ทดลองอ่าน หยกเร้นชะตา บทที่ 2.1-2.2

บทที่ 2.1 นกเขายึดรังนกสาลิกา

“จางหมัวมัว?”

จางหมัวมัวได้สติกลับมา นางตระหนักได้ว่าตนเองกำลังคิดเรื่องที่คุณหนูห้าเพิ่งกลับจวนและเผลอใจลอยอีกแล้ว จางหมัวมัวเก็บงำความคิด คลี่ยิ้มกว้างเต็มใบหน้า กล่าวเอาใจคุณหนูสี่ตรงหน้าอย่างระมัดระวัง

“คุณหนูสี่ ท่านมาแล้วหรือเจ้าคะ!”

“ใช่ เมื่อคืนข้าหลับไม่สนิทจึงลุกมาคารวะท่านแม่เช้าหน่อย”

“คุณหนูสี่กตัญญูโดยแท้” จางหมัวมัวกล่าวยิ้มๆ ภายในห้องพากันชมฉู่จิ่นเมี่ยวว่ากตัญญูไม่ขาดปาก จางหมัวมัวยิ้มฟังคนทั้งหลายเยินยอ ในใจกลับกำลังคิดว่าถ้ากล่าวว่ามาเช้ามีหรือจะเช้าเท่าคุณหนูห้า นางเข้าไปได้พักใหญ่แล้ว ทว่าความคิดเช่นนี้จางหมัวมัวไม่มีทางพูดออกมาแน่นอน

ฉู่จิ่นเมี่ยวถอดเสื้อคลุมออกโดยมีสาวใช้คอยช่วยปรนนิบัติ เสื้อคลุมของนางเป็นจ้าวซื่อสั่งให้คนทำขึ้นเป็นพิเศษ ด้านนอกใช้ผ้าแพรอวิ๋นจิ่น ที่มีค่าดั่งทองคำ ด้านในบุด้วยปุยฝ้ายชั้นดีที่สุด ตัวใหญ่มากจนคลุมลงไปถึงน่อง เหมือนเป็นเสื้อบุนวมขนาดใหญ่คลุมอยู่บนร่างอย่างไรอย่างนั้น แขนเสื้อกว้าง บริเวณคอเสื้อทำเป็นปกตั้งตามสมัยนิยมประดับด้วยขนกระต่าย ใช้ทองคำฝังทับทิมหนึ่งคู่ทำเป็นกระดุม เดิมทีฉู่จิ่นเมี่ยวก็มีรูปร่างอรชรอ้อนแอ้น เมื่อสวมเสื้อคลุมตัวนี้จึงดูหลวมโพรกราวกับรับน้ำหนักเสื้อคลุมไม่ไหว มีรูปลักษณ์เช่นคนงามร่างกายบอบบางซึ่งเป็นที่นิยมในตอนนี้

ฉู่จิ่นเมี่ยวขนคิ้วบาง ริมฝีปากก็บางเช่นกันจึงดูจืดชืดอยู่บ้าง ไม่ชวนพิศเท่าพี่สาวน้องสาวคนอื่นๆ นับตั้งแต่ฉู่จิ่นเมี่ยวรู้ตัวว่ามีรูปโฉมสู้พี่สาวน้องสาวไม่ได้ แม้แต่บุตรสาวสายรองยังทาบไม่ติดก็แอบอารมณ์เสียกับตนเองจึงพยายามแต่งกายให้ดูผ่ายผอมอ่อนแอบริสุทธิ์ ตอนนี้รูปลักษณ์เช่นบัณฑิตกำลังเป็นที่นิยม ปัญญาชนยกย่องคนงามที่นุ่มนวลอ่อนหวานร่างปลิวลม สตรีส่วนใหญ่จึงตั้งใจแต่งกายให้ดูอ่อนแอบอบบาง ทั้งยังประทินโฉมให้ดูเหมือนมีหยาดน้ำตาติดอยู่จริงๆ อีกด้วย แม้ฉู่จิ่นเมี่ยวจะมีองคาพยพสู้พี่สาวน้องสาวทั้งหลายไม่ได้ แต่ในด้านลักษณะท่าทางและการแต่งตัวกลับเป็นที่ชมชอบของบรรดาพี่ชายน้องชายมากกว่า

ตอนนี้จวนโหวมีฉางซิงโหวฉู่จิ้งเป็นประมุข ฮูหยินผู้เฒ่าฉู่ก็ยังแข็งแรงดี เป็นผู้กุมอำนาจดูแลจวนโหว เมื่อฮูหยินผู้เฒ่าฉู่ยังอยู่ เหล่าพี่ชายน้องชายย่อมไม่อาจแยกเรือน ในจวนมีพี่ชายน้องชายสามคน สายบ้านใหญ่คือพี่ชายคนโตฉางซิงโหว ฮูหยินคือจ้าวซื่อ สายบ้านรองคือนายท่านรองฉู่ตวน ฮูหยินคือเหยียนซื่อ สายบ้านสามคือนายท่านสามฉู่จาง ฮูหยินคือเฉียนซื่อ ฉางซิงโหวกับนายท่านรองเกิดจากภรรยาเอก ส่วนบ้านสามเกิดจากอนุ มิเป็นที่ชมชอบของฮูหยินผู้เฒ่าฉู่สักเท่าไร บ้านใหญ่ได้สืบทอดบรรดาศักดิ์แล้วย่อมเหนือกว่าพี่น้องคนอื่น แม้แต่ค่าใช้จ่ายของสตรีสายบ้านใหญ่ก็มากกว่าสายอื่น เป็นรองเพียงฮูหยินผู้เฒ่าฉู่

