ทดลองอ่าน เก็บหัวใจไว้เพื่อรัก บทที่ 1

ยังไม่ทันที่ชารีฟจะตัดสินใจทำอย่างไรต่อไปก็ได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นหินอ่อนเป็นจังหวะของหญิงสาวร่างเล็กบางสมส่วนในชุดกระโปรงกึ่งสูทสีเขียวอ่อนเดินเข้ามาใกล้ กลิ่นหอมอ่อนๆ คล้ายทุ่งดอกไม้โชยเข้ามาแตะจมูก…คุ้นเคยอย่างประหลาด

นิ้วมือที่ได้รับการดูแลและเคลือบสีเล็บอย่างดียกขึ้นถอดหมวกปีกกว้างสีเดียวกับชุดที่บดบังดวงหน้าไว้เสียเกือบครึ่งออกมาถือเอาไว้ ก่อนที่ริมฝีปากสีชมพูจะเอ่ยทักทายออกมาด้วยเสียงเรียบเฉย…เป็นทางการ

“สวัสดีค่ะคุณชารีฟ…มาร์ราเคชยินดีต้อนรับ”

เมื่อได้เห็นดวงหน้าอันงดงามประกอบไปด้วยดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนใต้คิ้วโก่งเรียว จมูกโด่งได้รูปหากเชิดรั้น ริมฝีปากหยักบาง ในกรอบผมสีน้ำตาลเข้มเป็นเงายาวถึงกลางหลังนั้นชัดเจนแล้ว หัวใจของชายหนุ่มก็คล้ายกระตุกวูบ เครื่องหมายคำถามฉายชัดอยู่ในแววตา

“ฮะจิน่า”

หญิงสาวพยักหน้ารับ สีหน้ายังคงไม่ส่อความรู้สึกใดๆ “ค่ะ ฉันเอง คุณคงจะแปลกใจที่เห็นฉันเป็นคนมารับคุณที่นี่”

ชารีฟลอบผ่อนลมหายใจออกมาแผ่วเบาก่อนจะพยักหน้ารับ “ผมทราบว่าคุณประฮิมจะส่งคนมารับ แต่ไม่นึกว่าจะรบกวนลูกสาวของท่านให้ลำบาก”

“คุณไม่ต้องทำท่าหนักใจขนาดนั้นหรอกค่ะ ใช่ว่าฉันเต็มใจเสียเมื่อไหร่กัน” ฮะจิน่าตอบโดยไม่พยายามรักษาน้ำใจแต่อย่างใด เธอยักไหล่เล็กน้อย “พร้อมจะไปหรือยังคะ”

“เดี๋ยวครับ ผมยังไม่ได้แลกเงินเลย”

เงินสกุล ‘ดีร์ฮาม’ ของโมร็อกโกไม่สามารถแลกได้ที่ไหนในโลกนอกจากในประเทศโมร็อกโกเอง นักเดินทางทั้งหมดจึงต้องมาแลกเงินที่สนามบิน ร้านรับแลกเงินซึ่งมีเพียงแห่งเดียวจึงมีนักท่องเที่ยวต่อแถวยาวเหยียด

ฮะจิน่ามองดูเวลาจากนาฬิกาข้อมือเรือนบางก่อนจะส่ายหน้าดิก “อย่าเพิ่งแลกตอนนี้เลยค่ะ คุณยังไม่จำเป็นต้องใช้เงินหรอก ฉันขับรถมา ดึกป่านนี้แล้วดูท่าคุณจะยังไม่ต้องใช้เงินทำอะไรนี่คะ ถ้าคุณหิวก็สั่งอาหารจากทางโรงแรมเข้าไปทานในห้องได้ หรือถ้าเบื่ออยากจะออกไปข้างนอกจริงๆ คุณแลกเงินที่ฟร้อนต์ได้ค่ะ แล้วพรุ่งนี้ค่อยไปแลกกับธนาคารที่อยู่ติดกับโรงแรมจะดีกว่า”

ชารีฟก้มศีรษะอย่างยอมจำนน พยักหน้าเป็นสัญญาณให้ฮะจิน่าเดินนำไปก่อน ส่วนตัวเขาลากกระเป๋าเดินทางตามเยื้องอยู่ด้านหลังเล็กน้อย มองร่างบางตรงหน้าด้วยสายตากึ่งแปลกใจกึ่งขบขัน

…ผู้หญิงนี่มีหน้ากากหลายอันเสียจริง…