Jamsai
ทดลองอ่าน เกมล่าเดิมพันรัก บทที่ 3
บาร์เหล้าไฟไหม้แล้ว
ขณะที่เดวิดกำลังใช้สายยางสกปรกสอดเข้าไปในถังน้ำมันของเครื่องจักรแล้วใช้ปากดูดน้ำมันเชื้อเพลิงออกมานั้น ฉับพลันเขารู้สึกถึงความร้อนระอุทางด้านหลัง เมื่อเขาหันกลับไปมอง บาร์เหล้าก็เต็มไปด้วยเปลวเพลิงที่ลุกโชนและเขม่าควันที่คละคลุ้ง เขายืนตกตะลึงตัวแข็ง พลันคิดขึ้นมาได้ว่าแอลลี่ยังอยู่ข้างในบาร์เหล้า
เดวิดโยนถังน้ำมันทิ้งวิ่งตรงเข้าไปอย่างไม่ลังเล
“แอลลี่! แอลลี่! แค่กๆๆ”!
เขาตะโกนเรียกได้เพียงสองครั้งก็สำลักควันที่อยู่ในห้องจนแสบตา น้ำมูกน้ำตาไหล ขณะนั้นเองก็มีมือหนึ่งยื่นมาดึงเขา
“มาทางนี้”
เขามองเห็นไม่ชัด แต่จำเสียงนั่นได้
ฮั่วเซียง
“ขอโทษด้วยนะ ฉันต้องใช้แว่นของคุณ” เธอพูดพร้อมกับดึงแว่นของเขาออกมา
เดวิดยังไม่ทันที่จะได้ถามอะไร ที่นี่เต็มไปด้วยควันไฟและเขาก็ต้องรีบออกจากที่นี่ ตอนที่เธอดึงให้เขาวิ่งไปด้านนอกนั้นเขาจึงได้แต่ทำตาม
ฮั่วเซียงพาเขาออกจากกองเพลิง เขาไอไม่ได้หยุด แต่เธอก็ไม่ยอมหยุด ยังคงดึงให้เขาวิ่งออกไป
ขณะนั้นเองก็มีเสียงปืนดังขึ้น ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ใกล้ๆ แต่ก็ทำให้เขากลัวจนไม่อาจหยุดฝีเท้าได้ เขาได้แต่วิ่งตามทั้งที่เหนื่อยหอบ
จนกระทั่งฮั่วเซียงไม่เดินต่อ เขาถึงทรุดลงกับพื้นแล้วไอไม่หยุด จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงร้องถามอย่างตกใจของแอลลี่ดังขึ้น
“คุณพาเขามาทำไม”
“เพราะเขาบุกเข้าไปในกองเพลิงเพื่อจะช่วยคุณ นั่นแสดงว่าเขาไม่ใช่นักล่า”
ฮั่วเซียงเอ่ยปากด้วยเสียงสงบนิ่งอย่างน่าประหลาด
“รออยู่ที่นี่ อย่าส่งเสียงอะไรและอย่าขยับด้วย”
เธอพูดแล้วก็หายตัวไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อเดวิดสามารถมองอะไรได้ชัดเจนแล้วก็พบว่าตัวเขาและแอลลี่ถูกพามาที่ถ้ำในเหมือง
“โอ้ ไม่!”
