ทดลองอ่าน เชฟคนนี้มีรักมาเสิร์ฟ! บทที่ 2-บทที่ 3

5

ทันทีที่เจียงเหมยอิ่งเข้ามาในห้อง เธอก็เริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก จากนั้นก็กระโดดฝังตัวเข้าไปในผ้าห่มด้วยความหงุดหงิด

บนโลกนี้ทำไมถึงได้มีคนที่น่ารังเกียจอย่างหานต้งกันนะ!

เธอเอาสูตรอาหารให้เขาด้วยความหวังดี ผลกลายเป็นว่าคนคนนั้นไม่ให้ความร่วมมือในการทำงานของเธอไม่พอ แถมยังมาเค้นถามสาเหตุการกินทิ้งกินขว้างของเธออีก

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการที่หานต้งแทบจะทำลายชีวิตตลอดสามปีที่ผ่านมาของเธอ!

เพราะใช้เบอร์มือถือเลขเดียวกันกับเขา ชีวิตอันสวยงามของเธอต้องมากล้ำกลืนฝืนทนกับการถูกก่อกวนถึงสามปี

สวรรค์ ทำไมเขาถึงได้มีเพื่อนสนิทมิตรสหายมากมายขนาดนี้นะ คนรอบตัวเขาต่างก็โทรมาและส่งข้อความมาให้เธอ!

ตอนนี้เจียงเหมยอิ่งแน่ใจแล้วว่าหานต้งเถ้าแก่ร้านบะหมี่ที่น่ารังเกียจคนนั้นเมื่อตอนกลางวัน ก็คือ ‘หานต้ง’ คนที่ ‘ก่อกวน’ ชีวิตเธอมาตลอดสามปี

ไม่ว่าอย่างไรเจียงเหมยอิ่งก็ข่มความโกรธไม่ได้ สุดท้ายจึงเปิดผ้าห่มลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิ แล้วส่งไดเร็กต์เมสเสจไปให้เชฟแคป

ตำรวจตัวกลม : อยู่ไหม ฉันมีคำถามจะถามคุณ

เชฟแคปตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว ‘ครับ’

เจียงเหมยอิ่งใจเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความตื่นเต้น ก่อนที่จะโต้ตอบกลับไป เธอรู้สึกตื่นเต้นเหมือนกำลังเตรียมพร้อมที่จะทำงาน

ตำรวจตัวกลม : ตอนที่ฉันไปร้านบะหมี่ของคุณครั้งแรก ได้ยินลูกน้องของคุณกำลังปรึกษากันเรื่องที่จะจัดงานวันเกิดให้คุณ คุณเกิดวันที่สี่ เดือนมีนาคมใช่ไหม

เชฟแคป : ครับ คุณมาที่ร้านวันนั้นเหรอ

เจียงเหมยอิ่งสูดลมหายใจเข้าลึกๆ โยนคำถามเฮือกสุดท้ายออกไป

ตำรวจตัวกลม : ใช่ ฉันขอถามคุณหน่อย เมื่อก่อนคุณเคยใช้เบอร์มือถือที่ลงท้ายด้วย 1993 ใช่ไหม

เชฟแคป : คุณรู้ได้ยังไง

เจียงเหมยอิ่งเผยรอยยิ้มแห่งความสำเร็จ และเริ่มพิมพ์ข้อความยาวๆ อย่างคล่องมือ

ตำรวจตัวกลม : ฉันต้องรู้แน่นอนสิ! เบอร์ที่ฉันใช้ตอนนี้ก็คือเบอร์เก่าของคุณไง! คุณรู้ไหมว่าคุณทำฉันซวยแค่ไหน! คุณจะหนีออกจากบ้านก็อย่าทำให้กระทบชีวิตคนอื่นได้หรือเปล่า! โดนด่าว่าเด็กเลว ลูกไม่รักดีวันเว้นวัน! มีสายโทรมากวนเรียกฉันว่าคุณหานทุกวัน! แถมยังมีแจ้งเตือนบิลค่าน้ำค่าไฟของบริษัทส่งมาทุกเดือน! วันเกิดฉันแต่ละปีธนาคารก็ไม่ได้ส่งข้อความยินดีมาให้ฉัน! แต่วันเกิดคุณดันได้รับมาสิบกว่าข้อความ! คุณถามว่าฉันรู้ได้ยังไง ฉันจะใช้บทเรียนที่เต็มไปด้วยหยดเลือดและหยาดน้ำตาบอกให้คุณรู้ไว้!

