ทดลองอ่าน ให้เสียงของคุณโอบกอดผม บทที่ 1

ชายหนุ่มเพิ่งจะส่งข้อความเสร็จ ซอมบี้หน้าตาน่ากลัวก็ทะลักออกมาจากรอบด้าน เพื่อสร้างบรรยากาศให้ตื่นเต้น ตรงหน้าจอจึงมีไซเรนสีแดงกะพริบไม่หยุด มือของหลินเซินมีเหงื่อออกแล้ว ตัวละครของเธอวิ่งตามหลังตัวละครของเขาไปพลางใช้ปืนกราดยิงไปรอบด้าน ฆ่ากลุ่มซอมบี้จนเปิดทางเส้นหนึ่งได้

ทั้งๆ ที่รู้ว่าเป็นเกม แต่เธอก็ยังรู้สึกดีใจเหมือนหนีตายออกมาได้อยู่ดี

ตัวละครบุกเข้าไปในป่า รอบด้านเต็มไปด้วยหินขรุขระรูปร่างประหลาด ทั้งคู่ต่างไม่รู้ว่าจะมีสัตว์ประหลาดอ้าปากกางกรงเล็บโผล่ออกมาจากด้านหลังก้อนหินเมื่อไหร่ แต่ทุกครั้งที่มันโผล่มาตัวละครของเขาก็จะยกปืนขึ้นยิงใส่สัตว์ประหลาดที่กระโจนอยู่กลางอากาศก่อนทุกครั้งโดยที่หลินเซินยังไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ ตรงแผนที่แสดงให้เห็นว่าผ่านไปแล้วครึ่งทาง ตัวละครของทั้งสองคนยังคงมีเลือดเต็มหลอด

หลินเซินรู้สึกจนใจอยู่บ้าง

‘ฉันรู้สึกว่าเกมนี้ไม่จำเป็นต้องมีฉัน’

‘จะไม่จำเป็นได้ยังไง’

เขาหยุดเล่นเพื่อพิมพ์ข้อความ

‘แผ่นหลังของผม…มอบให้คุณคอยปกป้องมาโดยตลอด’

หลินเซินอึ้งไป มองดูตัวละครของตัวเองที่ตามติดอยู่ด้านหลังตัวละครของแมลงเม่าบนหน้าจอ เขาเปิดทางอยู่ข้างหน้า ส่วนเธอก็ไม่ใช่ว่ากำลังปกป้องเขาอยู่ด้านหลังหรอกเหรอ เป้าหมายแต่แรกเริ่มของเกมนี้ไม่ใช่การให้ช่วยสนับสนุนกันหรือยังไง…

หลังผ่านด่านมาได้ ตัวละครของเธอยังมีเลือดเต็มหลอด ส่วนของเขานั้นเสียไปแค่เจ็ดเปอร์เซ็นต์ นี่นับได้ว่าเป็นชัยชนะโดยสมบูรณ์แบบ หลินเซินบิดขี้เกียจน้อยๆ ก่อนเงยหน้าขึ้นมองเวลา นึกไม่ถึงเลยว่าจะผ่านไปสองชั่วโมงแล้ว

ระบบของโปรแกรมคู่รักหนึ่งสัปดาห์มีแสงสีทองกะพริบออกมา บนจอมีข้อความเขียนไว้ว่า ‘ยินดีด้วย พวกคุณผ่านด่านแล้ว ระดับความเข้าขากันเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ เป็นอันดับที่หนึ่ง’

เขาส่งข้อความมาถามเธอ

‘ได้เป็นที่หนึ่งรู้สึกยังไงบ้างครับ’

เธอเองก็ยิ้มออกมา

‘ไม่เลวค่ะ’

‘ใกล้เที่ยงแล้ว คิดว่าจะกินอะไรเหรอครับ’

หลินเซินหันหน้ากลับไปมองตู้กับข้าวครั้งหนึ่ง ก่อนพิมพ์ตอบกลับไปตามตรง

‘บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปค่ะ’

อีกฝ่ายไม่ได้ตอบกลับมาสักพักใหญ่จนหลินเซินคิดว่าเขาคงไปทำอย่างอื่นแล้ว จิตรกรสาวเตรียมจะปิดคอมพิวเตอร์ ทว่าตอนนั้นเองในที่สุดกรอบสนทนาก็เด้งข้อความที่เขาส่งมา มันเป็นข้อความยาวๆ เรียงลำดับข้อตามหมายเลขหนึ่งสองสามสี่ อธิบายวิธีการต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปให้อร่อยอย่างละเอียด

‘นี่เป็นวิธีทำบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเมื่อครั้งก่อนของคุณเหรอคะ’

‘ผมคิดค้นขึ้นมาเอง สูตรลับเฉพาะตัว’

หลินเซินหัวเราะไปกับคำตอบของเขา

‘งั้นฉันจะลองดูค่ะ’

หลินเซินชะงักไป ก่อนส่งข้อความไปเพิ่ม

‘วันนี้ขอบคุณมากนะคะ!’

เขาตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

‘ยินดีที่ได้รับใช้ครับ พรุ่งนี้เจอกัน’