ทดลองอ่าน เชลยรักกักใจ

เฮยทั่วเทียนและฟางกังใช้กระบี่ยาวในมือต่อสู้ทั้งจากทางด้านหน้าและด้านหลังเพื่อเข้าไปในตำหนัก องครักษ์กว่าร้อยนายที่เฝ้าตำหนักเชียนชิวเข้ามาด้านในประหนึ่งน้ำที่หลากทะลัก

“ตอนนี้ในตำหนักเชียนชิวราวกับสมรภูมิสงคราม หากพูดว่าไม่มีอะไร ใครจะเชื่อเล่า!” เฮยทั่วเทียนยิ้มเยือกเย็น พร้อมใช้กระบี่ในมือสังหารคนไปอีกหลายชีวิต

สายตาของเฮยทั่วเทียนจับจ้องไปยังเงาของขันทีที่กำลังคิดจะหลบหนีออกไป จากนั้นจึงได้ส่งสายตาไปยังฟางกังแล้วทั้งคู่ก็เดินหน้าไปพร้อมกัน

“เสด็จพ่อ ลูกมาช่วยท่านช้าไป!” เฮยทั่วเทียนร้องออกมา

“ฝ่าบาท!” ฟางกังตะโกน

ยามนั้นเองพวกเขาก็ได้ยินเสียงดังมาจากข้างใน “บะ…บังอาจ…ยะ…ยังไม่รีบถอยไปอีก!”

“เจ้าชั่วช้าบังอาจยิ่งนักมาสวมรอยเป็นเสด็จพ่อ! โทษมหันต์เช่นนี้ถูกสับเป็นหมื่นชิ้นก็ยังไม่พอ!” เฮยทั่วเทียนตะโกนเสียงดัง กระบี่ยาวในมือตวัดฆ่าคนที่พยายามขวางอยู่เบื้องหน้าไม่หยุด

กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งผสมกับเสียงกรีดร้องโหยหวนของคนที่ถูกกระบี่ตวัดผ่านร่างกายดังไปทั่วตั้งแต่โถงด้านนอกไปจนถึงหน้าประตูใหญ่ด้านในตำหนัก

องครักษ์กับขันทีในตำหนักไม่มีใครมีชีวิตรอดสักคน ฟางกังและกองกำลังรักษาวังค่อยๆ ตีฝ่าไปถึงประตูชั้นใน เฮยทั่วเทียนถือกระบี่เดินเข้าไปก็ได้กลิ่นหอมฉุนพร้อมกับกลิ่นเหม็นคละคลุ้งตีเข้ามาพร้อมกัน

เขายกแขนเสื้อคลุมขึ้นมาปิดจมูกด้วยเกรงว่ากลิ่นนี้อาจจะเป็นยาพิษแล้วค่อยเดินต่อไป จึงได้พบที่มาของกลิ่นเหม็นน่าสะอิดสะเอียนนั้น

เสด็จพ่อของเขานอนเหยียดกายอยู่บนเตียง ใบหน้าเขียวช้ำ มีเลือดไหลออกมาจากทวารทั้งเจ็ด* เสื้อคลุมมังกรเปียกชุ่มไปด้วยน้ำยาแช่ศพ ส่งกลิ่นเน่าเหม็นออกมา

ขันทีผู้หนึ่งคุกเข่าลงกับพื้นหมอบกราบขอร้องให้ประทานอภัยซ้ำๆ

“ฝ่าบาทโปรดฟื้นขึ้นมาเถิดพ่ะย่ะค่ะ! โปรดฟื้นคืนชีพด้วยเถิด!”

“เป็นเจ้าที่สวมรอยปลอมเสียงเป็นเสด็จพ่ออย่างนั้นหรือ!” เฮยทั่วเทียนวางกระบี่ไว้ที่คอของขันทีผู้นั้น

“กระหม่อมได้รับพระบัญชามาจากฮองเฮาและองค์ชายสาม…”

“โอหัง!” ฟางกังยกกระบี่ขึ้นหมายจะตัดหัวของชายผู้นั้น

เกร๊ง! เฮยทั่วเทียนยกกระบี่ขึ้นขวางฟางกัง

“หากเจ้าสารภาพความจริงเรื่องที่สมรู้ร่วมคิดกับฮองเฮาและองค์ชายสามโดยละเอียด สภาพศพของเจ้าจะอยู่ครบถ้วน” เฮยทั่วเทียนกล่าว

“ฝ่าบาทโปรดไว้ชีวิตด้วย! หลายครั้งที่กระหม่อมคิดอยากจะหลบหนีไปแจ้งข่าวให้แก่พระองค์ แต่เกากงกงเอามีดมาจี้คอแล้วข่มขู่กระหม่อม…”

“พูดมากจริง อยากให้ข้าสั่งประหารเจ้าด้วยรถม้าแยกร่างหรือ!”

ใบหน้าขันทีพลันซีดเผือด ตัวสั่นพูดจาแทบจะไม่เป็นคำ ทำเพียงแค่หมอบโขกศีรษะร้องขอชีวิต

เฮยทั่วเทียนให้กองกำลังรักษาวังคุมตัวขันทีผู้นี้ไป แล้วหันหน้าที่ปราศจากอารมณ์ของตนมองไปยังร่างไร้วิญญาณของเสด็จพ่อที่ตายตาไม่หลับ ใบหน้าอืดบวมอยู่บนเตียงแกะสลักสีทองเก่าแก่

ด้วยหลงใหลในกามารมณ์ ริษยาชื่อเสียงของลูกชาย กลัวข้าจะแย่งชิงตำแหน่งของท่าน และเพราะต้องการรวมแผ่นดินไว้จึงไม่กล้าทำให้อาจารย์ที่ชายแดนใต้ไม่พอใจ ส่งข้าไปเป็นแม่ทัพ บอกให้ข้าเอาดีทางด้านแม่ทัพตามรอยสกุลเหวย แต่ท่านคงคิดไม่ถึงเลยว่าตัวเองจะถูกใช้เป็นหนึ่งในหมากของแผนการแล้วต้องมาจบชีวิตลงในตำหนักเชียนชิวเช่นนี้ แม้แต่ศพก็ไม่มีใครมาจัดการดูแล