ฉางซิงโหวมีบุตรชายสี่คนบุตรสาวห้าคน ในจำนวนนั้นมีเพียงคุณหนูใหญ่ คุณชายรอง และคุณหนูสี่ที่เกิดจากภรรยาเอก นี่นับว่าน้อยมากแล้ว ตอนแรกที่ฉางซิงโหวพาแม่นางน้อยผู้หนึ่งกลับมาแล้วบอกว่านี่คือบุตรสาวของเขา เรียกได้ว่าทำเอาคนในจวนตกตะลึงกันไม่น้อย จ้าวซื่อเป็นตายอย่างไรก็ไม่ยอมรับ ร่ำไห้กอดฉู่จิ่นเมี่ยวไว้แน่น ไม่ยอมให้คนส่งฉู่จิ่นเมี่ยวออกจากจวนไป พอฮูหยินผู้เฒ่าฉู่มาถึง มองเห็นฉู่จิ่นเหยาที่ร่างผอมคล้ำท่าทางดูบ้านนอกก็ยากจะรับได้เช่นกัน ฮูหยินผู้เฒ่าฉู่จึงปิดประตูคุยกับฉางซิงโหวอยู่นาน เมื่อออกมาอีกครั้งฮูหยินผู้เฒ่าฉู่ได้กล่าวขึ้น

‘ปีนั้นเป็นเพราะความวุ่นวายจากสงครามจึงเกิดข้อผิดพลาดกับสายเลือดในจวน ในเมื่อบัดนี้ตามหาคุณหนูที่พลัดหายไปกลับมาได้แล้ว เช่นนั้นก็เลี้ยงดูไว้เถิด จวนเราใช่ว่าจะเลี้ยงดูไม่ไหว จิ่นเมี่ยวก็อยู่ในจวนต่อไป ส่วนผู้ที่เพิ่งกลับมาก็ให้ต่อท้ายจิ่นเมี่ยว เป็นคุณหนูห้าของจวนเราแล้วกัน’

ฮูหยินผู้เฒ่าฉู่ออกหน้าตัดสินใจยอมรับฉู่จิ่นเหยาไว้ แต่ขณะเดียวกันก็เก็บฉู่จิ่นเมี่ยวไว้ด้วย มิได้ปล่อยให้ฉางซิงโหวส่งฉู่จิ่นเมี่ยวออกจากจวนไป ถึงอย่างไรสตรีก็ใจอ่อนกว่าบุรุษ อยู่ด้วยกันด้วยน้ำใสใจจริงในฐานะบุตรสาวแท้ๆ มาสิบสามปี อย่าว่าแต่จ้าวซื่อ แม้แต่ฮูหยินผู้เฒ่าฉู่ก็ยังตัดใจไม่ลง ทางด้านฉางซิงโหวเห็นภรรยาและมารดา รวมถึงฉู่จิ่นเมี่ยวอดีตบุตรสาวยืนร้องไห้อย่างน่าสงสารอยู่ด้านข้าง เขาที่เพลิงโทสะดับมอดไปนานแล้วก็ถูกน้ำตาทำให้ใจอ่อน ไม่ยืนกรานส่งฉู่จิ่นเมี่ยวจากไปอีก

ถึงอย่างไรจวนฉางซิงโหวก็ใช่ว่าจะควักสินเดิมเจ้าสาวไม่ไหว แค่เลี้ยงดูคุณหนูเพิ่มอีกคนเท่านั้น จึงไม่มีใครใส่ใจเรื่องเหล่านี้อีก

อยู่ดีๆ ก็มีบุตรสาวโผล่มาอีกคน มิหนำซ้ำยังกลายเป็นคุณหนูห้า คุณหนูที่เดิมทีมีลำดับตามหลังทำได้เพียงขยับเลื่อนลงไปอีกลำดับ เรื่องเช่นนี้เกิดในเรือนใครก็ล้วนเป็นเรื่องชวนน่าตกใจ ฉู่จิ่นเหยาเพิ่งกลับมาก็ก่อความวุ่นวายหนักเพียงนี้ ทั้งรูปโฉมยังผอมแห้งผิวคล้ำ แค่เห็นก็รู้ว่าเป็นคนบ้านนอก ยิ่งทำให้คนแย่งกันมาดู เดิมทีการต้องเรียงลำดับใหม่ก็ทำให้บรรดาคุณหนูไม่พอใจอยู่แล้ว บัดนี้ต้องกลายมาเป็นพี่น้องกับคนบ้านนอก เหล่าคุณหนูในจวนโหวจึงยิ่งไม่ชอบฉู่จิ่นเหยา