ทดลองอ่าน แฟนคลับคนนี้มีรักมาฝาก! บทที่ 3

เดินออกมาจากทางเดินในตึกแล้วเลี้ยวขวา ก้าวเท้าผลักประตูร้านก๋วยเตี๋ยว พ่นลมหนาวออกจากปากสองสามครั้ง เหมียวเหมี่ยวเห็นหานต้งอยู่ตรงเคาน์เตอร์คิดเงินพอดีก็เอ่ยทักทาย “สวัสดีค่ะ เถ้าแก่ วันนี้ฉันอยากกินข้าวราดเนื้อตุ๋น”

“ไม่เผ็ด?” หานต้งถามเธอด้วยความสงสัย

“ค่ะ กระเพาะไม่ค่อยดีเท่าไหร่น่ะ” เหมียวเหมี่ยวลูบท้องตัวเองแล้วนั่งลงที่มุมเดิม

หานต้งมองเหมียวเหมี่ยวแวบหนึ่ง ขมวดคิ้วเล็กน้อยจนไม่ทันสังเกตเห็น

“เอ้า นี่”

น้ำขิงแดงแก้วหนึ่งวางลงตรงหน้าเหมียวเหมี่ยว แถมยังมีไอร้อนโชยอยู่

เหมียวเหมี่ยวเงยหน้ามองหานต้งด้วยความประหลาดใจ ค่อยๆ ฉีกรอยยิ้ม “อ๊ะ ขอบคุณนะคะเถ้าแก่ ให้ฟรีหรือเปล่าคะ” สุดท้ายยังทำสายตาทะเล้นอีก

“ใช่แล้ว” หานต้งหลุบตาลง โค้งมุมปากขึ้น หันหลังเดินกลับเข้าไปในครัว

ตอนนี้มีลูกค้าไม่มาก หวงหรูหรูยังไม่เลิกเรียนจึงไม่ได้มาทำงาน เหมียวเหมี่ยวนั่งอยู่สักพักก็รู้สึกเบื่อ เธอหยิบมือถือขึ้นมาดูเวยป๋อ บังเอิญคิดอยากค้นหานามปากกาของตัวเองขึ้นมาจึงพิมพ์มันลงไป พบว่ามีจำนวนเวยป๋อที่หาเจออยู่ไม่น้อย เหมียวเหมี่ยวดีใจเป็นที่สุด

แต่มีบางข้อความที่มีเนื้อหาแตกต่างจากข้อความอื่นๆ ปรากฏขึ้นบนหน้าจอมือถือ เหมียวเหมี่ยวจึงค่อยๆ หุบยิ้ม

‘เหมียวไก่ฉีกอะไรนั่นน่ะ น่าขยะแขยง ใครจะไปอ่านการ์ตูนของยัยนั่น’

‘เน็ตไอดอลก็อาศัยการขายเรือนร่างทั้งนั้น ใครจะรู้ว่าเหมียวไก่ฉีกได้เฟอร์รารี่มาได้ยังไง เดี๋ยวนี้เน็ตไอดอลหาเงินกันง่ายจังนะ’

เหมียวเหมี่ยวหน้านิ่ง สอดมือถือพร้อมกับมือทั้งสองข้างไว้ในกระเป๋ากางเกง ก่อนเงยหน้ามองทีวีที่อยู่บนผนัง พิธีกรที่อยู่ในทีวีแสร้งทำตัวโง่เง่าอยู่ในรายการวาไรตี้ตลกโปกฮา เหมียวเหมี่ยวดูอย่างเข้าถึงอารมณ์ มือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงกุมมือถือเอาไว้ มือถือร้อนผะผ่าว เตือนสติว่าเธอยังมีตัวตน เหมียวเหมี่ยวอยากเปิดดูอีกสักครั้งแต่ก็ห้ามใจเอาไว้

เสียงมือถือดังขึ้นกะทันหัน เหมียวเหมี่ยวรีบร้อนหยิบมือถือขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นเบอร์แปลก เหมียวเหมี่ยวขมวดคิ้วมองอยู่เนิ่นนาน เนื่องจากระยะนี้มีมิจฉาชีพทางโทรศัพท์จำนวนมาก เธอจึงรอให้อีกฝ่ายวางสายไปเองโดยไม่กดรับ แต่ไม่ถึงครึ่งนาทีด้วยซ้ำเธอก็ได้รับข้อความในมือถือทันที เบอร์แปลกเมื่อครู่นี้เป็นคนส่งมา

‘สวัสดีครับ คุณเหมียว ผมคือ SunF ที่นั่งรถไปที่เคหาสน์เฟิ่งเฉิงเมื่อสองวันก่อน รับโทรศัพท์ผมหน่อยได้หรือเปล่า ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ’

ที่เหมียวเหมี่ยวกลัวที่สุดก็เรื่องนี้นี่แหละ กลัวว่าผู้โดยสารที่เคยใช้บริการจะติดต่อกลับมา เหมียวเหมี่ยวความจำสั้น คิดไม่ออกด้วยซ้ำไปว่า SunF ที่นั่งรถไปเคหาสน์เฟิ่งเฉิงเป็นคนไหน เธอกำลังคิดจะค้นดูเบอร์ติดต่อของคนคนนั้นพร้อมกับรูปโพรไฟล์ภายในบันทึก เสียงมือถือก็ดังขึ้นอีกครั้ง

เหมียวเหมี่ยวกำลังคิดจะกดแอพฯ เรียกรถปาปา แต่สุดท้ายก็บังเอิญกดไปที่หน้าจอสายเรียกเข้า แล้วกดปุ่มรับสายเสียอย่างนั้น