ทดลองอ่าน เพลิงธุลี บทที่ 4

บทที่ 4

สารินกลับมาบ้านของรานีในวันรุ่งขึ้นเพราะแม่เลี้ยงต้องการพบหน้า ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอีกฝ่ายอยากโยนความผิดทั้งหลายในงานแต่งของมุกตาร์ไว้ที่เธอคนเดียว

“สะใจแกรึยังนังสาริน!”

เรื่องอะไรจะยอมรับง่ายๆ คนพวกนี้ยังไม่เคยยอมรับความผิดของตนเองเลย แล้วเหตุใดเธอถึงต้องยอม

“คุณแม่พูดเรื่องอะไรคะ สารินไม่เข้าใจ คุณแม่ใช้ให้สารินเฝ้าร้าน แล้วสารินจะล่มงานแต่งได้ยังไงคะ”

“ตัวแกไม่อยู่ แกก็เลยใช้ผัวเก่าพายายมุกตาร์หนีงานแต่งล่ะสิ”

“สารินเพิ่งออกจากคุกได้ไม่ทันไร จะมีปัญญาบังคับใครได้ล่ะคะคุณแม่ ทั้งเนื้อทั้งตัวสารินไม่มีเงินสักเวฬเดียว แล้วผู้ชายคนนั้นก็ไม่ใช่สามีของสาริน แต่เป็นสามีของพี่มุกตาร์ คุณแม่น่าจะรู้ดีเพราะคุณแม่เป็นคนไล่เขาออกจากร้านนี่คะ”

“หัวหมอนัก จับไม่ได้คาหนังคาเขาคงไม่ยอมรับสินะ”

“สารินไม่รู้เรื่องจริงๆ ค่ะคุณแม่”

ทว่ารานีไม่เคยปรานีลูกเลี้ยงคนนี้มาแต่ไหนแต่ไรเลยฟาดไม่ยั้ง อรุณจึงถือโอกาสเข้ามาห้ามศึกและเอาตัวเข้ามาป้องในลักษณะกอดสารินไว้

“อย่าตีเด็กมันเลยน่า สารินไม่ได้อยู่ในงานสักหน่อย จริงไหมลูก”

ไอ้แก่จัญไร!

สารินเบี่ยงตัวหนี บิดแขนมันตามที่อดีตเพื่อนร่วมคุกเคยสอนจนมันร้องโอย รีบปล่อยเธอแทบไม่ทัน

“อย่าแตะสารินอีก ถ้าไม่อยากตาย!”

“นึกว่าอยากแตะนักรึไงวะ”

รานีแค่นหัวเราะใส่สามีอย่างดูแคลน ก่อนสะบัดหน้าไปทางลูกเลี้ยง “ออกจากคุกได้ไม่กี่วันก็มีแต่เรื่อง แกนี่มันตัวซวยจริงๆ”

“เธอจัดการมันแล้วกัน เธอเป็นแม่นี่” อรุณขึ้นเสียง ทำทีฮึดฮัดจะเดินออกจากบ้าน

“แล้วนี่คุณจะไปไหน”

“นัดเพื่อนไว้”

“นัดเพื่อนหรือว่าหลอกเด็กไปฟันอีก”

อรุณถลึงตาใส่ภรรยาผู้มองทางไหนก็ชวนห่อเหี่ยวใจ “เธอเห็นฉันเป็นคนยังไง คอยหาเรื่องตลอด”

“แล้วฉันพูดผิดตรงไหน ฉันหมดเงินไปตั้งเท่าไรกว่าพ่อแม่ของเด็กพวกนั้นจะยอมปิดปาก ถ้าไม่มีฉันป่านนี้คุณติดคุกหัวโตไปนานแล้ว”

“อ่อ นี่คิดจะทวงบุญคุณงั้นล่ะสิ”

“แล้วทำไมฉันจะพูดไม่ได้ ฉันจะพูดจนกว่าคุณจะเลิกทำตัวน่าสะอิดสะเอียนแบบนี้”

“ถ้าเบื่อนักก็เลิกไปสิวะ จะทนทำไม”

“อย่ามาท้าฉันนะ ที่มีกินมีใช้อยู่ทุกวันนี้ก็เพราะเงินฉัน ลำพังเงินเดือนครูใหญ่จะไปพอยาไส้ที่ไหน”

“เออ เธอมันดีเลิศประเสริฐอยู่คนเดียว คนอื่นน่ะผิดหมด ลูกมันถึงทนไม่ได้ ต้องหนีตามผู้ชายไปไงเล่า”

“เพราะลูกเห็นสันดานเลวทรามของคุณต่างหาก มันถึงทนไม่ได้”

ทั้งสองทุ่มเถียงกันอย่างรุนแรง ต่างคนต่างขุดปมด้อยของอีกฝ่ายออกมาแผ่หลา โดยมีสารินยืนฟังอย่างชอบใจ แน่นอนว่าผู้ชนะครั้งนี้คือคนกุมเงิน อรุณหุนหันออกจากบ้าน ส่วนรานีก็หายเข้าห้องพระตามเคย