ในขณะที่ไฟลุกขึ้น วิลล์ก็เห็นมันได้ทันที
เอลิซาเบธวิ่งออกไปด้านนอกอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ วิลล์จับเธอไว้ไม่ทัน จึงได้แต่สถบแล้วก็เขยกออกมา หวังว่าจะเอาตัวเด็กสาวสติแตกนั่นกลับมา
ตอนนี้เองที่เสียงปืนดังขึ้น เขาจับเด็กสาวหมอบลงกับพื้นได้ทัน หมุนตัวกลับแล้วยิงปืนสวนกลับไป ในความอลหม่านนั้นวิลล์สามารถพาตัวเด็กสาวกลับมาที่ห้องจนได้ เอลิซาเบธยืนตัวสั่นอยู่ข้างๆ เขา ตื่นตระหนกร้องไห้ไม่หยุด
ถึงแม้ว่าเขาจะยิงสวนกลับไป แต่อีกฝ่ายก็ยังมุ่งหน้าใกล้เข้ามา
“เร็วเข้า!” วิลล์บอกเด็กสาวด้วยเสียงต่ำในขณะที่ยิงต่อสู้ไปด้วย “กระสุนจะหมดแล้ว รีบหลบเข้าไปในป่าเร็วเข้า!”
เอลิซาเบธกลัวจนทำอะไรไม่ถูก แต่เพราะวิลล์เร่งเร้า เธอจึงรีบคลานออกไปทางประตูหลังของอาคาร วิลล์เห็นดังนั้นก็โล่งใจไปเปลาะ หันกลับมาดูที่หน้าต่าง เขามองเห็นภาพที่น่าประหลาดใจ
นักล่าบนถนนที่มุ่งหน้ามาหาเขาทยอยล้มลงทีละคน คงเป็นเพราะคนที่จัดการพวกมันทำงานได้เงียบมาก จนกระทั่งสุดท้ายพวกมันก็ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
นักล่าทั้งหมดล้มลง
สาวชาวตะวันออกคนนั้นยังคงยืนอยู่
ฮั่วเซียง
วิลล์จ้องมองเธออย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเอง ผู้หญิงที่ดูเงียบๆ แต่มีความน่ากลัวคนนั้นเดินเข้ามา ในขณะที่เดินเข้าประตูมานั้นก็ขว้างมีดมาทางซ้ายบนของเขา
มุมบนด้านซ้ายของห้องพลันมีประกายไฟเกิดขึ้น เธอบอกเขาว่า “กล้องวงจรปิด”
เขานิ่งงัน ยังไม่ทันที่จะหายใจสงบผู้หญิงคนนั้นก็มาอยู่ตรงหน้าเขาและพูดต่ออีกว่า
“ขอโทษด้วย ฉันรู้ว่าคุณยังอยากมีชีวิตอยู่ แต่คุณต้องตายก่อนถึงจะได้”
พูดจบเธอก็ใช้โซ่เหล็กล็อกคอเขา ยังไม่ทันที่เขาจะตอบโต้อะไรได้ เธอก็จับปลายโซ่เหล็กกระโดดขึ้นไปบนคานห้องแล้วกระโดดลงมา
แรงจากการที่เธอกระโดดลงมาอย่างรวดเร็วนั้นทำให้ร่างเขาที่คล้องด้วยโซ่เหล็กถูกยกลอยในทันที เธอกระโดดหมุนตัวกลางอากาศเหมือนกับนักยิมนาสติก
อยู่ๆ ก็ถูกแขวนอยู่กลางอากาศ วิลล์ตกใจพยายามขัดขืนสุดชีวิต สักครู่จึงได้รู้ตัวว่าแม้ว่าจะถูกแขวนไว้แต่โซ่ที่ล็อกคออยู่นั้นไม่ได้รัดไว้แน่น ที่โดนรัดแน่นก็คือท้องของเขา จะพูดให้ถูกก็คือเข็มขัด เข็มขัดด้านหลัง เขาไม่รู้ว่าเธอเอาเชือกอีกเส้นมาเกี่ยวเข็มขัดเขาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่
