ทดลองอ่าน The Endless | เล่ห์ก(า)ล บทที่ 4

“แต่ว่า…” เธอกัดปาก อึกอักจนตัวเองยังรำคาญ ส่วนคนข้างๆ ก็เลิกคิ้วขึ้น พลิกตัวกลับมามองด้วยสายตาตัดพ้อ

“ทำไม อย่าบอกนะว่าพอแดความจำเสื่อม จำผมไม่ได้ ก็เลยเกิดอาการรังเกียจไม่อยากนอนร่วมเตียงด้วย?”

พอโดนจี้ใจดำหญิงสาวก็ชะงัก ได้แต่กะพริบตาปริบๆ ควานหาคำขึ้นมาโต้ไม่ทัน

“แล้ว…แดจะเอาไงล่ะ ไล่ผมไปนอนห้องอื่น? ขอไปนอนห้องลูก? หรือให้ผมนอนโซฟา อ้อ…จริงๆ ก็มีอีกทางนี่นะ…”

ดวงตาสีอำพันช้อนขึ้นมอง มุมปากเหยียดยิ้มคล้ายรู้ทันก่อนเหลือบมองหมอนในมือเรียว…อาวุธที่เธอใช้ทุบตีเขาเมื่อครู่

“…เอาหมอนมากั้นเป็นกำแพงแบบที่พวกนางเอกทั้งหลายชอบทำ” ทั้งที่รู้ดีว่ามันโคตรไร้สาระ

ประโยคท้ายนั่นนับนิรันดร์ไม่ได้พูดแต่หญิงสาวอ่านได้จากสายตาของเขา และนิสัยเสียอีกข้อที่จิรปริยาค่อนข้างเกลียดก็ทำให้เธอเม้มปากก่อนจะเชิดหน้าขึ้นก่อนจะเอ่ยปากเถียง

“เปล่า! ใครว่าแดจะทำอะไรไร้สาระแบบนั้น เราเป็นสามีภรรยากันนะ” สามีภรรยาที่เธอจำไม่ได้ว่าเคยเป็น “นอนห้องลูกอะไร นอนโซฟาอะไร ยิ่งเอาหมอนมากองเป็นกำแพง…เฮอะ! ไร้สาระน่า”

จิรปริยาปฏิเสธเสียงแข็ง ทำเหมือนลืมไปว่าตัวเองเคยตั้งใจที่จะไปนอนห้องลูกอย่างที่เขาเดาด้วยสีหน้ากึ่งเยาะกึ่งท้าทายจนทำให้เลือดชอบเอาชนะขึ้นหน้า

“ก็แค่จะบอกว่า…ฮึ่ม” หญิงสาวกระแอมกระไอ เชิดหน้าขึ้นอีกนิดจนเห็นลำคอระหง หากนัยน์ตากลับเหลือบหนีใบหน้าสวยคมไปอีกทาง “…ก่อนจะนอนน่ะ ไม่คิดจะซับผมให้แห้งรึไงกัน”

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 18 ก.พ. 65 เวลา 12.00 น.