ผ่านไปเพียงไม่กี่นาที บรรดาตากล้องซึ่งตอนแรกมีเพียงเพื่อนในกลุ่มที่เลิกถ่ายภาพวิวหันมารัวชัตเตอร์ใส่ดาราหน้ากล้องคนนี้ ก็เริ่มเพิ่มจำนวนโดยมีคนแปลกหน้านอกกลุ่มที่เดินผ่านมาเห็นแล้วเกิดชอบอกชอบใจกับนางแบบผู้เปลี่ยนท่าโพสประหลาดๆ อย่างไม่เหน็ดเหนื่อยเข้าร่วมด้วยจนกลายเป็นชนมุงกลุ่มใหญ่
ฝ่ายเพื่อนๆ ของนางแบบจำเป็นเห็นผู้ชมที่มากขึ้นเรื่อยๆ ก็เริ่มสะกิดกันหาทางสลายตัว พาณาสน์จึงทำหน้าที่เรียกหญิงสาวผู้เป็นศูนย์กลางความสนใจแล้วส่งสัญญาณว่ากำลังจะโยกย้ายไปจุดอื่นบ้าง
“ขอโทษนะคะ”
เสียงของใครคนหนึ่งดังขึ้นเรียกให้ณอันดาหันไปยังที่มาและได้พบว่าเป็นหญิงสาววัยรุ่นชาวตะวันตกซึ่งยืนอยู่กับเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันอีกสองคน
“ฉันชื่อเจนนิเฟอร์ค่ะ พวกเรากำลังทำโปรเจ็กต์ส่งประกวดอยู่ชิ้นหนึ่ง อยากจะรบกวนขอความช่วยเหลือจากคุณได้มั้ยคะ”
สาวผมน้ำตาลแดงแนะนำตัวแล้วอธิบายถึงรายละเอียดความช่วยเหลือที่ต้องการ นั่นคือโครงการประกวดคลิปวิดีโอเพื่อโปรโมตการท่องเที่ยวของเมือง โดยที่พวกเธอใช้แนวคิดเกี่ยวกับความรักในหลากหลายรูปแบบมาโยงเข้ากับสถานที่ต่างๆ ซึ่งสิ่งที่จะให้ณอันดาช่วยก็คือเป็นดาราจำเป็นหน้ากล้องและถามคำถามหนึ่งข้ออันจะนำมาซึ่งคำตอบที่เป็นคำบอกรักที่น่าประทับใจที่สุดได้
ณอันดาเหลือบมองชายหนุ่มข้างตัวอย่างขอความเห็น ก่อนตอบตกลงเมื่อไม่เห็นว่าเขามีทีท่าจะปฏิเสธแต่อย่างใด
อีกไม่กี่นาทีต่อมาทีมงานของเจนนิเฟอร์ก็เตรียมการเสร็จสรรพ ทั้งกล้อง ไมค์ และหน้าม้าที่ไม่รู้ไปสรรหามาจากที่ไหนตั้งแต่เมื่อไหร่ เมื่อทุกคนพร้อมในตำแหน่งของตัวเองแล้ว หญิงสาวก็สั่งเดินกล้องและพูดเกริ่นนำเล็กน้อย ก่อนจะยื่นไมค์มาให้ณอันดาถามคำถามที่เตรียมไว้
“สมมติว่าฉันเป็นมนุษย์ต่างดาวนะคะ…แน่นอนว่าต้องเป็นประเภทที่สวยและแสนดี ฉันยานแตกและหลงมาบนโลก ฉันพูดภาษามนุษย์ไม่ได้ สื่อสารอะไรกับใครไม่ได้ แล้วคุณเป็นคนแรกที่ได้เจอฉัน คุณจะสอนฉันพูดอะไรเป็นคำแรกคะ”
คำถามนี้นอกจากตัวคนถามและเจนนิเฟอร์แล้วไม่มีใครรู้มาก่อน ดังนั้นเมื่อถามจบจึงเกิดเสียงฮือฮาขึ้นไม่น้อย พิธีกรสาวให้เวลาหน้าม้าหนุ่มทั้งสามคนคิดคำตอบอีกเล็กน้อยก่อนจะยื่นไมค์ให้ตอบรายบุคคล
“เอ่อ…สวัสดีมั้งครับ” ชายหนุ่มคนแรกตอบง่ายๆ เหมือนไม่สามารถหาคำตอบอื่นได้ทัน
“ทำไมล่ะคะ”
“เพราะ…You had me at hello” คำตอบที่ยกเอาประโยคเด็ดจากภาพยนตร์ยอดนิยมนั้นเรียกเสียงเฮได้ในทันที
เมื่อถึงคราวชายหนุ่มคนที่สอง เขาพูดด้วยท่าทีเชื่อมั่นในคำตอบของตัวเองอย่างยิ่ง “รักครับ ผมจะสอนให้เธอพูดคำว่ารัก เธอจะได้บอกรักผมตลอดไป”
เสียงปรบมือเบาบางจากผู้ชมโดยรอบบอกให้รู้ว่าคำตอบนั้นอาจจะธรรมดาเกินไปหน่อยเลยยังไม่ถูกใจนัก จนมาถึงผู้ร่วมรายการคนสุดท้าย
“ไม่สอนครับ” เขาตอบยิ้มๆ “เพราะผมคงไม่อยากให้เธอไปพูดกับคนอื่น”
“อ้าว แล้วคุณจะคุยกับเธอยังไงล่ะคะ”
“เราจะคุยกันด้วยหัวใจไงครับ” พูดจบเขาก็โค้งรับเสียงปรบมือและการเป่าปากอย่างถูกใจจากผู้ชมเป็นการขอบคุณ
เจนนิเฟอร์ถือไมค์กลับมาหาณอันดาอีกครั้ง แล้วก็ได้เห็นว่าหญิงสาวกำลังจ้องมองไปที่ใครอีกคนหนึ่งอย่างเอาเป็นเอาตาย
“มองอะไรอยู่คะ”
“กำลังส่งกระแสจิตเรียกคนบางคนออกมาตอบค่ะ”
คำพูดนั้นทำให้พิธีกรสาวหันมองตามสายตาของเธอไปจนเจอชายหนุ่มอีกคนยืนกอดอกในกลุ่มผู้ชม และเมื่อเพื่อนๆ เข้าใจความต้องการของณอันดา สารพัดมือก็ร่วมด้วยช่วยกันทั้งผลักทั้งดันเขาให้ออกไปยืนกลางวงล้อมกับชายหนุ่มอีกสามคนทันที