“อย่าขยับ”
ฮั่วเซียงกระโดดขึ้นมายืนอยู่บนคานด้านหลังเขา พูดด้วยใบหน้าสงบนิ่ง “คุณต้องทำเหมือนเป็นคนตาย พวกมันถึงจะคิดว่าคุณตายแล้วจริงๆ”
“คุณมันบ้าไปแล้ว…” เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ
“เงียบ” เธอเตือนเขา
“ปล่อยผมลงไป ไม่มีทางหรอก พวกมันต้องยิงผมแน่ๆ”
เขาขู่ร้องอย่างโกรธและหวาดกลัว พยายามที่จะดิ้นรน ฮั่วเซียงเห็นนักล่าบางคนเริ่มเดินเข้ามาใกล้ ถ้าพวกมันรู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ คงจะจัดกระสุนปืนให้หลายนัด ในเวลาที่กระชั้นชิดแบบนี้เธอไม่มีทางเกลี้ยกล่อมให้เขาร่วมมือด้วยได้ ดังนั้นเธอจึงเลือกใช้อีกวิธี
เธอชกเขาให้สลบ
ชายคนนั้นนิ่งเงียบในทันที ดูราวกับเป็นศพที่ถูกแขวนขึ้น นี่แหละคือสิ่งที่เธอต้องการ
เธอกระโดดลงจากคานก่อนที่พวกนั้นจะเข้ามา เก็บปืนสั้นที่วิลล์ทำตกไว้แล้วกระโดดข้ามหน้าต่างไปด้านหลังห้อง เป็นอย่างที่เธอคาดไว้ มีนักล่าอีกสองคนเดินเข้ามาจากอีกทาง กำลังไล่ล่าเอลิซาเบธที่หลบซ่อนตัวอยู่ในป่า
เด็กสาววิ่งอย่างไม่คิดชีวิต แต่ก็ยังเร็วไม่พอ นักล่าคนที่หนึ่งไล่หลังเธอมายกปืนขึ้นเล็ง นักล่าคนที่สองอยู่ห่างไปอีกหน่อย มันจึงเลือกที่จะจัดการนักล่าที่อยู่ระหว่างเอลิซาเบธกับตัวเองก่อน
นักล่าคนที่หนึ่งถูกยิงล้มลง หันมายิงสวนกลับอย่างไม่พอใจ พวกมันต่อสู้กันเอง จึงทำให้เอลิซาเบธรอดชีวิตมาได้อย่างหวุดหวิด แต่ฮั่วเซียงยังเห็นนักล่าคนที่สามมุ่งหน้ามาทางเอลิซาเบธ มีดสั้นในมือพุ่งมาทางเด็กสาว
เธอยิงโดนนักล่าคนที่สาม
เสียงกระสุนปืนดังติดต่อกันสามนัดทำให้นักล่าที่ตรวจดูวิลล์วิ่งออกมา
ก็เหมือนที่เธอคาดการณ์ไว้
วิลล์ตายแล้ว เหยื่อที่ตายแล้วไม่มีราคาอะไร ต้องมีชีวิตถึงจะมีค่า
เธอสิยังมีชีวิต
ฮั่วเซียงไม่ได้หันกลับไป เพียงแค่โยนปืนที่ไร้กระสุนทิ้งไปทางด้านหลัง ย่อตัวลงแล้ววิ่งเข้าไปในทุ่งหญ้าที่สูงถึงเอวอย่างรวดเร็ว
ค่ำคืนอันมืดมิด แสงไฟจากกระบอกไฟฉายในมือของนักล่าสว่างจ้า จำนวนดวงไฟหมายถึงจำนวนนักล่า
นักล่าพวกนั้นพึ่งพาดวงตาและความสว่างมากเกินไป ก่อนที่เธอจะเข้ามาในหมู่บ้าน เธอได้เดินสำรวจพื้นที่รอบๆ จนรู้จักเส้นทางและภูมิประเทศดี
