ทดลองอ่าน ใต้เท้าอย่ามาหยอก บทที่ 1-บทที่ 2

ผ่านไปหลายวัน เหมียวลั่วชิงก็ได้ยินข่าวคราวเรื่องหนึ่ง

ชิวเยวี่ยที่เข้าไปในคุกอาญาหลวงนั้นท้ายที่สุดก็ทนรับการทรมานไม่ไหว ยอมรับสารภาพว่าใครเป็นคนบงการอยู่เบื้องหลัง ซึ่งเกี่ยวพันไปถึงใต้เท้าเจียงด้วย

ในคืนนั้นหร่านเจียงก็นำองครักษ์เสื้อแพรกว่าร้อยคนไปสืบค้นและยึดจวนของใต้เท้าเจียง ทำให้เกิดความโกลาหล ทั้งจวนล้วนไก่สุนัขไม่เป็นสุข

ครั้นได้ยินเรื่องนี้เหมียวลั่วชิงก็ตกตะลึงไปครู่ใหญ่ นางตระหนักได้ด้วยตนเองว่านี่คือหลุมพรางที่หร่านเจียงขุดเอาไว้ ฝ่ายตรงข้ามปรักปรำหมายจะล้มเขา เขาจึงซ้อนแผนขุดหลุมให้อีกฝ่ายกระโดดลงไป ฝ่ายตรงข้ามนึกว่าจะกำจัดเขาได้ แต่แท้จริงแล้วกลับไม่รู้เลยว่าใครกำจัดใครกันแน่

วันนี้เหมียวลั่วชิงปรนนิบัติรับใช้หร่านเจียงอยู่ในห้องหนังสือเหมือนเช่นเคย เดิมทีหร่านเจียงกำลังอ่านตำราอยู่ นางเห็นว่าน้ำชาเย็นชืดแล้วจึงออกไปชงชามาให้ใหม่ ครั้นกลับเข้ามาในห้องนางก็เห็นว่าเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ ข้อศอกข้างหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ มือเท้าคาง กำลังหลับตาพักผ่อน

นางก้าวเท้าอย่างแผ่วเบา วางถ้วยชาลงบนโต๊ะอย่างเบามือ ครั้นช้อนตาขึ้นนางก็ต้องตะลึงในทันใด

แมงมุมตัวดำเมี่ยมขนาดเท่ากำปั้นตัวหนึ่งกำลังไต่ขึ้นไปบนหัวไหล่ของหร่านเจียงอย่างเชื่องช้า นางมองออกในทันทีว่านั่นคือแมงมุมพิษ ขอเพียงถูกกัดก็จะตายอย่างไม่ต้องสงสัย

แมงมุมตัวนั้นกำลังคืบคลานไปใกล้ลำคอของหร่านเจียง นางคิดวกไปวนมาหลายตลบ สายตาจับจ้องแมงมุมพิษตัวนั้น นางเห็นว่ามันกำลังจะกัดคอเขาอยู่รอมร่อ ชั่วพริบตานางก็ตะโกนกรีดร้องขึ้นมา

“ใต้เท้าระวังเจ้าค่ะ!” นางร้องพลางปัดมันตกลงจากหัวไหล่หร่านเจียง

หร่านเจียงเบิกตากว้างในทันใด หางตาเหลือบเห็นเงาสีดำ เขาสะบัดอาวุธลับในมือไปทันที ลูกดอกสกัดแมงมุมตัวนั้นไว้กับพื้นรวดเร็วเพียงชั่วพริบตา

เขาลุกขึ้นยืนพลางจ้องแมงมุมพิษที่ถูกปักอยู่บนพื้นด้วยแววตาน่าสะพรึง ร้องฮึเสียงเย็น

“เจ้าแมงมุมพิษตัวร้าย ทหาร!”

หลังจากเสียงเรียกของเขา องครักษ์สองคนก็เข้ามาทันที พอเห็นแมงมุมพิษบนพื้นก็หน้าถอดสีทันใด

ภายในจวนมีการคุ้มกันอย่างเข้มงวด ข้างกายใต้เท้ายิ่งไม่มีทางปล่อยให้น้ำสักหยดรั่ว ทว่ากลับยังยากที่จะป้องกันได้อย่างครอบคลุม แมงมุมพิษจึงแฝงตัวเข้ามาได้ คนที่อยู่เบื้องหลังฉลาดหลักแหลมชั่วร้ายยิ่งนักที่คิดใช้กลอุบายนี้

“ไปตรวจสอบทุกห้องเดี๋ยวนี้ ตรวจดูว่ายังมีแมงมุมพิษตัวอื่นหรือไม่”

เหล่าองครักษ์รีบแยกย้ายไปตรวจค้นตามคำสั่งของเขา ส่วนหร่านเจียงก็หันไปมองทางเหมียวลั่วชิง แววตาเขาแฝงไปด้วยความชื่นชม

“เจ้าทำได้ดีมาก ข้า…” เขาชะงักค้างโดยพลันพลางจ้องไปที่สีหน้าซีดเผือดของนาง

เหมียวลั่วชิงเพียงรู้สึกหนาวยะเยือกไปทั่วร่าง เวียนศีรษะ หน้ามืด นางมองจุดสีแดงเล็กๆ ที่หลังมือด้วยความงุนงง นางเพิ่งพบว่าเมื่อครู่ที่ตนปัดแมงมุมพิษตัวนั้นไป ที่แท้ตนก็โดนมันกัดเข้าแล้ว

หากนางรู้แต่แรกว่าแมงมุมกัดคนได้รวดเร็วเช่นนี้ก็คงจะไม่ใช้มือ คราวนี้เป็นอย่างไรเล่า นางไม่ตายด้วยน้ำมือของหร่านเจียง แต่กลับตายด้วยปากของแมงมุมพิษ กลายเป็นผีตายแทน

ภาพเบื้องหน้านางพลันดำมืด ขาทั้งสองข้างอ่อนยวบ ก่อนที่จะดำดิ่งเข้าสู่ความมืดมิด นางล้มตัวลงในอ้อมกอดอันกว้างใหญ่และแสนอบอุ่น