ทดลองอ่าน สุภาพบุรุษ สุดที่ร้าย บทที่ 2

ได้ยินดังนั้นพนักงานสาวไม่แท้ก็ไม่รอช้า รีบยื่นโทรศัพท์มือถือยี่ห้อใหม่ล่าสุด เปิดภาพบนหน้าจอขยายให้เห็นกันชัดๆ ทั้งโต๊ะ นิสราเองก็เผลอลุกมามุงด้วยตามสัญชาตญาณ ผิดกับทยาดาที่นั่งนิ่งใช้สายตาประเมินสถานการณ์อยู่เงียบๆ

“คนนี้ใช่กรรมการคนใหม่แน่นะคะ คอนเฟิร์มให้พวกหนูทีค่ะ”

นลินีหยิบโทรศัพท์มาพิจารณาดูรูปที่ถูกแอบถ่ายจากด้านข้างไกลๆ ในห้องประชุมที่เพิ่งเข้าร่วมไปเมื่อปลายสัปดาห์ วาดนิ้วขยายดูใบหน้าให้ชัดแล้วก็ส่งโทรศัพท์คืน

“ใช่ แต่ว่าใครเป็นคนส่งภาพนี้มาให้ รู้ใช่ไหมว่ามันไม่สมควร” นลินีเอ็ด แต่กลายเป็นว่าเหล่าพนักงานทั้งกลุ่มนี้กลับวี้ดว้ายเสียอาการหนักกว่าเดิมไปอีก สร้างความฉงนให้ทั้งสามสาวที่ถูกรายล้อมไปด้วยเสียงอันน่าปวดหู

ทยาดาที่เริ่มจะรำคาญความวุ่นวายตรงหน้ารวบจานข้าวทั้งของตัวเองและเพื่อนไปเก็บยังจุดวางภาชนะใช้แล้ว กะว่าให้ทั้งกลุ่มสลายตัวไปแล้วค่อยกลับมานั่งใหม่

“รู้ค่ะ แต่แหม คนหล่อใครๆ ก็อยากเห็น แบบนี้ค่อยกระชุ่มกระชวย มีกะใจมาทำงานหน่อยเนอะ ว่าไหมพวกแก” หน่วยกล้าตายที่อุตส่าห์ถือรูปมาถามหันไปแสดงอาการดี๊ด๊ากับบรรดาเพื่อนๆ “เจ๊อ่ะ อยู่ที่นี่มาก็นาน จะมองแต่เพื่อนร่วมงานแก่ๆ โทรมลงพุงอยู่อย่างนั้นไปทำไมล่ะคะ มีคนหล่อๆ มาทั้งที อาหารตาอาหารใจจะตาย”

นลินีหยิกแขนพนักงานอ้อนแอ้นตรงหน้าด้วยความหมั่นไส้แกมเข่นเขี้ยว

“ทำอย่างกับว่าบอสจะลงมาให้พวกเธอมอง บอกเลยนะว่าอีกห่างไกล เก็บรูปนี้ไว้ให้ดีๆ แล้วกัน เพราะคงเป็นรูปเดียวที่ได้เห็น” หัวหน้าแผนกบุคคลชี้นิ้วดุเรียงรายคน

“เจ๊มีโอกาสได้ประชุมร่วมบ่อยก็พูดได้สิ”

ทยาดาที่เก็บจานเสร็จแล้วกลับมาหยิบกระเป๋าเตรียมจะกลับขึ้นไปทำงาน หลังจากประเมินดูแล้วว่าคงไม่มีใครลุกไปง่ายๆ เป็นเธอที่ไปเองจะง่ายกว่า

“เอ…ว่าแต่พี่ทอยคนสวยเห็นหรือยังคะ หน้าตากรรมการคนใหม่” หนึ่งในกลุ่มพนักงานเอ่ยออกมา ร่างเพรียวที่กำลังจะเดินหนีหยุดชะงักทันที ด้วยอาการที่ถามนั้นเหมือนไม่ได้ตั้งใจถาม คล้ายตั้งใจกวนเธอเสียมากกว่า

“บ้า! แกก็ไปถามพี่เขาแบบนั้น เขาก็ต้องหมายหัว เอ๊ย! เห็นแล้วป่ะ” แม่ทัพนำขบวนออกรับเป็นลูกคู่ทันที แล้วก็หัวเราะคิกคักกันในกลุ่ม

นลินีที่เห็นท่าไม่ดีเตรียมจะไล่ทั้งแก๊งออกไป

“ยังไม่เห็น” ทยาดาตอบห้วนๆ แต่ทั้งกลุ่มนั้นส่งยิ้มให้แก่กันในแบบที่ไม่มีใครเชื่อ “ฉันเห็นหรือไม่เห็นแล้วมีอะไรแปลกไปหรือไง” หญิงสาวถาม

“เปล่าค่า ปกติเห็นพี่ทอยไม่พลาด อุ๊บส์!” จบประโยคทั้งแก๊งก็พากันฮาครืนเป็นเรื่องสนุก มีแต่นิสรากับนลินีที่หน้าบอกบุญไม่รับ

“แยกย้ายๆ ไปไหนก็ไป จะได้เวลาทำงานกันอยู่แล้วยังมาจับกลุ่มเม้าท์ไม่เลิกอีก” นลินีโบกมือไล่