ทดลองอ่าน เชลยรักกักใจ

“อยากเข้าสำนักบัณฑิตหลวงเช่นนี้แล้วเหตุใดจึงขอร้องให้เราปล่อยตัวประกันจากแต่ละแคว้นก่อนเล่า”

“เพื่อให้ฝ่าบาทได้รับเสียงชื่นชม ดีต่อการรวมแผ่นดินเป็นหนึ่ง” คำพูดนั้นแม้เป็นการคาดเดา แต่กลับพูดความปรารถนาสูงสุดของเหล่าราชวงศ์แต่ละแคว้นออกมาได้อย่างมั่นใจ ซึ่งนางคิดว่ามันเป็นเช่นนั้นจริงๆ

เขามีโอกาสมากกว่าผู้ใด

จิตใจภายในของเฮยทั่วเทียนสั่นคลอนเล็กน้อย แต่ยังคงสีหน้าเรียบเฉย เขาถามต่อไปอีก

“เจ้าเป็นคนหนานฉู่ เหตุใดจึงอยากช่วยเป่ยโม่”

“หม่อมฉันอยากตั้งตัว อีกทั้งอยากเป็นราษฎรในแคว้นที่มั่งคั่ง มีฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่”

“ฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่?” ที่แท้นางก็เป็นคนประจบสอพลอ คำพูดเมื่อครู่คงเป็นเพียงแค่การยกยอเขาเท่านั้น “เราเพิ่งได้ขึ้นครองบัลลังก์ เหตุใดเจ้าจึงคิดว่าเราจะเป็นฮ่องเต้ที่ยิ่งใหญ่ได้กัน”

“หากฝ่าบาทมิใช่ฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่คงส่งคนให้ไปฆ่าปิดปากหม่อมฉันเสียนานแล้ว ตัวประกันคนหนึ่งสังเกตเห็นเรื่องใหญ่โตภายในวังเช่นนี้ ช่างไม่ควรเก็บไว้อย่างยิ่ง” ฉู่เหลียนเฉิงก้มยอบกายคารวะอีกครั้งเพื่อแสดงความเคารพ

เขาไม่ตอบอะไร ฉู่เหลียนเฉิงก็ยังคงก้มตัวคารวะต่อไป จนกระทั่งเข่าทั้งสองข้างเริ่มสั่นเพราะสภาพร่างกายที่ไม่ค่อยดีของนาง แล้วจึงได้ยินเขาเอ่ยปากพูด

“นั่งสิ”

“ขอบพระทัยเพคะฝ่าบาท” นางค่อยๆ หยัดกายตรงแล้วนั่งลง อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาน้อยๆ

เขาเห็นว่าแม้ร่างกายของนางจะอ่อนแอมาก แต่กลับมีลำคอขาวและผิวเนียนใสละเอียด เมื่อต้องแสงเทียนผิวขาวก็เปล่งประกายออกมาราวกับผ้าไหมชั้นดีที่เขาได้ส่งไปให้นาง

สำหรับเขาแล้วสตรีนับเป็นความรื่นเริงใจอย่างหนึ่ง และหากปล่อยตัวทำตามความต้องการของร่างกายก็ถือเป็นความสำราญใจอย่างหนึ่งเช่นกัน แม้เขาไม่ได้ลุ่มหลงมัวเมาในนารี แต่เรื่องของชายหญิงนั้นก็มีประสบการณ์ไม่น้อยจริงๆ เพียงแต่…เขาพบเจอหญิงสาวมามาก แต่นางกลับเป็นสตรีใจกล้าและสติปัญญาดีคนแรกที่ดึงความสนใจของเขาไปได้

เฮยทั่วเทียนโน้มตัวไปข้างหน้า ฉุดแขนของนางที่นั่งอยู่ขึ้นมา

นางไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ อีกทั้งเขาก็ไม่คาดว่าร่างบางอรชรของนางจะโถมเข้าไปสู่อ้อมกอดเขาทั้งตัว ใบหน้านางติดอยู่กับกล้ามหน้าอกของเขา

ฉู่เหลียนเฉิงอยากหลุดออกมาจากอ้อมกอดนี้จึงพยายามขัดขืน

เขากดไหล่นางไว้เป็นเชิงไม่อนุญาต

เฮยทั่วเทียนก้มมองดวงหน้าที่ปราศจากความเกรงกลัวของนาง เขาหรี่ตาลงพลางใช้มือจับปลายคางเย็นเฉียบของนางไว้แน่น

การทำให้สตรีผู้หนึ่งหัวใจสั่นไหวจะยากสักเท่าไหร่กัน!

นางจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของเขา สูดดมกลิ่นชะมดผสมกับกลิ่นดอกจื่อหลันบนกายเขา หัวคิ้วพลันปรากฏรอยย่นขึ้นทันที นี่เขากำลังเข้าใจเจตนานางผิดไปใช่หรือไม่

“เจ้าไม่ควรเข้าไปอยู่ในสำนักบัณฑิตหลวง เราจะกำหนดวันแล้วสู่ขอไปทางหนานฉู่เพื่อแต่งตั้งให้เจ้าเป็นสนม” ลมหายใจของเขาเฉียดผ่านมุมปากของนาง

“ไม่!”

นางเบิกตาโพลงพลางใช้มือข้างหนึ่งดันหน้าอกเขาไว้

“เจ้าว่าอย่างไรนะ!”

เฮยทั่วเทียนเปลี่ยนไปจับชายเสื้อของนาง แล้วดึงให้มาประจันหน้ากันอย่างง่ายดาย ตาทั้งสองคู่สบประสานกัน