ฮั่วเซียงก้มลงเก็บสายไฟที่ผูกกับอีเตอร์อันที่สองซึ่งเตรียมไว้ตั้งแต่ก่อนจะเข้าหมู่บ้าน แล้วเดินวนรอบป่านั่นอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้าเธอก็ได้เจอกับเอลิซาเบธอีกครั้ง เด็กสาวถูกนักล่าอีกคนเล็งปืนใส่ ศีรษะด้านหลังของเด็กสาวมีไฟสีแดงส่องอยู่
ฮั่วเซียงกระชากเด็กสาวหมอบลงอย่างรวดเร็วได้ทันเวลา แล้วใช้อีเตอร์ที่ผูกกับสายไฟเจาะไปที่ต้นไม้ใหญ่ ขณะเดียวกันก็กอดเด็กสาวกระโดดลงไปที่หน้าผาด้วยกัน
เด็กสาวกรีดร้องด้วยความตกใจ เสียงร้องในค่ำคืนอันมืดมิดดังออกไปไกล
มือหนึ่งเธอจับเด็กสาวไว้ มืออีกข้างก็จับสายไฟ ร่วงหล่นลงมาหลายสิบเมตร เธอพลิกตัวกลางอากาศ ก่อนที่จะกระแทกกับหน้าผาก็ใช้เท้าดีดตัวออกมา หยุดตัวเองกับเด็กสาวไว้ได้ทัน แต่ค้อนเจาะของอีเตอร์ที่เจาะต้นไม้ไม่อาจรับน้ำหนักของคนสองคนได้ มันเริ่มขยับหลุดออก ยังไม่ทันที่เธอจะได้คิดทำอะไร พวกเธอก็เริ่มหล่นลงไปตามหน้าผาอีกครั้ง สายไฟที่มัดอยู่ที่มือก็เริ่มหย่อน เธอรู้ว่ามันอาจจะไม่ทัน ในเสี้ยววินาทีนั้นเธอสูดหายใจลึก ขาขวาเหยียบผนังผา แกว่งตัวกลางอากาศอีกครั้ง เมื่ออีเตอร์ถูกน้ำหนักที่มากขนาดนี้ดึงลง ต้นไม้ก็เริ่มคลอน แต่เธอพาตัวเด็กสาวเหวี่ยงเข้ามาที่ปากถ้ำบนหน้าผาได้ทัน ไม้กระดานเก่าๆ ที่ปิดปากทางเข้าเหมืองไว้ถูกทั้งคู่พุ่งทะลุเข้าไป เธอกับเอลิซาเบธกลิ้งไปสองรอบถึงจะหยุดได้
อีเตอร์ตกหน้าผาที่ด้านนอกปากทางเข้าเหมือง เธอปล่อยเด็กสาวออกแล้วรีบคลายสายไฟที่พันรอบมือ สายไฟสะบัดตัววิ่งไปอย่างรวดเร็วราวกับงู เธอได้ยินเสียงของอีเตอร์และสายไฟที่ตกลงพื้น ในเวลาเดียวกันก็เห็นแสงไฟจากปากทางเข้าเหมืองส่องไปยังด้านล่างหลายลำ
เพราะกลัวว่าเอลิซาเบธจะกรีดร้องออกมาอีก ฮั่วเซียงจึงคิดว่าต้องลงมือทำให้เด็กสาวหมดสติ แต่กลับพบว่าเด็กสาวหมดสติไปเองตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
เมื่อเห็นแบบนี้แล้วฮั่วเซียงก็ถอนใจอย่างโล่งอก
ด้านนอกปากทางเข้าเหมือง แสงไฟจากกระบอกไฟฉายจากทางด้านบนยังสาดส่องไปมาอยู่พักใหญ่ และในที่สุดพวกมันก็หายไป
เด็กสาวยังคงไม่ได้สติ ฮั่วเซียงจึงใช้ไฟฉายที่หยิบมาจากนักล่าอีกคนส่องตรวจดูดวงตาทั้งสองของเด็กสาว ม่านตาหดกลับเป็นปกติ ชีพจรก็เป็นปกติ เมื่อมั่นใจว่าเด็กสาวไม่เป็นอะไรแล้วเธอจึงจัดให้เด็กสาวนอนลงแล้วเดินเข้าไปในเหมืองร้าง
