ทดลองอ่าน เกิดใหม่เพื่อคืนฐานะเดิม บทที่ 7

ท่านอ๋องพิถีพิถันกับการกินอย่างยิ่ง แม่ครัวบ้านนอกที่มาจากตำบลเล็กๆ นี้จะไปรู้จักวิธีปรุงที่ละเอียดอ่อนอันใดได้ คิดแล้วเมี่ยวหลิงก็ไม่ยุ่งเกี่ยวใดๆ ทั้งสิ้น เพียงอยู่ด้านข้างรอชมเรื่องขบขันเป็นพอ

เพียงไม่กี่ประโยคฉยงเหนียงก็สัมผัสได้ถึงท่าทีไม่เป็นมิตรของเมี่ยวหลิงแล้ว นางจึงไม่หาความหงุดหงิดใจใส่ตัวอีก หลังจากตรวจดูพืชผักในตะกร้าที่ส่งมาวันนี้เสร็จ นางไตร่ตรองเล็กน้อยก็คิดรายการอาหารที่ไม่ยุ่งยากนักออกมาได้

ก่อนอื่นนางเลือกเป็ดตัวอวบที่ถอนขนผ่าอกทำความสะอาดแล้วหนึ่งตัวมาเคลือบหมักด้วยผงเครื่องเทศห้าชนิด คลุกเคล้ากับสุราชั้นดีที่เรียกว่าสุราเฝิน* จากนั้นปูฟางหนึ่งชั้นในหม้อเหล็ก สุมกิ่งของไม้ผลไว้ด้านบน ค่อยจุดฟางให้ติดไฟ วางเป็ดทั้งตัวใส่ลงไปแล้วปิดฝาไม้เพื่อรมควัน

ระหว่างรมควันเป็ด นางก็หั่นหน่อไม้เป็นเส้นกับขาหมูรมควันอย่างคล่องแคล่ว ก่อนราดปรุงด้วยน้ำมันงาออกมาเป็นอาหารเรียกน้ำย่อยจานเย็นที่สดชื่นลื่นคอ

รอจนเป็ดรมควันได้ที่ นางก็นำไปนึ่งต่อในลังถึงให้สุก ฉวยช่วงเวลานี้ขนมโก๋ถั่วเขียวที่ฉู่เสียระบุว่าจะกินนั้นก็นวดแป้งจนเสร็จแล้วถูกนึ่งในลังถึงอีกใบ

ยังดีที่หลายวันนี้นางอยู่ในสกุลชุยช่วยหลิวซื่อทำอาหารมาตลอด ทักษะการใช้มีดในปัจจุบันจึงช่ำชองกว่าเดิมมาก

แม้ไม่พอใจกับการกระทำของฉู่เสีย แต่ด้วยความที่นางเป็นคนทำอะไรพิถีพิถัน ต่อให้นิสัยไม่ยอมแพ้ในชาติก่อนถูกโยนทิ้งไปเกินครึ่งแล้ว แต่ความเคยชินที่จะต้องทำงานจริงจังก็ยังคงไม่อาจเปลี่ยน ยิ่งไปกว่านั้นยังมีพ่อครัวหลวงที่ถูกฉู่เสียในชาติก่อนโบยตายเพียงเพราะทำอาหารรสชาติไม่ดีผู้นั้นเป็นอุทาหรณ์เตือนใจ ต่อให้ฉยงเหนียงอยากจะใส่ ‘เครื่องปรุงพิเศษ’ ลงไปก็ใจไม่กล้าพอ

เมื่อเป็ดนึ่งสุกแล้ว ฉยงเหนียงเห็นว่าจานอาหารเป็นจานกระเบื้องล้ำค่าซึ่งเคลือบสีไล่ระดับกันตรงพื้นจาน นิสัยรักความเพียบพร้อมก็พลันกำเริบขึ้นมาอีก นางอดไม่ได้ต้องจัดเรียงเนื้อเป็ดที่แล่เป็นชิ้นแล้วอย่างมีระเบียบ ทั้งแกะสลักดอกไม้จากหัวไช้เท้าวางลงไปอีกหนึ่งดอก ส่วนกระดูกเป็ดที่เลาะออกมาก็นำไปเคี่ยวทำน้ำแกงแตงกวา สำหรับกินแกล้มกับขนมอย่างลงตัว

เดิมทีเมี่ยวหลิงนึกว่าฉยงเหนียงลงสนามฉุกละหุกจะมือไม้ปั่นป่วน ไหนเลยจะคิดว่าในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยาม อีกฝ่ายก็ทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ที่สำคัญยิ่งกว่าคือการจัดตกแต่งจานเนื้อเป็ดและอาหารเรียกน้ำย่อยจานเย็นนั้นล้วนไม่มีจุดใดที่ไม่เผยซึ่งความงามสง่า

เมี่ยวหลิงรู้แก่ใจดี ต่อให้เป็นพ่อครัวคนเดิมก็ไม่มีฝีมือด้านการจัดจานเช่นนี้ อารมณ์โกรธอัดอั้นจึงทบทวีอย่างช่วยไม่ได้ หญิงบ้านนอกนี่ไปหัดฝีมือมาจากที่ใดกันแน่!

ตอนนี้เองบ่าวชายของฉู่เสียก็มาแจ้งว่าให้ยกอาหารเข้าไปในห้องหนังสือของท่านอ๋อง

เมี่ยวหลิงฟังจบก็เอ่ยกับฉยงเหนียงทันที “เจ้าทำงานมาพักใหญ่คงจะเหนื่อยแล้ว ให้ข้าเป็นคนยกไปก็แล้วกัน”

ฉยงเหนียงคิดเช่นนี้อยู่พอดี จึงรีบตอบรับแล้วล้างมือกินอาหารก่อน โดยกับข้าวก็คือเนื้อเป็ดที่หั่นเหลือเมื่อครู่กับอาหารเรียกน้ำย่อยที่นางเก็บไว้หนึ่งชาม

เพียงแต่นางมีเรื่องในใจ หลังจากกินไปไม่มากแค่พอรองท้องก็กลับไปที่เรือนพักแล้ว