ทดลองอ่าน แฟนคลับคนนี้มีรักมาฝาก! บทที่ 4

บทที่ 4 ที่แท้ก็แฟนคลับนี่เอง

เมื่อเกิดอาการนี้ขึ้นมาในใจ เหมียวเหมี่ยวก็รู้สึกว่าตัวเองไม่อาจมองฟางไหลหยางตรงๆ ได้

พวงแก้มเธอเริ่มร้อนผ่าวอย่างไม่อาจยับยั้ง เธอหันไปอีกด้านหนึ่ง ดวงตาหลุบไปมองภาพสะท้อนใบหน้าด้านข้างของฟางไหลหยางบนกระจกแทน ถึงจะไม่ชัดเจนนัก ทว่าก็รู้สึกได้ถึงอารมณ์ที่ไม่ปกติจากทุกท่วงท่าของอีกฝ่าย

เพราะเหมียวเหมี่ยวเป็นคนติดบ้านมาก ไม่ได้คบหาใครสักเท่าไร กับผู้ชายแล้วยิ่งน้อยเข้าไปใหญ่ ไม่ต้องพูดถึงหนุ่มหล่อเลยด้วยซ้ำ ตอนที่เธอได้พบกับฟางไหลหยางครั้งแรก ในใจของเหมียวเหมี่ยวมีเพียงความคิดเดียวเท่านั้นว่าหนุ่มหล่อที่อาศัยอยู่ที่เคหาสน์เฟิ่งเฉิงคนนั้นไม่ใช่แค่หล่ออย่างเดียว แต่ยังเป็นเศรษฐีด้วย! ทว่าตอนนี้เธอกลับสงสัยว่าตัวเองกำลังใช้อารมณ์อ่อนไหวแอบสังเกตฟางไหลหยางอยู่หรือเปล่า เหมียวเหมี่ยวรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังแกะสลักอยู่ไม่มีผิด เหลือบมองดูครั้งหนึ่งก็จดจำรายละเอียดใบหน้าของเขาเก็บไว้ในใจ แล้วเริ่มแกะสลักออกมาเป็นหน้าคน

จริงๆ เธอก็ไม่ได้ห่างเหินจากความรู้สึกนี้นักหรอก เมื่อเดือนก่อนเหมียวเหมี่ยวชอบนักร้องนำในวงบอยแบนด์เข้าคนหนึ่ง โดยสังเขปแล้วก็เป็นความรู้สึกประมาณนี้นี่แหละ เหมียวเหมี่ยวหลับหูหลับตามองโลกในแง่ดี บอกตัวเองว่าคงเป็นความรู้สึกแบบเดียวกัน

ฟางไหลหยางมองตรงไปข้างหน้า ตั้งอกตั้งใจมองถนน ในขณะที่ขับรถของเหมียวเหมี่ยวอยู่ เขาไม่ได้รู้สึกรู้สาเลยว่า ณ เวลานี้ เหมียวเหมี่ยวกำลังได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจขั้นรุนแรง

สายตาของฟางไหลหยางมักเฉียบคมอยู่เสมอ คนที่พบเจอเขาเป็นครั้งแรกมักจะค่อนข้างหวาดกลัว เพื่อนที่คบหากันมานานเองก็ไม่ค่อยกล้าล้อเล่นกับฟางไหลหยาง แต่ว่าเมื่ออยู่กับคุณเหมียวไก่ฉีกนักเขียนการ์ตูนที่เขาชื่นชอบมากแล้ว ฟางไหลหยางกลับมีท่าทีอบอุ่น

และเพราะอย่างนี้เองจึงเกิดเป็นความเข้าใจผิดของเหมียวเหมี่ยวตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอฟางไหลหยางว่าเขาเป็นคนอบอุ่นมากๆ

เมื่อทั้งสองคนเข้าใกล้จุดหมาย ฟางไหลหยางก็หันหน้ามามองเหมียวเหมี่ยวแล้วเตือนเธอว่า “ใกล้จะถึงแล้วนะ อย่าหลับอีกล่ะ”

“ไม่นอนแล้วค่ะ…” เหมียวเหมี่ยวจิตใจปั่นป่วน

เมื่อฟางไหลหยางจอดรถที่เชิงเขาเรียบร้อยแล้ว เขาก็คืนกุญแจรถให้เหมียวเหมี่ยว ขณะที่เดินไปก็ส่งข้อความให้เฉินตั๋วไปด้วย

‘มาครบหรือยัง’

แม้จะเป็นคำเรียบง่ายแค่สี่คำ แต่ว่าเมื่อส่งให้คนที่เป็นผู้ช่วยของฟางไหลหยางมาหลายปี แวบแรกเฉินตั๋วก็เข้าใจได้เองว่าในนั้นประกอบด้วยความนัยจำนวนมาก

‘มากันครบแล้วครับ รอกันอยู่ที่ศาลาพักผ่อนหลังแรกของทางขึ้นเขา เตรียมอาหารกับเครื่องดื่มไว้เรียบร้อยแล้ว แค่รอให้คุณมาถึง เดินทางปลอดภัยนะครับ’

เมื่อส่งข้อความเสร็จแล้ว เฉินตั๋วก็ซาบซึ้งใจกับอีคิวอันสูงส่งของตัวเอง

ฟางไหลหยางเหลือบมองดูข้อความแวบหนึ่ง เก็บมือถือโดยไม่ได้คิดอะไร แถมยังรู้สึกว่าข้อความที่เฉินตั๋วตอบกลับมาเยิ่นเย้อเกินไป ไม่กระชับ