ทดลองอ่าน The Endless | เล่ห์ก(า)ล บทที่ 3

คนโดนกล่าวหาถอนหายใจ แววตาเศร้าหมองเมื่อพบว่าตอนนี้ภรรยาไร้ซึ่งความเชื่อใจในตัวเขาอย่างสิ้นเชิง

นับนิรันดร์ส่ายหัว เลือกจะส่งรอยยิ้มที่เธอเคยชอบไปให้ ทั้งที่เขารู้ดีแหละว่าตอนนี้จิรปริยาอาจจะเกลียดมันและคิดว่าเขากำลังยิ้มเยาะเธออยู่…และจริงอย่างที่เขาคาดไว้ เพราะดวงตากลมโตถลึงตาจ้องเขาเขียวปั้ดก่อนจะสะบัดหน้ากลับไปทาง ‘ภัทรนันท์’ ที่เลิกคิ้วถาม

‘แกคิดว่าพวกฉันโกหก?’ สาวลูกครึ่งชี้หน้าตัวเองแล้วหัวเราะ ‘เหอะ! ขอร้องเลยแด แกคิดว่าพวกฉันว่างมากขนาดจะแวะมาโกหกแกได้เลยหรือไง’

ถ้าไม่ใช่เพราะพระเอกคนดังพ่วงตำแหน่งสามีเพื่อนรักโทรศัพท์มาขอร้องด้วยตัวเองพร้อมบอกข่าวอุบัติเหตุอันน่าตกใจของจิรปริยา ภัทรนันท์แน่ใจว่าหล่อนและโศภิษฐาคงไม่สามารถหาเวลามาเยี่ยมเพื่อนได้อย่างพร้อมเพรียงแบบนี้แน่ๆ

‘ใช่ พวกแกร่วมมือกับผู้ชายคนนี้โกหกฉัน!’ หญิงสาวในชุดคนไข้ประทับตราโรงพยาบาลพยักหน้าขึงขัง ปลายนิ้วชี้ไปยังบุรุษหนึ่งเดียวในห้อง ‘พวกแกโกหกว่าฉันสามสิบสี่ไง! จะบ้าเหรอเฮ้ย เมื่อวานฉันยังยี่สิบสอง จะตื่นมาอีกทีสามสิบสี่ได้ยังไง บ้าไปแล้ว!’

อย่างดีตื่นขึ้นมาก็แค่ย่างเข้ายี่สิบสามเท่านั้น เธอแค่นอนข้ามปี ไม่ใช่สิบสองปี!

โศภิษฐาจิ๊ปาก หัวคิ้วย่นเข้าหากันจนเส้นสายบริเวณนั้นปรากฏชัด พอรู้ตัวหล่อนจึงรีบคลายคิ้วออก หันไปแหวเพื่อนอีกรอบ

‘เมื่อวานแกจะยี่สิบสองได้ยังไง บ้าเหรอ สามสิบสี่แล้วจริงๆ โว้ย! แล้วถ้าไม่เชื่อนะ…’ สาวเปรี้ยวหันขวับไปทางสาวลูกครึ่ง มือเล็กที่ประดับแหวนแต่งงานบนนิ้วนางข้างซ้ายกระดิกไปตรงหน้าอีกฝ่าย ‘แพท แกเอากระจกมาซิ…เร็วนังหงส์หยก’

ผู้ได้รับฉายา ‘นังหงส์หยก’ เพราะนิสัยชอบส่องกระจกเกือบตลอดเวลาถลึงตาใส่คนพูด ล้วงมือลงไปหยิบกระจกสีดำสลักลวดลายกุหลาบสวยหรูออกมากระเป๋า ทว่าก่อนจะยื่นไปตรงหน้าจิรปริยาอย่างรู้ดีว่าโศภิษฐาร้องหากระจกทำไม หญิงสาวกลับยกขึ้นมาในระดับสายตา ใบหน้าสวยเชิดขึ้น เอียงซ้ายเอียงขวามองเงาสะท้อน ริมฝีปากได้รูปเอ่ยถามเหมือนทุกครั้ง

‘กระจกวิเศษเอ๋ย บอกข้าเถิด ใครงามเลิศที่สุดในปฐพี…โอ๊ย! อีซัน! นังนกหัวขวาน!’

ประโยคหลังภัทรนันท์หันไปด่าโศภิษฐาที่รีบผลักหัวหล่อนออกและยื่นหน้าตัวเองเข้ามาแทนที่ สาวเปรี้ยวเบะปากไม่สนใจเพื่อน เชิดหน้าจนได้องศาซึ่งมั่นใจว่ามุมนี้แหละที่ตน ‘สวยที่สุด’ ก่อนจะบอก

‘แน่นอนว่าต้องเป็นฉันคนนี้!’

ภายนอกเหมือนสองสาวกำลังเตรียมจะเปิดศึกใส่กัน ทว่าดวงตาสองคู่กลับเหลือบมองเพื่อนรักซึ่งนั่งทำหน้ามึนอยู่บนเตียงคนไข้ พอเห็นจิรปริยาไร้วี่แววตอบสนองอื่นนอกจากทำสีหน้าเหมือนปวดหัว ภัทรนันท์ก็ถอนหายใจ แย่งกระจกอันโปรดมาจากโศภิษฐาแล้วยัดมันใส่มือคนป่วย