“อันตราย” ซ่งหรูหรูพูดไปดูเซียมซีไป “ครั้งนี้ไม่ใช่แค่ดาวมฤตยูปรากฏขึ้น แต่กำลังลอยอยู่สูง แล้วยังมีเกณฑ์เลือดตกยางออก”
“บ.ก. ไม่ได้ไล่ฉันออก แล้วฉันยังได้เลื่อนตำแหน่งด้วย ฉันจะไม่เชื่อเรื่องงมงายอะไรอีกแล้ว” ถงเสี่ยวโยวกินบะหมี่อย่างมีความสุข บะหมี่ร้อนๆ เต็มไปด้วยลูกชิ้นเนื้อวัว ไส้กรอก ไข่นกกระทา และหนังหมูที่เธอโปรดปราน “แถมยังอยู่ใกล้กับ บ.ก. อีก ต่อให้เขาไม่ได้สอนอะไรฉัน ฉันก็ยังได้ซึมซับแฟชั่นของเขา…แม่บอกกับฉันว่าชีวิตคนเราก็เหมือนกับน้ำชาจอกหนึ่ง จะมีขมอยู่ช่วงหนึ่ง แต่จะไม่ขมไปทั้งชีวิต”
ซ่งหรูหรูเบะปาก “แล้วถ้าเธอชงชาขู่ติงจะทำยังไง”
ถงเสี่ยวโยวสูดบะหมี่จนสำลักเข้าไปถึงโพรงจมูก เจ็บจนกลิ้งไปบนโซฟา กว่าจะดึงบะหมี่เส้นหนึ่งที่ติดอยู่ในรูจมูกออกมาได้ เธอก็น้ำมูกน้ำตาไหลเต็มหน้าไปหมด
พูดกันตามจริง ดวงของถงเสี่ยวโยวมันแย่จริงๆ และก็ซวยมาตลอด แต่ถ้าพูดในมุมมองการวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิต หากสิ่งมีชีวิตยังคงอยู่ก็จะต้องมีความสามารถในการดำรงชีวิตต่อไปได้ แม้ว่าจะไม่มีใครซวยมากไปกว่าเธอ แต่ก็ไม่มีใครที่มองโลกในแง่ดีได้เท่ากับเธอเหมือนกัน
แม้ว่าจะถูกรถชนก็ไม่พิการ แม้จะถูกขโมยกระเป๋าแต่ก็ไม่เคยถูกข่มขืน แม้ว่าจะไม่มีชื่อเสียงแต่ก็ยังยืนหยัดเพื่อความฝันของตนเอง
เมื่อคิดเช่นนี้แล้วชีวิตก็งดงามขึ้นมามากทีเดียว
ดังนั้นตั้งแต่วันที่มารายงานตัว ถงเสี่ยวโยวอยู่ในห้องทำงานของลู่ซิงเฉิงก็รู้สึกประทับใจจนน้ำมูกน้ำตาไหล สาบานว่าต่อให้ตายก็จะเสียสละเพื่อชิก
ในตอนนั้นลู่ซิงเฉิงกำลังตรวจดูภาพถ่ายโฆษณาของเวินซี พอถงเสี่ยวโยวกล่าวรายงานอย่างกระตือรือร้นจนจบ เขาก็ดูรูปภาพทั้งห้ารูปเสร็จเรียบร้อยแล้ว ลู่ซิงเฉิงกระดิกนิ้วเรียกเด็กวิ่งงานเข้ามา “ศูนย์ห้าตัวเอาไปส่งที่แผนกตีพิมพ์
ถงเสี่ยวโยวมองไปรอบๆ อย่างงุนงง ศูนย์ห้าตัวคืออะไร หมายเลขติดต่อภายในหรือเปล่า
ลู่ซิงเฉิงเงยหน้ามองอย่างไม่สบอารมณ์ “เรียกเธอนั่นแหละ ศูนย์ห้าตัว”
ศูนย์ห้าตัวนี่เรียกฉันเหรอ ที่แท้ บ.ก. ที่ดูเก่งไปทุกเรื่องจริงๆ แล้วก็ความจำไม่ดีเท่าไหร่ ดังนั้นถงเสี่ยวโยวจึงได้เอ่ยเตือนขึ้น “บ.ก. ฉันชื่อถงเสี่ยวโยว คุณดูเรซูเม่ฉันแล้วไม่ใช่เหรอ ถงที่แปลว่าเด็ก เสี่ยวที่แปลว่าเล็ก…”
ลู่ซิงเฉิงยกมือขึ้นขัดจังหวะ “ในหัวฉันไม่เก็บข้อมูลที่ไร้ประโยชน์ แล้วเธอก็ได้ศูนย์ห้าตัวมาไม่ใช่เหรอ”
เขาพูดมีเหตุผลและแสดงอำนาจ ถงเสี่ยวโยวไม่รู้ว่าจะย้อนยังไง ได้แต่พึมพำอย่างเกรงๆ “บ.ก. คะ ถึงคุณจะจำชื่อฉันไม่ได้ แต่ศูนย์ห้าตัวมันไม่น่าฟังเอามากๆ เลย ตอนนี้ฉันเป็นผู้ช่วยของคุณนะคะ…”
ผู้ช่วยของ บ.ก. นิตยสารแฟชั่นชื่อว่าศูนย์ห้าตัว เชยมาก ไม่แฟชั่นเลยสักนิด
ยากมากที่ลู่ซิงเฉิงจะเห็นด้วยกับความคิดเห็นของถงเสี่ยวโยว “อืม งั้นเรียกเธอว่าโอลิมปิกดีกว่า”
“หา?”
“สปิริตนักกีฬาไง เริ่มต้นจากศูนย์”
ในตอนบ่ายแดลี่ส่งป้ายชื่อใหม่ ‘โอลิมปิก’ ให้ถงเสี่ยวโยวอย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ
“นี่เป็นป้ายชื่อทรงกลมที่แผนกออกแบบทำให้เธอโดยเฉพาะ เปลือกหอยมุกสีขาวเคลือบด้วยแถบทอง ตัวอักษรลงยา เมื่อมองดูแล้วก็เหมือนเหรียญรางวัลโอลิมปิก”
ป้ายชื่อที่ระยิบระยับอยู่ในมือเป็นความรักของเพื่อนในแผนกออกแบบที่มีต่อตัวเธอ อีกทั้งดูแล้วมีราคามาก ถงเสี่ยวโยวคิดในแง่ดีทันที โอลิมปิกก็โอลิมปิก ฟังดูแล้วมีสปิริตนักกีฬาดีนะ แม้จะเริ่มจากศูนย์ แต่ไม่มีวันพูดว่ายอมแพ้ ยิ่งเร็วขึ้น ยิ่งสูงขึ้น ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น