เจียงเหมยอิ่งรู้สึกว่าตัวเองช่างน่าสงสารจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเติมเงินค่าโทรไปทีเดียวห้าร้อยหยวนเพื่อร่วมกิจกรรมของบริษัทเครือข่ายโทรศัพท์ล่ะก็ เธอคงเปลี่ยนเบอร์ตั้งแต่ครั้งแรกที่รับสายก่อกวนแล้วล่ะ

ตอนนี้ใช้มาสามปีแล้ว ทั้งคนและข้อมูลที่ติดพันอยู่กับเบอร์นี้มีมากเกินไป หากเปลี่ยนเบอร์ก็จะกระทบไปทั้งหมด จึงไม่สะดวกที่จะเปลี่ยนจริงๆ เมื่อคิดถึงว่าอนาคตข้างหน้ายังต้องกลับปักกิ่ง เจียงเหมยอิ่งก็เลยไม่เปลี่ยนเบอร์อย่างเด็ดขาด

“…” อีกด้านหนึ่ง หานต้งที่กำลังถือโทรศัพท์นิ่งงันเป็นไก่ไม้*

ผ่านชั่วโมงเร่งด่วนไปแล้ว ลูกค้าในร้านลดลงไปมาก เสียงพูดคุยเบาๆ ของคนไม่กี่คนดังมา

หานต้งเหม่อลอยอยู่ที่เคาน์เตอร์ สมองขาวโพลน ยังประมวลผลข้อความแสนยาวเหยียดที่ตำรวจตัวกลมส่งมาด้วยอารมณ์โมโหพุ่งปรี๊ดไม่ได้ไปชั่วขณะ

เขาถามอย่างงุนงง

เชฟแคป : คุณเป็นใคร

ตำรวจตัวกลม : ฉันก็คือเจียงเหมยอิ่งยังไงล่ะ! รู้หรือยัง! ไอ้คนเฮงซวย!

เจียงเหมยอิ่งยิ้มเย็น รู้สึกว่าอารมณ์โมโหของตนได้ระบายออกไปหมดแล้ว อยากจะแหงนหน้าหัวเราะเหลือเกิน เธอเดาได้เลยว่าอารมณ์บนใบหน้าหานต้งจะเปลี่ยนไปต่างๆ นานามากแค่ไหน

แต่หานต้งเป็นคนหน้าตาย อารมณ์บนใบหน้าของเขาก็ยังคงราบเรียบอยู่อย่างนั้น

ทว่าแววตาตกตะลึงก็เปิดเผยอารมณ์ของเขาออกมา

เขาอึ้งไปนาน จนในที่สุดก็ดึงสติกลับมาได้

เขาเพิ่งจะรู้ว่าเจียงเหมยอิ่งใช้เบอร์เก่าที่เมื่อก่อนตนเองเคยใช้ ด้วยตอนนั้นเขาหนีออกจากบ้านกะทันหันมาก เจียงเหมยอิ่งจะต้องโดนเพื่อนๆ และคนใกล้ชิดของเขาคอยรบกวนตลอดเวลาแน่ หานต้งคิดอยู่แล้วว่าเจียงเหมยอิ่งน่าจะรู้ว่าเขาก็คือเจ้าของเบอร์คนเก่า แต่ไม่คิดว่าเธอจะระเบิดอารมณ์ออกมา

หานต้งรู้สึกว่ามันน่าขำจริงๆ จะหัวเราะก็ไม่ได้จะร้องไห้ก็ไม่ออก

ภาพลักษณ์ของตำรวจตัวกลมที่ร่าเริงสดใส สร้างแรงบันดาลใจ และเฉลียวฉลาด จู่ๆ ก็มีตัวตนจริงๆ ขึ้นมา เธอมีผมสั้นสีน้ำตาลยาวถึงติ่งหู มีดวงตาคู่งามมีเสน่ห์ จมูกและริมฝีปากเล็ก ใบหน้ารูปไข่ รูปร่างไม่สูง ผอมบางมาก แต่งตัวทันสมัย ทั้งยังกลัวคนแปลกหน้าและพูดจาเสียงเบา

ตอนที่อับอายจนกลายเป็นโมโห ทั้งใบหน้าแดงก่ำ จากนั้นก็พูดกับเขาตาขวาง พยายามเปล่งเสียงให้ดังขึ้น แต่กลับยังขาดพลังของความโกรธ

