ทดลองอ่าน เจ้าสาวสโลว์ไลฟ์ บทที่ 3

“ไว้อีกสามอาทิตย์ป้านงค่อยมาเอาคำตอบแล้วกันค่ะ มีธุระแค่นี้ใช่ไหมคะ เอ๋ยต้องเตรียมตัวไปวัดแล้ว”

นงพะงาฮึดฮัดที่ยังไม่ได้คำตอบจึงผุดลุกขึ้นยืน สีหน้าบึ้งตึง

“อีกสามอาทิตย์ฉันจะมาเอาคำตอบ แล้วอย่าคิดหนีล่ะ เพราะคนของฉันเฝ้าแกอยู่”

อิศยาเดินไปส่งนงพะงาที่หน้าบ้าน แต่เธอกลับต้องชะงักเพราะผู้ชายร่างสูงใส่แว่นกรอบบางกำลังยืนหน้าตายอยู่ริมประตูบ้าน

“อ้าว หมอปาลมาทำไมล่ะ”

นงพะงาถามพลางเหลือบไปทางหลานสาวด้วยสายตาสอดรู้สอดเห็น ถมยาตายไปแล้ว หนุ่มสาวอยู่ใกล้กันก็เหมือนน้ำมันใกล้ไฟ ถ้าไม่อยากชวดเงินของเสี่ยซ้ง ตนคงนิ่งนอนใจไม่ได้

“ผมมารับรถที่ซ่อมไว้ครับ”

สีหน้าของนงพะงาดีขึ้นเล็กน้อย “อ๋อเหรอ ถ้างั้นฉันไปก่อนล่ะ อย่าลืมที่คุยกันนะเอ๋ย”

“ค่ะ”

หลังจากนงพะงาขึ้นรถจากไปแล้ว อิศยาก็หันมาจ้องชายหนุ่มเขม็ง

“รถยังซ่อมไม่เสร็จนะคะหมอปาล อะไหล่มาแล้ว แต่เอ๋ยซ่อมไม่เป็น”

“ฉันรู้!”

เขาตอบหน้าตาย สีหน้าไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด มีเพียงดวงตาดำขลับคู่นั้นที่สะท้อนประกายเห็นใจระคนห่วงใย ทำเอาดวงหน้าใสเห่อร้อน แล้วหัวใจก็ดันเต้นแรงอีกแน่ะ

“เอ๋ยจะโทรหาช่างซ่อมรถในเมืองให้ เขารู้จักพ่อ น่าจะช่วยดูรถให้หมอปาลได้”

“ฉันไม่ได้มาหาเธอเพราะเรื่องรถ”

“ถ้างั้นเรื่องอะไรล่ะคะ”

“ฉันจะติดรถไปงานกับเธอด้วย”

อิศยาหน้าเหวอ เขาถ่อจากโรงพยาบาลเพื่อนั่งรถไปงานศพของพ่อเธอเนี่ยนะ จากโรงพยาบาลไปวัดยังใกล้กว่าเสียอีก

“นี่มันบ่ายสามกว่า หมอปาลไม่ต้องตรวจคนไข้เหรอคะ”

“วันนี้คนไข้น้อย มีหมออีกสองคนอยู่เวร ฉันเลยได้พัก”

“หมอปาลก็กลับไปพักสิคะ จะไปงานกับเอ๋ยทำไม” อิศยาขมวดคิ้ว พยายามคิดหัวแทบแตกว่าหมอปาลต้องการอะไรกันแน่ ยั่วโมโหกันรึไง “ถามจริงๆ นะ หมอปาลต้องการอะไรจากเอ๋ยกันแน่”

“ฉันอยากชดใช้ให้เธอ”

“ชดใช้เรื่องอะไร”

“หนี้ก้อนนั้น”

อิศยาเม้มปาก เขาคงมาถึงนานแล้วจึงได้ยินเรื่องหนี้ก้อนโต เธอรู้สึกขอบคุณ แต่อีกใจก็รู้สึกอับอายที่พ่อของเธอโง่เขลา ก่อหนี้ไม่หยุดไม่หย่อน