ทดลองอ่าน เชลยรักกักใจ

ยามสามกองกำลังรักษาวังกว่าสามร้อยนายค่อยๆ กระจายตัวไปรอบบริเวณประตูทางออกของตำหนักเชียนชิวในทุกจุดกันอย่างเงียบเชียบ

เฮยทั่วเทียนสวมเครื่องแบบทหาร หมวกเหล็กและเสื้อเกราะสีดำ ดวงตาเยียบเย็นสะท้อนกับแสงจันทร์ยืนแผ่รังสีอำมหิตอยู่ที่หน้าประตูตำหนัก ฟางกัง แม่ทัพกองกำลังรักษาวังมีสีหน้าขึงขังยืนอยู่ด้านข้างของเฮยทั่วเทียน

ที่หน้าตำหนักมีขันทีกว่าสิบคนและทหารที่จงรักภักดีต่อซินฮองเฮายืนประจันหน้าอยู่ พอทุกคนได้เห็นศึกในครั้งนี้ก็ว้าวุ่นเคร่งเครียดจนอยากเข้าไปกราบทูลผู้ที่อยู่ด้านใน

เฮยทั่วเทียนยกมือขึ้นให้สัญญาณแก่กองกำลังรักษาวังให้รีบเคลื่อนกำลังออกมา

“เจ้าโจรโอหัง! ยังไม่รีบไสหัวออกไปจากตำหนักเชียนชิวกันอีก” เฮยทั่วเทียนตะโกนเสียงดังฟังชัด

“เจ้าโจรโอหัง! ยังไม่รีบไสหัวออกไปจากตำหนักเชียนชิว!”

กองกำลังรักษาวังประสานเสียงตะโกนพลางเคลื่อนทัพพร้อมอาวุธในมือไปข้างหน้า ราวกับทำให้ตำหนักเชียนชิวทั้งตำหนักสั่นสะเทือน

“ใครกันที่มันบังอาจ! แน่มากที่กล้ามาก่อกวนฮ่องเต้” ในตำหนักมีคนตะโกนออกมา

“ได้ยินว่ามีโจรล้อมบีบบังคับฮ่องเต้ พระองค์ได้โปรดเสด็จออกมา ให้กระหม่อมได้สบายใจเถิดพ่ะย่ะค่ะ” ฟางกังตอบเสียงดัง

ภายในวังหลวงตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ผ่านไปครู่ใหญ่ถึงได้มีเสียงตอบกลับออกมา

“บังอาจ!”

พอเฮยทั่วเทียนได้ยินว่าเป็นเสียงของเสด็จพ่อก็ขมวดคิ้วเข้ม

ฟางกังหันไปมองทางองค์ชายด้วยสีหน้าตกตะลึง

“เสด็จพ่อ ท่านสุขสบายดีหรือไม่” เฮยทั่วเทียนเอ่ยถามอีกครั้ง

“เรา…เราสบายดี เจ้ายังไม่ถอยไปอีกหรือ เราเป็นคนที่พวกเจ้าอยากจะเข้าพบก็เข้าพบได้อย่างนั้นหรือ!”

ตอนนี้เองที่เฮยทั่วเทียนได้ยินน้ำเสียงคนที่พูดอยู่กำลังสั่นเครือ เขารู้ได้ในทันทีว่ามีคนสวมรอยเป็นเสด็จพ่อ หากน้ำเสียงไม่สั่นก็คงเลียนแบบได้สมบูรณ์จนเขาเกือบหลงเชื่อแล้วจริงๆ

เฮยทั่วเทียนหันไปบอกฟางกัง “นั่นไม่ใช่เสียงเสด็จพ่อข้า”

“องค์ชายแน่ใจหรือพ่ะย่ะค่ะ” ฟางกังถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ดวงตาสีดำเยียบเย็นของเฮยทั่วเทียนนั้นจ้องมองเขาอย่างแน่วแน่มั่นคง “หากเจ้าไม่เชื่อ ข้าจะบุกเข้าไปช่วยเสด็จพ่อข้างใน โทษเป็นโทษตายนี้ข้าขอรับผิดชอบไว้เอง”

ฟางกังมิได้มองคนผู้นี้ในฐานะองค์ชายใหญ่ เขามองเพียงความดีความชอบจากการได้รบเพื่อเป่ยโม่เท่านั้น อีกทั้งพวกเขานับเป็นมิตรสหายที่ร่วมผ่านศึกสงครามมาด้วยกันจึงเลิกคิ้วพูดว่า “ผู้คนมากันที่นี่หมดแล้ว กองหนุนก็คงต้องให้องค์ชายเป็นผู้สั่งการแต่เพียงผู้เดียว!”

เฮยทั่วเทียนยกยิ้มมุมปาก ชักกระบี่คมออกจากฝักเป็นแสงสว่างวาบ “ช่วยฮ่องเต้!”

“ช่วยฮ่องเต้!” ฟางกังตะโกนสุดเสียง ยกแขนขวาขึ้นมาเป็นสัญญาณให้คนข้างหลัง

“ช่วยฮ่องเต้!” กองกำลังรักษาวังในชุดสีดำตะโกนพร้อมเพรียง ทหารกว่าร้อยนายก้าวเดินไปข้างหน้าเรียงกันดุจกำแพงเหล็กกล้า ประชิดประตูตำหนักเชียนชิว

ประตูตำหนักสีทองสลับแดงนั้นขวางอยู่ได้ไม่นาน ก็ถูกทหารกองกำลังรักษาวังเปิดออกได้