น่ารักเหมือนลูกแมว ‘ขู่’

หานต้งหัวเราะ

เขาแทบจินตนาการได้เลยว่าเจียงเหมยอิ่งที่อยู่ปลายสายในตอนนี้กำลังพองขนด่าทอถึงความผิดของเขาอย่างไรบ้าง

ตำรวจตัวกลม : ฉันไม่เคยเจอใครที่น่ารังเกียจเท่าคุณเลย! คุณเป็นพ่อครัวแท้ๆ ยังจะมาค่อนแคะลูกค้าอีก! ฉันขอบอกให้คุณทราบอย่างเป็นทางการ! ความร่วมมือระหว่างตำรวจตัวกลมและคุณ! โอเวอร์! บ๊ายบาย!

หานต้งนิ่งอึ้งไปพักหนึ่ง ก่อนจะรีบส่งข้อความไปขอโทษ

เชฟแคป : ขอโทษครับ

ระบบแจ้งเตือน : ตำรวจตัวกลมแบล็กลิสต์คุณ

“…”

ถ้าเปลี่ยนเป็นเขาล่ะก็ ถูกรบกวนตลอดทั้งวันเพราะเจ้าของเบอร์คนเก่า แถมยังถูกพาร์ตเนอร์ตำหนิอีก เขาก็คงโกรธเหมือนกัน

หานต้งเริ่มคิดทบทวนตัวเอง

เจียงเหมยอิ่ง ไม่สิ ตำรวจตัวกลม เป็นคนที่รักอาหาร จากเวยป๋อของเธอก็พอมองออกว่าเธอหวงแหนอาหารมาก และไม่ใช่คนที่กินทิ้งกินขว้างแบบนั้น

แต่การแสดงออกของเจียงเหมยอิ่งตอนที่อยู่ในร้านกลับแตกต่างออกไป หานต้งนึกย้อนไปถึงท่าทีตอนที่เจียงเหมยอิ่งกินอาหารเหลือ ดูแล้วไม่ได้เต็มใจ บางครั้งก็ถึงขั้นรู้สึกปวดใจมาก

พอนึกถึงคำพูดของหวงหรูหรู หานต้งก็รู้แล้วว่าตัวเองผิด เจียงเหมยอิ่งจะต้องมีความลับอะไรสักอย่างและบอกเขาไม่ได้แน่นอน แต่เขากลับเค้นถามไม่หยุด กระทั่งกล่าวหาอีกฝ่ายว่าไม่เคารพอาหาร

เขาส่งไดเร็กต์เมสเสจหาตำรวจตัวกลมซ้ำๆ แต่ข้อความนั้นก็ส่งไม่ไป แม้แต่คอมเมนต์บนเวยป๋อก็ล้มเหลว

หานต้งถอนหายใจ เปิดหน้าต่างข้อความอย่างจนใจ

เจียงเหมยอิ่งไม่รู้สินะว่าเขาความจำดีมาก

หลังจากเจียงเหมยอิ่งกำจัดโทสะที่สุมอยู่ในอกออกไปได้แล้ว ก็รู้สึกว่าแค้นนี้ได้รับการสะสางเรียบร้อย เธอโยนมือถือทิ้งไว้ด้านข้างแล้วกลิ้งบนเตียงด้วยความลิงโลด

นิสัยของหานต้งเธอก็พอจะเข้าใจ เขาเป็นคนมีความรับผิดชอบมาก

ดังนั้นเธอก็จะไม่ตอบเขา ให้หานต้งรู้สึกผิดซะบ้าง!

‘ติ๊ง’ โทรศัพท์มือถือสั่นครู่หนึ่ง

เจียงเหมยอิ่งกลิ้งกลับไปหาโทรศัพท์มือถือ นอนคว่ำบนเตียง และเปิดโทรศัพท์ดู

มีข้อความส่งมาจากเบอร์แปลก

‘คุณเจียงครับ ผมคือหานต้ง นี่คือเบอร์มือถือของผม วันนี้ขอโทษจริงๆ หวังว่าคุณจะยกโทษให้ผมนะครับ’

“…”

เจียงเหมยอิ่งนอนคว่ำบนเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง รู้สึกหายใจไม่ออก

เธอจะเปลี่ยนเบอร์มือถือ!

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 13 ก.พ. 64