไปมองร้านเล็กๆ สองฟากฝั่ง

ร้านเล็กๆ มีคนมากมาย ทุกคนเบียดเสียดอยู่ด้วยกัน จับกลุ่มคุยกันดูมีความสุข บรรยากาศมีชีวิตชีวา มองแล้วมีกลิ่นอายของการใช้ชีวิตอย่างมาก

ฝีเท้าของจี้ชิงอิ่งชะงักและหยุดลง

เมื่อสัมผัสได้ว่าเธอไม่ได้เดินตามมา ฟู่เหยียนจื้อจึงหันหน้ากลับไปมอง

ทันทีที่หันหน้ากลับไปก็สบเข้ากับดวงตาเป็นประกายของจี้ชิงอิ่ง

“หมอฟู่ ร้านนี้รู้สึกว่าไม่เลวเลยค่ะ หรือไม่พวกเรากินร้านนี้ไหม”

ฟู่เหยียนจื้อเหลือบมองสภาพแวดล้อมภายในร้านและถามด้วยเสียงเยือกเย็นว่า “คุณแน่ใจนะ?”

หว่างคิ้วและดวงตาของเขาไม่มีความรังเกียจและความไม่ชอบ ราวกับไม่ได้ปฏิเสธบรรยากาศในร้านแบบนี้

“แน่ใจค่ะ” จี้ชิงอิ่งโค้งริมฝีปาก มองเขาด้วยแววตากระเพื่อมไหว “เป็นยังไงคะ”

ฟู่เหยียนจื้อมองเธอแล้วเดินตรงเข้าไป

ร้านเล็กมากจริงๆ จี้ชิงอิ่งนับดูก็พบว่ามีเพียงเจ็ดแปดโต๊ะเท่านั้น แต่ลูกค้ากลับมีจำนวนสิบถึงยี่สิบคน บวกกับการเดินไปมาของเถ้าแก่และพนักงานบริการ แม้แต่ทางเดินก็เบียดเสียดขึ้นเป็นพิเศษ

หลังจากทั้งสองคนเข้าไปเถ้าแก่ตรงหน้าประตูก็มองพวกเขาแล้วเอ่ยขึ้นด้วยความประหลาดใจ

“ทั้งสองท่านต้องการสั่งอะไรดี”

ฟู่เหยียนจื้อชำเลืองตามองเธอ

จี้ชิงอิ่งก็เข้าใจ ช้อนตาขึ้นมองเมนูบนผนังและสั่งอาหารอย่างรวดเร็ว “โจ๊กซี่โครงหมูถ้วยนึงค่ะ”

“ได้เลย เอาอะไรอีกไหม”

จี้ชิงอิ่งส่ายหน้า มองไปทางฟู่เหยียนจื้อ

“คุณจะกินอะไรคะ”

หลังจากทั้งสองคนสั่งอาหารเรียบร้อยแล้ว เถ้าแก่ก็มองไปรอบๆ “ด้านนั้นยังแชร์โต๊ะกันได้ คุณทั้งสองถือสาไหม”

ไม่รอให้ฟู่เหยียนจื้อพูด จี้ชิงอิ่งรีบกล่าวทันทีว่า “ไม่ถือสาค่ะ”

“…”

ที่นั่งสำหรับสองคนประเภทที่นั่งข้างกันแบบนั้นแน่นอนว่าเธอไม่ถือสา

ทั้งสองคนเดินเข้าไป จี้ชิงอิ่งพบว่าโต๊ะนั้นเป็นคู่รักหนุ่มสาวคู่หนึ่ง

โต๊ะสำหรับสี่คน สองคนนั้นนั่งอยู่ด้วยกัน กลิ่นอายความรักเข้มข้น

ถ้าเป็นเมื่อก่อนจี้ชิงอิ่งไม่มีทางชอบการแชร์โต๊ะ เธอไม่ค่อยชอบสายตาของคนอื่นที่จับจ้องมาที่เธอ ทว่าในสายตาของคนส่วนใหญ่แล้วการสวมกี่เพ้านั้นโดดเด่นเป็นพิเศษ

ผ่านไปนานวันเข้าเธอก็เคยชินแล้ว

แน่นอนว่าเคยชินก็ส่วนเคยชิน การพินิจพิเคราะห์ใกล้ๆ ก็ยังคงทำให้เธอรู้สึกอึดอัดอยู่ดี

วันนี้ชุดที่เธอสวมคือกี่เพ้าพื้นขาวมีดอกไม้สีฟ้า แรงบันดาลใจในการออกแบบมาจากเครื่องลายคราม ทั้งตัวคนดูมีเสน่ห์อย่างมาก อีกทั้งผมยังเป็นทรงลอนยาวจึงค่อนข้างให้ความรู้สึกผสมผสานกับยุคสมัยใหม่ได้เป็นอย่างดี ตัวเธอเองก็หน้าตางดงามมาก แต่เพราะนั่งอยู่ในร้านด้วยชุดนี้จึงไม่เข้ากับบริเวณโดยรอบอยู่บ้าง

คู่รักฝั่งตรงข้ามมองพวกเขาทั้งสอง มองแวบหนึ่งแล้วก็ถอนสายตากลับไป ไม่ทันไรก็แอบมองมาอีกครั้งอย่างอดไม่ไหว ในแววตามีความอยากรู้อยากเห็นและความตกตะลึง

จี้ชิงอิ่งรวบผมขึ้น ก้มหน้าลงเผยใบหูออกมา เธอขยับที่นั่งอย่างไม่เป็นตัวของตัวเอง ต้นขาด้านนอกชนเข้ากับคนข้างๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ

ตอนที่ชายหนุ่มนั่งลงแผ่นหลังตรงแหน็ว