ทดลองอ่าน The Endless | เล่ห์ก(า)ล บทนำ-บทที่ 1

บทที่ 1 สามีและลูกชาย

‘จิรปริยา’ ชินเสียแล้วที่เธอจะตื่นนอนเพราะอาการสองอย่าง…นั่นคือหิวน้ำและอยากเข้าห้องน้ำ ดังนั้นแม้จะอยู่ในสภาวะครึ่งหลับครึ่งตื่น ร่างเพรียวก็บิดตัวไปมา ดวงตาปรือขึ้นช้าๆ พร้อมรับภาพเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกบานใหญ่อย่างทุกวัน ขาเรียวกวาดไปทางขวา เตรียมจะก้าวลงจากเตียงควีนไซส์ตามความเคยชิน ทว่าบางสิ่งบางอย่าง…หรือพูดให้ถูกคือ ‘บางคน’ ที่นอนขวางทางอยู่ทำให้ริมฝีปากซึ่งกำลังหาวชะงักค้าง ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ความง่วงงุนถูกแทนด้วยความมึนงงผสมตกใจ ลมหายใจแทบขาดห้วงเมื่อพบว่าห่างจากใบหน้าเธอเพียงคืบ…บนหมอนใบเดียวกัน มีใครบางคนนอนตะแคงหันหน้ามาทางนี้

ร่างทั้งร่างแข็งชะงัก สภาพเธอในตอนนี้คือขาข้างหนึ่งยกขึ้นสูงเตรียมวาดลงจากเตียง แต่เมื่อเอาลงไม่ได้ก็ได้แต่ค้างอยู่เหนือร่างในชุดสีขาวสะอาดตา จิรปริยากะพริบตาถี่ กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ หัวใจเต้นรัวยามกวาดตามองสำรวจ ‘คนแปลกหน้า’ ที่นอนอยู่ข้างตัว

‘เขา’ มีผมสีดำยาวลงมาปรกหน้าผากยาวจนเกือบจะถึงแผงคิ้วเข้มทรงปีกนกสีดำ เปลือกตาปิดสนิท มองเห็นขนตายาวเป็นแพ จมูกโด่งเป็นสันเหมือนคนมีเชื้อสายตะวันตกดูรับกันพอดีกับริมฝีปากบางเฉียบ ผิวของคนตรงหน้าเป็นสีขาวน้ำนมจนเห็นเส้นเลือดสีเขียวพาดตรงลำคอแกร่งชัดเจน

ท่ามกลางความมึนงงกับภาพตรงหน้า มีอยู่คำหนึ่งเด่นชัดขึ้นในหัว

สวย

คนที่กอดอกนอนตะแคงหันมาทางเธอมีใบหน้าที่สวยจริงๆ

สวย…จนหากแผ่นอกที่สะท้อนขึ้นลงใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวปลดกระดุมบนสองสามเม็ดนั่นไม่แบนราบแบบผู้ชายแท้ๆ เธอคงลังเลไม่น้อยว่าคนตรงหน้าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย

คนที่ไม่ชอบมองหน้าใครนักกลับเผลอจ้องเขาอยู่นาน สมองพลันนึกไปว่าผู้ชายตรงหน้าช่างเหมือนกับเทพเจ้าที่ถูกบรรยายไว้ในตำนานกรีก จนกระทั่งเปลือกตาของเขาเปิดขึ้น หญิงสาวแทบหยุดหายใจ ความงดงามลงตัวของเครื่องหน้าทั้งหมดเทียบไม่ได้เลยกับดวงตาคู่นั้น…ดวงตาที่แตกต่างจากทุกคู่ที่เธอเคยเห็น

ตามปกติจิรปริยาจะแยกองค์ประกอบของดวงตาคนเป็นสองส่วนง่ายๆ คือส่วนของตาขาวกับตาดำ ซึ่งตาดำของบางคนอาจจะเป็นสีน้ำตาลเข้มหรือสีอื่นๆ เพียงเฉดสีเดียว ทว่าของผู้ชายตรงหน้า…ดวงตาของเขาเหมือนมีสามสีไล่เฉดกันอยู่ กึ่งกลางดวงตาเป็นสีดำ ถัดจากนั้นสีที่ครอบครองพื้นที่มากที่สุดเป็นสีน้ำตาลทองสวยซึ่งค่อยๆ ทวีความเข้มขึ้นจนคล้ายจะมีวงแหวนสีน้ำตาลเข้มเกือบดำล้อมกรอบอยู่นอกสุดก่อนจะถึงตาขาว

นี่หรือเปล่านะ…ที่เขาเรียกกันว่า ‘นัยน์ตาสีอำพัน’

สวย…มีเสน่ห์…และ…ลึกลับ

ดวงตาสีแปลกที่ใสกระจ่างดุจน้ำในสระกำลังสะท้อนภาพเธอในนั้นและเมื่อเขากะพริบตา จิรปริยาถึงหลุดจากภวังค์ ขาซ้ายซึ่งยกสูงอยู่นานร่วงตุ้บลงมาทับท่อนขาแข็งแรงในกางเกงสีขาว ร่างเพรียวสะดุ้ง ผงะถอยไปด้านหลัง กลีบปากหลุดเสียงหวีดร้องเมื่อพื้นที่บนเตียงควีนไซส์ซึ่งใช้งานมาเกือบสิบปีนั้นหดเล็กลง

เล็กลงมาก…จนเธอเกือบหงายหลังไปกองกับพื้น!

พึ่บ

ราวกับฉากยอดฮิตในละครน้ำเน่า เทพเจ้าผู้งดงามของเธอเอื้อมแขนยาวๆ มาช่วยไว้ได้ทัน ฉุดรั้งให้หญิงสาวเซถลาไปสู่อ้อมอกกว้าง

การตกอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายแปลกหน้า…แม้ว่าเขาจะมีรูปโฉมตรงสเป็กเธอมาก! แต่ก็ทำให้ปฏิกิริยาต่อต้านเพศตรงข้ามทำงานโดยอัตโนมัติ สองมือทาบทับบนแผงอกของชายหนุ่ม ในตอนที่เห็นแผ่นอกแน่นแวบๆ จากกระดุมสามเม็ดบนที่ถูกปลดออกหญิงสาวก็รีบช้อนตาขึ้นมองใบหน้าสวยนั้นอีกครั้ง กลั้นใจถลึงตาใส่พร้อมขู่ลอดไรฟันเหมือนแม่เสือคำรามใส่ศัตรู

“ปล่อย!”