ทดลองอ่าน เกมล่าเดิมพันรัก บทที่ 3

นักอเมริกันฟุตบอลผิวสีคนนั้นไม่ได้โง่

ตอนที่ฮั่วเซียงกลับมานั้นพบว่าเขาได้สติแล้ว แต่ยังแกล้งทำเป็นตาย ถูกแขวนอยู่ที่เดิม

แน่นอน มันอาจจะแปลว่ามีความเป็นไปได้ที่เขาได้เห็นภาพที่นักล่ายังออกตามหาเหยื่อให้วุ่นวาย บาร์เหล้าไฟลุกโชน เสียงปืนดังขึ้นเป็นระยะ

ฮั่วเซียงกลับเข้าไปในห้องนั้นอย่างเงียบๆอีกครั้ง

เมื่อมองเห็นเธอ วิลล์หายใจแรงๆ ท่าทางอยากจะบีบคอเธอให้ตาย จนกระทั่งเขามองเห็นเธอลากศพอีกศพหนึ่งเข้ามา

เธอปีนขึ้นไปบนคาน ช่วยปลดเขาลงมาพร้อมกับพูดว่า “ถอดเสื้อคุณออกแล้วเปลี่ยนเสื้อกับเขาซะ แล้วช่วยฉันเอาเขาแขวนขึ้นไป”

วิลล์อึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้เถียงเธอ ทันทีที่เขาลงมาถึงพื้นก็รีบถอดเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว จัดการเปลี่ยนเสื้อกับคนที่โชคร้ายนั่น แล้วช่วยเธอนำศพแขวนขึ้นไป

เมื่อเธอส่งสัญญาณบอกให้เขาตามเธอไป เขาไม่พูดอะไร พยายามลากขาที่บาดเจ็บเดินตามไปทันที

ผู้หญิงคนนั้นพาเขาเข้าไปในเหมือง เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นสามคนที่เหลือ แอลลี่เข้ามาช่วยพยุงให้เขานั่งลง

“นักล่าที่อยู่ด้านนอกเข้าใจว่าพวกคุณตายหมดแล้ว พวกมันจะไม่ไล่ฆ่าพวกคุณอีก”

“แปลว่าตั้งแต่แรกคุณก็ไม่ได้คิดจะให้พวกเราเปลี่ยนฐานะมาเป็นนักล่าน่ะสิ”

“ถูกต้อง” ฮั่วเซียงมองทั้งสี่คนแล้วพูดต่อว่า “พวกคุณเป็นเพียงคนธรรมดา ไม่สามารถจะชนะพวกนั้นได้”

เดวิดมองเธอแล้วพูดว่า “คุณรู้ใช่ไหมว่าถ้าพวกเรารออยู่ในนี้ยังไงก็ต้องอดตาย”

“พวกคุณจะไม่อดตาย” เธอพูดเรียบๆ “เกมนี้กำลังจะจบ เมื่อเกมจบแล้วจะมีคนมาช่วยพวกคุณ”

“ใคร” แอลลี่ถาม

“องค์กรเรดอาย”

“องค์กรเรดอาย?” วิลล์ขมวดคิ้วสงสัย

“เป็นองค์กรที่ทำการตรวจสอบเหตุผิดปกติโดยเฉพาะ พวกเขาตามสืบเกมนี้มานานแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็คือคนของเรดอาย?” เดวิดถาม

เธอน่ะหรือ…

ฮั่วเซียงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “ฉันเป็นคนที่พวกเขาจ้างมา”

“คนขององค์กรนั้นรู้ว่าคุณอยู่ตรงนี้เหรอ” ดวงตาของแอลลี่เป็นประกายขึ้นมา

“พวกเขาไม่รู้ ยังไม่รู้” เธอโกหกหน้าตายตามที่หานอู่ฉีสั่งไว้ พร้อมกับหยิบปืนและมีดสั้นที่ได้จากนักล่าที่ตายด้วยฝีมือเธอในขณะที่ไปช่วยวิลล์ ส่งให้แอลลี่กับเดวิดและวิลล์ แต่เมื่อเห็นแววตาไม่สบายใจของพวกเขา เธอจึงได้แต่พูดปลอบใจอีกครั้งว่า “แต่เมื่อเกมจบแล้วพวกเขาจะรู้ว่าพวกคุณอยู่ที่ไหน”

นี่เป็นครั้งที่สองที่ฮั่วเซียงพูดถึงว่าเกมจบ ทำให้วิลล์อดที่จะถามต่อไม่ได้ว่า “คุณรู้ได้ยังไงว่าเกมจะจบลงเร็วๆ นี้”

“เพราะฉันจะทำให้มันจบเอง”

ทุกคนอึ้งในคำพูดของเธอ พวกเขายังจำได้ว่าผู้หญิงคนนี้เคยพูดว่าวิธีที่จะทำให้เกมนี้จบลงมีอยู่วิธีเดียว ก็คือเหยื่อหรือนักล่าตายหมด

นักล่าพวกนั้นคิดว่าเหยื่อตายหมดแล้ว

ยกเว้นเธอ

เธอเป็นเหยื่อคนสุดท้ายในเกมนี้ แต่เธอกลับดูสงบนิ่งราวกับรอเวลาไปกินอาหารมื้อค่ำ…ไม่รู้ว่าทำไม ไม่ว่าจะเป็นเดวิด แอลลี่ หรือวิลล์ ล้วนแน่ใจว่าผู้หญิงคนนี้พูดเรื่องจริง

เธอจะทำให้มันจบ

“รออยู่ที่นี่ รออยู่อย่างสงบ”

ฮั่วเซียงพูดแล้วก็หมุนตัวจะจากไปอีกครั้ง

“เดี๋ยวก่อน” วิลล์เรียกเธอให้หยุด ยื่นปืนที่เธอเพิ่งให้เขามา “ถ้าคุณต้องการจะจบเกมนี้ คุณควรจะเอามันไปด้วย”

“เอากระบอกนี้ไปด้วย” แอลลี่พูดพร้อมกับยกปืนของเธอขึ้น

คำพูดของพวกเขาทำให้เธอต้องหยุดนิ่ง หันกลับมามองชายผิวสี สาวผมแดงและชายสูงวัย แล้วยกมุมปากขึ้น

“ขอบคุณ พวกคุณเป็นคนดีจริงๆ”

เธอพูดเสียงเบาแต่ไม่ได้ยื่นมือไปรับปืนมา วินาทีถัดมาเธอหันหลังแล้วหายไปในความมืด ไม่ได้ทิ้งไว้แม้กระทั่งเสียงก้าวเท้า