ทดลองอ่าน เจ้าสาวสโลว์ไลฟ์ บทที่ 1

อิศยายักคิ้วแทนคำตอบ นอกจากทำปิ่นโตขายแล้ว เธอยังปรุงวัตถุดิบจำพวกทอดมันดิบ ปลาแดดเดียว และปลาหมึกต้มหวานส่งขายออนไลน์จนสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำมาแล้ว

ถ้าจะถามว่าทั้งหมดเริ่มต้นได้อย่างไร ก็คงตั้งแต่แม่เสียเพราะโรคมะเร็งเมื่อหลายปีก่อนล่ะมั้ง เธอเคยเห็นแม่ทำอาหารขายมาตั้งแต่เล็ก พอมีเวลาว่างก็จะหารายได้เสริมด้วยการนำปลาหรือวัตถุดิบท้องถิ่นมาแปรรูปแล้วขายในตลาด พอโตขึ้นเธอก็เลยทำตาม เพียงแต่ใช้ช่องทางออนไลน์ขายของ ไม่ต้องเสียค่าเช่าแผงเหมือนแม่

พอว่างจากงานในช่วงบ่ายเธอก็จะนั่งชิลตกปลา จิบกาแฟกระป๋อง นั่งห้อยขาอยู่ริมน้ำ ใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์อย่างที่ชอบ

เธอกลายเป็นแกะดำในโคกเสือเผ่น แตกต่างจากมาตรฐานของคนอื่น หากไม่ยากจนข้นแค้นเกินไปเด็กสาวส่วนใหญ่เมื่อเรียนจบมัธยมปลายแล้วก็ต้องดิ้นรนเรียนต่อมหาวิทยาลัยหรือเรียนสายอาชีวะ แต่เธอไม่เรียนต่อแล้วตะลอนไปโน่นมานี่ เพราะอยากทำงานหาเงินมากกว่าใช้ชีวิตส่วนใหญ่ในห้องเรียน

นี่กระมังต้นเหตุที่ทำให้เธอกลายเป็นขี้ปากของบรรดาผู้เฒ่าผู้แก่ในโคกเสือเผ่น ทั้งที่ความจริงแล้วเธอทำทุกอย่างที่ควรจะทำเสร็จตั้งแต่ก่อนบ่ายแล้ว หลังจากนั้นเธอจะใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์ ฟังเพลง จิบกาแฟ…มันก็เรื่องของเธอป่ะ!

มีแค่เรืองยศ พ่อ และคนใกล้ชิดอีกไม่กี่คนที่เข้าใจความมุ่งมั่นของเธอ ส่วนคนอื่นจะคิดอย่างไรก็เรื่องของพวกเขา เพราะเด็กอินดี้ผู้มีจิตวิญญาณแห่งผู้ประกอบการไม่แคร์คำคนอื่นอยู่แล้ว

“ว่าแต่แกจะเอาไงกับอู่นี้ต่อ” เสียงของเพื่อนฉุดความสนใจของเธอกลับมา

“คงขายทิ้ง ลุงกำนันรู้จักเจ้าของอู่รถไหม เครื่องไม้เครื่องมือยังดีอยู่เลย ฉันขายให้ไม่แพงหรอก”

“แกจะขายทั้งอู่หรือขายแค่พวกเครื่องมือซ่อมรถ”

“ฉันยังไม่แน่ใจเลย ที่จริงบ้านนี้ก็ใหญ่เกินตัว อาจจะขายทิ้งหมดเลยก็ได้มั้ง”

“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันกลับไปถามพ่อกำนันให้ แต่ถ้าขายทิ้งหมดแล้วแกจะไปอยู่ไหน”

“ยังไม่รู้เหมือนกันว่ะแก”

สาวสโลว์ไลฟ์ ‘ยังไงก็ได้’ ยักไหล่ เธอไม่ยึดติดกับอะไรนักหรอก เธออยู่ที่ไหนก็ได้ รู้แต่เพียงว่าชีวิตมันต้องมูฟออนนี่นา

“แกย้ายไปอยู่เชียงใหม่กับฉันไหม เดี๋ยวฉันดูบ้านเช่าให้ แกจะได้มีครัวเอาไว้ทำอาหารด้วยไง”

“ขอบใจนะแก ตอนนี้ฉันยังโอเคกับที่นี่ แต่ถ้าเปลี่ยนใจแล้วจะบอก แกไปอาบน้ำเหอะ เดี๋ยวฉันลงไปแพ็กของส่งลูกค้าก่อน เกเรมาหลายวัน ส่งช้าแบบนี้คงต้องแถมให้ลูกค้าหน่อย ไม่งั้นวีนแย่”

“ให้ฉันช่วยไหม”

“ไม่เป็นไร ล็อตนี้สั่งไม่เยอะ แกไปอาบน้ำเถอะ เสื้อกับกางเกงพ่ออยู่ในลิ้นชัก แกหยิบไปใช้ได้เลย”

เรืองยศพยักหน้าหงึกหงัก เดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็หันกลับมา

“วันนี้แกได้คุยกับหมอปาลรึเปล่า”

“นิดนึง”

“แกอย่าโกรธเขามากนักล่ะ ฉันได้ยินมาว่าพอเขาฟื้นก็ดื้อจะลุกมางานลุงถมให้ได้ หมอพยาบาลต้องช่วยกันห้ามใหญ่ แล้วสภาพหมอปาลวันนี้ก็ย่ำแย่ หัวแตก แขนหัก ไม่รู้ข้างในช้ำด้วยรึเปล่า ที่แย่กว่านั้นคือคนไข้ที่หมอปาลตั้งใจกลับมารักษาก็เสียแล้วด้วย ศพตั้งในศาลาข้างงานพ่อแกเลย แกคิดดูสิว่าเขาจะโทษตัวเองแค่ไหน”

อิศยาโคลงศีรษะแล้วเดินจากมา ตอบไม่ถูกเหมือนกันว่าความรู้สึกที่มีต่อผู้ชายคนนั้นเป็นอย่างไรกันแน่ มันสับสนปนเปกันไปหมด

จำได้ว่ากลางดึกคืนเกิดเหตุเธอตื่นมารับสายจากกำนันพุกว่ารถกระบะของพ่อชนกับรถสิบล้อกลางสี่แยกเพราะฝนตกหนักและคนขับสิบล้อเมาเหล้า เธอรู้สึกชาไปหมดทั้งตัว เหมือนฟ้าผ่าลงกลางหัวใจ เธอไม่ได้อยากให้หมอปาลตายตามพ่อ

ก็แค่…ไม่อยากเห็นหน้า!

ติดตามบทที่ 1-3 ได้แล้ววันนี้!