ทดลองอ่าน ใกล้เกินรัก ชุด สุดท้ายก็เธอ บทที่ 4

พิรุณรักษ์ก็เหมือนสาวๆ ทั่วไปที่มีประสบการณ์การเที่ยวกลางคืนมาพอประมาณ เธอดื่มเป็น แต่ไม่สูบบุหรี่ และไม่เคยไปต่อกับใคร

นี่คือสิ่งที่เธอเป็น

แต่หลังจากพ้นรั้วมหาวิทยาลัยมาแล้ว การสังสรรค์ของเธอก็เบาบางลง และเหมือนจะห่างหายไปเลย จนกระทั่งเมื่อเธอได้ลองคุยกับผู้ชายที่เจอในแอพฯ หาคู่

เขาชื่อคริสเตียน เป็นหนุ่มลูกครึ่งไทย-อเมริกัน แม่เป็นคนไทย เขาเกิดและเติบโตที่ไทย อายุยี่สิบเจ็ด อาชีพนักดนตรี

‘เด็กกว่ากรุบๆ’

ชลชาติทำหน้าทะเล้นหลังจากเธอเม้าท์มอยประวัติ ‘คนคุย’ ใหม่ให้ฟัง บนโต๊ะอาหารมีเธอ ชลชาติ และพีรวิทย์ ส่วนฐิติวรดาไปกับปุณชัยแฟนของเจ้าตัว

‘นักดนตรีไม่เหมาะกับฉันทุกประการ’ พิรุณรักษ์บ่นอย่างเสียดายนิดหน่อย เพราะดูจากรูปโพรไฟล์ของเขา เขาหล่อมากเลย

ให้ตายเถอะ! ทำไมเธอถึงได้มีจิตใจฝักใฝ่อยู่แต่กับผู้ชายหล่อกันนะ

‘เขาอยู่ผับแถวไหนอะ อยากลองไปดูให้เห็นกับตาว่าเป็นยังไง’ พีรวิทย์เสนอ ปกติเขาไม่ค่อยยุยงส่งเสริมพิรุณรักษ์เรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ ครั้งนี้ทุกคนจึงแปลกใจเป็นอย่างมาก ‘ทำไมล่ะ ไม่อยากไปดูกันเหรอ’

‘ก็แค่แปลกใจ ปกติแกไม่ค่อยจะออกความเห็นในภารกิจพิชิตคานทองของยายชะนีน้อยเท่าไหร่นี่นา’

‘ก็คนก่อนๆ เป็นผู้ชายทั่วไป ไม่นัดเจอก็เจอไม่ได้ แต่คนนี้อยู่ในที่แจ้งนะ เราไปแอบส่องเขา เขาก็ไม่รู้ตัวหรอก ถามเขาสิว่าเล่นคืนไหน จะได้ไปดูกัน’

บทสนาสั้นๆ บนโต๊ะอาหารกลางวันของวันนี้เองที่เป็นบทสรุปให้เธอมาอยู่ตรงนี้ในชุดเสื้อแขนกุดเอวลอยสีดำและกางเกงยีนขายาวพอดีตัว

แน่นอนว่ากระเป๋าชาแนลบรรณาการจากพุฒต้องได้ออกงานด้วย

“แหวนมาไม่ได้เหรอ”

พิรุณรักษ์ส่ายหน้าให้กับเพื่อนรุ่นพี่ทั้งสองที่มาจองโต๊ะให้ก่อนแล้ว ทำเลเหมาะ โต๊ะหน้าสุดเลยทีเดียว

“แฟนไม่ให้มา”

ชลชาติฟังแล้วกลอกตา “สรุปว่ามีแฟนนี่มัน ‘ดี’ หรือ ‘ไม่ดี’ วะเนี่ย”

“แล้วเจ๊ว่าดีมั้ยอะ หรือว่าไม่โสดแล้ว” พิรุณรักษ์หัวเราะแล้วถามกลับไป เพราะที่นั่งกันอยู่ตอนนี้ก็โสดหมดทุกคน แต่ดูเหมือนจะมีแค่สาวผู้กลัวมดลูกหมดอายุอย่างเธอนี่เองที่กระวนกระวายที่สุด

“โสด แต่ไม่สนิท”

“ใคร” พีรวิทย์ถามสั้นๆ เล่นเอาคนถูกถามงงกับคำถามไปเลย

“ใครอะไร”

“ก็ที่ไม่สนิทอะ คุยกับใคร ไม่เห็นบอกเลย”

ชลชาติไหวไหล่ แล้วยกเหล้าที่ผสมเรียบร้อยแล้วขึ้นดื่ม นัยน์ตาแพรวพราวบอกถึงความสัมพันธ์ครั้งนี้กับ ‘คนคุย’ คนใหม่ว่าไปในทิศทางที่ดี

“เอาไว้แน่ใจเมื่อไหร่จะเล่าให้ฟังเองแหละน่า”

พีรวิทย์ยิ้มบาง พิรุณรักษ์เองก็ยิ้มตามก่อนจะกระแทกไหล่ตัวเองกับคนกำลังมีความรักเบาๆ แล้วหันไปมองนักดนตรีที่กำลังเล่นอยู่บนเวทีตอนนี้ พบว่าเป็นวงดนตรีโฟล์กซองชายล้วนสามคนนั่งเล่นเพลงเบาๆ