เธอไม่กลัวว่าจะหลงทางเพราะเธอเคยเห็นแผนที่ของเหมืองนี้ตอนที่เข้าไปในออฟฟิศเก่านั่น เธอรู้ว่าตอนนี้ตนเองอยู่ที่ไหน
ถ้าในเหมืองนี้เคยเป็นทางส่งถ่านหิน มีการสร้างรางสำหรับขนส่งไว้สูงขึ้นไป ส่งถ่านหินจากที่นี่ตรงไปที่แม่น้ำ แล้วส่งต่อไปขึ้นเรือเพื่อจะขนออกไป แต่เพราะต่อมาต้องขุดเหมืองนี้ลึกขึ้น คนงานเหมืองจึงขุดเส้นทางขึ้นใหม่จากอีกด้านหนึ่งเพื่อขนส่งถ่านหิน ดังนั้นเส้นทางขนส่งนี้จึงไม่ได้ใช้ประโยชน์อีก รางที่ใช้ขนส่งของทางด้านนอกก็ถูกรื้อออก
ใช้เวลาไม่นานเธอก็เดินมาถึงทางออกอีกด้านของเหมือง ตามหาเดวิดกับแอลลี่ที่ตื่นตระหนกอยู่ในป่าจนเจอ แล้วพาพวกเขากลับไปหาเอลิซาเบธ
“เอลิซาเบธเป็นยังไงบ้าง” แอลลี่รีบรุดเข้าไปหาเอลิซาเบธที่นอนอยู่บนพื้น
“เธอไม่เป็นไร แค่หมดสติไปเท่านั้น” ฮั่วเซียงส่งไฟฉายให้เดวิด
“แปลว่าวิลล์เป็นนักล่า” เดวิดเอ่ยถาม
“ไม่ใช่” เธอส่ายหน้าปฏิเสธ
“แต่ฉันเข้าใจว่าเธอบอกแอลลี่ว่ามีนักล่าแฝงตัวอยู่กับพวกเรา” เดวิดพูดอย่างไม่เข้าใจ
“ฉันโกหก” เธอพูดหน้าตาย “ฉันต้องมั่นใจว่าในพวกคุณไม่มีใครเป็นนักล่า แล้วฉันก็ต้องทำให้นักล่าพวกนั้นเข้าใจว่าพวกคุณตายหมดแล้ว พวกมันจะได้ไม่ตามฆ่าพวกคุณอีก”
แอลลี่กับเดวิดได้ยินเข้าก็จ้องมองเธอด้วยความงุนงงและพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่ง
“เธอก็รู้ว่านักล่าในบาร์เหล้าเป็นผู้ชายทั้งคู่ แต่ฉันเป็นผู้หญิง” แอลลี่พูดอย่างไม่สบายใจ “ถึงจะโดนไฟคลอกและใส่นาฬิกาของฉันกับแว่นตาของเดวิด แต่ก็ทำให้ผู้ชายกลายเป็นผู้หญิงไม่ได้อยู่ดี”
“ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ก่อเหตุคดีฆาตกรรมที่เอฟบีไอรับผิดชอบ นักล่าพวกนั้นก็ไม่ใช่หมอชันสูตรพลิกศพ ไม่ได้ตรวจสอบอะไรละเอียด” ฮั่วเซียงบอกพวกเขา “เพราะเธอเป็นผู้ตรวจสอบ ดังนั้นจึงคิดถึงการตรวจสอบชันสูตรพลิกศพ แต่พวกมันไม่ใช่ พวกมันต้องการแค่เหยื่อที่ยังมีชีวิต ตายแล้วก็ไร้ความหมาย”
ฮั่วเซียงพูดจบก็หันหลังทำท่าเหมือนจะรีบร้อนจากไป แอลลี่ร้องถามด้วยความร้อนรน
“เธอจะไปไหน”
“ไปพาวิลล์มา”
ฮั่วเซียงหายไปในความมืดของทางเข้าเหมืองโดยไม่หันกลับมาอีก
Comments
