ทดลองอ่าน แฟนคลับคนนี้มีรักมาฝาก! บทที่ 2

มุมที่เธอนั่งแสงไฟขมุกขมัว ผมยาวของหญิงสาวปิดใบหน้าด้านข้างของเธอเอาไว้ ในตอนแรกเฉินตั๋วมองไม่ออกว่าเธอคือเหมียวไก่ฉีกที่มีชื่อบนบัตรประชาชนว่าเหมียวเหมี่ยว

คุณเหมียวไก่ฉีกของพวกเราสอบถามชาวเน็ตด้วยสีหน้ากลัดกลุ้มในไลฟ์เมื่อคืนนี้ว่าทำไมเงินเก็บของเธอถึงได้ไม่เพิ่มขึ้นเลย จากนั้นก็เหมือนจะตระหนักไม่ได้ ยังใช้เงินกินอาหารรสเลิศทุกวัน เมื่อวานเธอได้ยินเพื่อนบอกว่าร้านอาหารญี่ปุ่นที่อยู่ในเครือของโรงแรมห้าดาวแห่งนี้รสชาติเหมือนต้นตำหรับ คุณเหมียวไก่ฉีกก็ไม่อาจระงับจิตใจอันตะกละตะกลามเอาไว้ได้ พยายามรับส่งผู้โดยสารสิบกว่าคนสุดกำลัง จากนั้นก็ใช้คำว่า ‘เลี้ยงฉลองให้ตัวเอง’ กินดื่มอย่างเมามัน

“ราเม็งกระดูกหมูชามนี้อร่อยที่สุดตั้งแต่เคยกินมาเลย!” เหมียวเหมี่ยวซาบซึ้งจนน้ำตาแทบอาบใบหน้า เธอนำภาพอาหารรสเลิศและราเม็งที่ถ่ายเอาไว้เมื่อครู่มาเขียนแคปชั่นแล้วอัพขึ้นเวยป๋อว่า

‘คืนนี้กินเจ้านี้ล่ะ! ราเม็งรสเลิศ! หนึ่งในใต้หล้า!’

เหล่าแฟนคลับคอมเมนต์กันอย่างว่องไว รวมๆ แล้วได้ความว่า

‘พวกเธอเห็นกันหรือเปล่าว่าตั้งแต่ที่แมวเหมียวขับรถก็กินเยอะขึ้นมาก คิดดูแล้วก็น่ากลัวสุดๆ เลย!’

‘แมวเหมียว แบบนี้เก็บเงินไม่ได้หรอกนะ แล้วยังจะเสียพวกเราไปด้วย’

‘ฉันเคยกินร้านนี้! แพงเป็นบ้าเลย! แมวเหมียว วันนี้คุณรับส่งคนไปกี่รอบเนี่ย?’

เหมียวเหมี่ยวสูดเส้นราเม็งได้เส้นหนึ่ง เหลือบตามองมือถือสองสามครั้งแล้วก็วางลง ตั้งอกตั้งใจกินอาหารอย่างเดียว

“ประธานฟาง ซูชิมาแล้ว จะกินซูชิก่อนเลยเหรือเปล่าครับ” เฉินตั๋วเตือนฟางไหลหยาง

ฟางไหลหยางนิ่วหน้าจ้องมองหน้าจอมือถือ ผ่านไปนานถึงได้วางมือถือลง มองดูลูกค้าภายในร้านรอบหนึ่ง สายตาหยุดชะงักอยู่ที่คู่รักที่นั่งกระจัดกระจายกันไปแล้วหัวเราะเยาะตัวเอง ทั้งยังแอบด่าตัวเองว่าแปลกคน

เฉินตั๋วกัดริมฝีปากด้วยความตึงเครียดแล้วถามเขาอีกรอบว่า “ประธานฟาง รับซูชิ…มั้ยครับ” รีบคีบไปชิ้นหนึ่งสิ ผมเองก็หิวเหมือนกันนะ!

ฟางไหลหยางพยักหน้า แต่ไม่ได้ขยับตะเกียบแต่อย่างใด ซ้ำยังเอ่ยถามเฉินตั๋ว “คราวก่อนที่ส่งมอบรถ คุณได้เจอตัวจริงของเธอหรือเปล่า”

“หืม?” เฉินตั๋วไม่ได้ตอบในทันที นิ่งอึ้งอยู่นานสองนาน สมองถึงได้วนกลับมาเข้าใจว่าฟางไหลหยางถามเรื่องอะไร

เฉินตั๋วตำหนิในใจว่าตอนนั้นใครกันที่ทำเมิน ทั้งยังแสดงออกว่าตัวเองไม่ได้สนใจ ขณะเดียวกันก็ตอบเขากลับไปอย่างนอบน้อม “ไม่ได้เจอครับ เป็นบรรณาธิการของลู่ซื่อเหวินฮว่ามาทำเรื่องแทน”

“อืม” ฟางไหลหยางพยักหน้า ยกตะเกียบเอื้อมมือเตรียมคีบซูชิ แต่มือนั้นกลับชะงักอยู่กลางอากาศ

เฉินตั๋วกังวลใจ รอให้ฟางไหลยางคีบชิ้นแรกไป ตัวเขาเองก็กระวีกระวาดเริ่มต้นกินตามทีท่าของเจ้านาย

‘กึก!’ คิดไม่ถึงว่าฟางไหลหยางจะวางตะเกียบลงอีกครั้ง กำมือวางลงข้างๆ ตะเกียบ ถามเฉินตั๋วด้วยความกลัดกลุ้ม “ผู้ช่วยเฉิน แอพฯ เรียกรถคืออะไร”

“…” หา?

เฉินตั๋วจับต้นชนปลายไม่ถูก มองไปยังฟางไหลหยางด้วยความไม่เข้าใจ

ฟางไหลหยางเหลือบมองไปทางอื่น หยิบมือถือให้สัญญาณกับเขา “ช่างเถอะ ไม่ต้องอธิบายแล้ว เดี๋ยวผมดูเอง”