ทดลองอ่าน หญิงงามอันดับหนึ่งแห่งฉางอัน บทที่ 7-บทที่ 8

ต้องบอกว่าใบหน้าของบุตรสาวสกุลเมิ่งนั่นน่ารักอย่างมาก ดวงตาโตคู่หนึ่งราวกับผลองุ่นที่ล้างน้ำมาแล้ว ทั้งดำและสุกใส ปลายจมูกกลมมน เวลายิ้มเผยให้เห็นแผงฟันขาวสะอาด ทำให้คนเกิดความรู้สึกดีอย่างห้ามไม่อยู่

หญิงสกุลเวินเข้าจวนเจิ้นกั๋วกงมาในตอนนี้มีจุดประสงค์อะไรทุกคนล้วนรู้ดี

แต่ขอเพียงลู่เยี่ยนถูกใจได้ก็เป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่ง

ฮูหยินผู้เฒ่าพยักหน้า “เจ้าไปเรียกนางมาที่นี่ ข้าจะพูดคุยกับนางสักหน่อย”

เซียวซื่อรับคำว่า “เจ้าค่ะ” แล้วเดินไปแตะไหล่ของอีกฝ่ายทีหนึ่ง

ฮูหยินผู้เฒ่าอายุมากแล้ว ย่อมชอบหญิงสาวอายุน้อย นางกุมมือของเมิ่งซู่ซี มองสำรวจอย่างละเอียด จากนั้นจึงเรียกลู่เยี่ยนเข้ามาหา

เสียงดนตรีด้านข้างไม่ได้หยุดลง คำที่ฮูหยินผู้เฒ่าพูดกับเขาไม่ได้ยินแม้แต่ประโยคเดียว ด้วยความจนใจจึงจำต้องโน้มตัวขยับหูเข้าไปใกล้

เมิ่งซู่ซีอยู่ใกล้ฮูหยินผู้เฒ่าที่สุด เห็นตัวเขาโน้มมาข้างหน้า ใบหน้าก็แดงขึ้นมาทันที

ท่าทางหญิงสาวทำอะไรไม่ถูกนี้ย่อมอยู่ในสายตาของฮูหยินผู้เฒ่าลู่และองค์หญิงใหญ่

กลางคืนหลังเลิกงานเวินซื่อก็เรียกเมิ่งซู่ซีมาที่ห้องของนาง

“ซีซี เมื่อครู่เจ้าได้พบซื่อจื่อแล้วใช่หรือไม่”

ใบหน้าเล็กของเมิ่งซู่ซีแดงในทันที ก่อนจะพูดตะกุกตะกักว่า “ท่าน…ท่านป้า”

เวินซื่อกุมมือของนาง พูดอย่างแฝงความหมายลึกซึ้ง “องค์หญิงใหญ่จิ้งอันมีฐานะอะไรคิดว่าแม่เจ้าคงกำชับไว้แล้ว ป้ากับนางอยู่ร่วมกันมายี่สิบกว่าปี พอเข้าใจตัวนางอยู่บ้าง ถ้าเจ้าคิดจะแต่งเข้ามาในสกุลลู่จริงก็เชื่อป้า อย่าปิดกั้นตนเองเกินไป สองวันนี้หากองค์หญิงใหญ่พูดคุยกับเจ้า นางถามอะไรเจ้า เจ้าก็ตอบไป พูดตามตรงไม่อ้อมค้อมดีที่สุด”

“ท่านป้าวางใจได้ ถ้าองค์หญิงใหญ่มาถามอะไร ซู่ซีต้องตอบตามตรงแน่นอน ไม่อ้อมค้อมเด็ดขาดเจ้าค่ะ”

เวินซื่อบีบปลายจมูกของนางทีหนึ่ง “เจ้าเหมือนแม่เจ้า ล้วนเป็นคนฉลาดเฉลียว”

เมิ่งซู่ซีเขย่ามือของผู้เป็นป้าแสดงอาการเง้างอนเล็กน้อย

“เอาล่ะ พูดจบป้าก็วางใจแล้ว รีบพักผ่อนเถอะ ถ้าเจ้าขาดอะไรก็มาบอกป้า ถือว่าที่นี่เป็นบ้านของตนเอง”

หลังจากเวินซื่อปิดประตูออกไปแล้วรอยยิ้มในดวงตาของเมิ่งซู่ซีก็หายไปในทันที

ความขวยเขินของหญิงสาวเหล่านั้นหายไปจนสิ้น

นางนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง มองดูตนเองในกระจก ยกมุมปากขึ้นช้าๆ เผยให้เห็นรอยยิ้มเยาะตนเอง

ป้าของนางชะตาดี แต่งเข้ามาในครอบครัวอย่างบ้านสกุลลู่จึงมองโลกในแง่ดีตามไปด้วย

แม้แต่คำว่าพูดตามตรงไม่อ้อมค้อมแบบนั้นก็กล้าพูด

ท่านแม่ไม่มีบุตรชาย อยู่ในบ้านสกุลเมิ่งต้องคอยเอาอกเอาใจผู้อื่น บุตรสาวของอี๋เหนียงถึงขั้นปีนขึ้นมาบนหัวนางแล้ว

หากครั้งนี้ไม่ได้รับความพอใจจากองค์หญิงใหญ่ แต่งเข้าบ้านสกุลลู่ได้อย่างราบรื่น พอกลับถึงจิงโจวแล้วคงต้องแต่งงานกับคนที่บิดาเลือกให้

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 4 พ.ย. 64 เวลา 12.00 น.