ทดลองอ่าน แฟนคลับคนนี้มีรักมาฝาก! บทที่ 3

หวงหรูหรูส่ายหน้า “ทำไมเธอกินแล้วไม่อ้วนเลยล่ะ” เธอมองหน้าของเหมียวเหมี่ยวที่แม้ว่าจะกลมตุ่ย แต่ว่าก็เล็กเท่าฝ่ามือเท่านั้น “น่าโมโหชะมัด คนตะกละตะกลามกินทุกอย่างอย่างเธอ ไม่อ้วนได้ยังไงกัน”

“นั่นเพราะฉันเป็นคนที่กินอาหารแมวก็ยังอร่อยยังไงล่ะ” เหมียวเหมี่ยวเอ่ยอย่างภูมิใจ

หานต้งยกเนื้อซี่โครงกับเบียร์มาด้วยตัวเอง แถมยังวางแก้วลงสองใบ ในจานมีเนื้อซี่โครงสองชิ้นใหญ่ๆ วางอยู่ ที่จริงมันคือซี่โครงหนึ่งชิ้นที่ตัดส่วนกระดูกออก กลายเป็นว่าเนื้อซี่โครงชิ้นใหญ่นี้เหมือนเนื้อสองชิ้น เหมียวเหมี่ยวไม่เคยสังเกตมาก่อนเลย

หวงหรูหรูรีบร้อนโบกมือ “เถ้าแก่ อย่าค่ะ ฉันไม่ดื่ม ยังต้องกลับไปมหาวิทยาลัยอีกค่ะ”

หานต้งมองเธอปราดหนึ่ง เขาเชื่อเต็มๆ ว่าเธอพูดเรื่องจริง ก็เลยเก็บแก้วกลับไปแล้วหันหลังเข้าไปทำงานในครัว

เหมียวเหมี่ยวแอบพูดกับหวงหรูหรูเบาๆ “ฉันว่าเถ้าแก่เป็นคนดีออกนะ ทั้งเป็นคนเอาใจใส่ แถมยังหน้าตาดีด้วย”

“ก็ใช่น่ะสิ ไม่อย่างนั้นเธอคิดว่าทำไมฉันถึงได้ทำงานพิเศษอยู่ที่นี่นานขนาดนี้ล่ะ” หวงหรูหรูเห็นด้วย “จริงสิ ช่วงนี้ขับรถเป็นยังไงบ้าง”

“พอใจมากๆ เลย รู้สึกได้ช่วยเหลือคนมากมาย ก็มีความสุขดีนะ” เหมียวเหมี่ยวชอบอาชีพนี้จากใจจริง เธอเพิ่งจะยกตะเกียบขึ้นก็นึกอะไรขึ้นได้ กระวีกระวาดคว้ามือถือขึ้นมา “ถ่ายรูปก่อน เนื้อซี่โครงตุ๋นสูตรพิเศษของเถ้าแก่หาน อร่อยที่สุดในโลก!” เธอลืมไปหมดแล้วว่าตอนกินมื้อเย็นตัวเองก็ใช้คำวิจารณ์ระดับเดียวกันชื่นชมอาหารจานอื่นด้วย

เธอบ่นพึมพำพลางตกแต่งภาพที่จะอัพขึ้นเวยป๋อ พร้อมใส่แคปชั่นว่า

‘อาหารในร้านก๋วยเตี๋ยวใต้อพาร์ตเมนต์อร่อยไปซะทุกอย่างเลย ชอบหมาล่าไก่ฉีกราดข้าวกับเนื้อซี่โครงตุ๋น! กินคู่กับเบียร์ พ่นความร้อนออกมา ชื่นชมตัวเองที่วันนี้ไม่ได้คะแนนแย่ๆ! รวมถึงผู้โดยสารสุดหล่อที่ให้ห้าดาวเป็นคนสุดท้ายด้วย’

‘ติ๊ง…’ มือถือส่งเสียงแจ้งเตือนครั้งหนึ่ง

ฟางไหลหยางหยิบมันขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นแจ้งเตือนโพสต์ข้อความยาวเหยียดในเวยป๋อของเหมียวไก่ฉีก พอเปิดเวยป๋อขึ้นดูก็เห็นรูปอาหารน่ากิน ฟางไหลหยางถอนหายใจอย่างจนใจ

“ดึกแล้วยังกินเยอะขนาดนี้…กินเข้าไปได้อีกเหรอเนี่ย…”

โปสการ์ดลิมิเต็ดอีดิชั่นพันใบบนโต๊ะหนังสือถูกเพิ่มเป็นสองพันใบ เหมียวเหมี่ยวนั่งกอดขาขดตัวอยู่บนเก้าอี้เพื่อสุขภาพ ปรับทุกข์กับเสี่ยวทู่ที่นอนแผ่อยู่บนคีย์บอร์ด “ทำยังไงดีล่ะเสี่ยวทู่ พันใบก่อนหน้านี้ฉันเซ็นไปแค่สามใบเอง ทำไมถึงเพิ่มมาอีกพันนึงล่ะ”

เสี่ยวทู่หรี่ตาลง ไม่สนใจเธอโดยสิ้นเชิง

เหมียวเหมี่ยวถอนหายใจ “ไม่สนแล้ว ฉันยังมีเรื่องสั้นเรื่องอื่นที่ต้องวาดอยู่อีกนะ จริงสิ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว วันนี้ก็วาดแฟนอาร์ตก็แล้วกัน ช่วงนี้ฉันชอบพระเอกกับนายเอกในละครออนไลน์เรื่องนั้นมากเลยละ คิกๆ”

เสี่ยวทู่ถูกรบกวนด้วยเสียงบ่นงึมงำของเหมียวเหมี่ยวจนทนไม่ไหว ลุกขึ้นยืนแล้วกระโดดลงจากโต๊ะ ยกหางขึ้นอย่างสง่างามพลางก้าวออกไปจากห้องหนังสือ

ปากของเหมียวเหมี่ยวพูดว่าต้องสเก็ตช์ภาพ แต่ก็กินขนมไปด้วย ทั้งยังถูไถลูบเสี่ยวทู่อยู่นานสองนาน เมื่อมองนาฬิกาก็ถึงเวลากินมื้อกลางวันแล้ว เธอกระวีกระวาดสวมชุดกันลมตัวบางทับลงบนชุดใส่อยู่บ้าน จัดแต่งผมเผ้า ไม่ได้แต่งหน้าก็ลงไปหาของกินข้างล่างด้วยท่าทางร่าเริง