ทดลองอ่าน Dear Mr. MOF หวานละมุน… คุณที่รัก บทที่ 1

บทที่ 1 ล่องน้ำข้ามทะเลมาพบคุณ

 สนามบินผู่ตงเซี่ยงไฮ้

“เอาล่ะ ใกล้ถึงเวลาแล้ว ฉันจะเข้าไปละนะ พวกพี่รีบกลับไปเร็วเข้า นี่ก็มืดแล้ว ตอนขับรถกลับไปก็ระวังๆ ด้วย”

ฉันลุกขึ้นพร้อมหยิบกระเป๋าขึ้นสะพาย แต่พี่เจี๋ยกลับนั่งนิ่งไม่ไหวติง

“โธ่เอ๊ย อย่าทำหน้านิ่วคิ้วขมวดแบบนั้นสิ แค่เก้าเดือนเอง เดี๋ยวเรียนจบฉันก็กลับมาแล้ว ปีหน้าก็อยู่ฉลองวันเกิดกับพี่ได้แล้วน่า”

พี่เจี๋ยลุกขึ้นยืนช้าๆ ใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยความโศกเศร้า “เธอโตมาขนาดนี้…นี่เป็นครั้งแรกเลยที่จะต้องห่างจากพวกเรา แถมยังไปไกลซะด้วย จะไม่ให้เป็นห่วงได้ยังไงกัน”

ฉันโบกโทรศัพท์มือถือในมือ “ตอนนี้เทคโนโลยีไปไกลถึงขนาดนี้แล้วนะ คิดถึงก็ส่งวีแชตมาหาฉันสิ”

“วิดีโอคอลล์กับเราบ่อยๆ นะ” แม่เอ่ยขึ้นมา

“ค่ะแม่”

“ถ้าเงินไม่พอใช้ก็ต้องบอกมานะ”

“ค่ะพี่…”

“แล้วอย่าไปทะเลาะกับเพื่อนๆ ล่ะ” แม่สำทับ

“…ค่ะ”

“อย่าเล่าแต่เรื่องดีๆ ล่ะ เรื่องร้ายๆ ก็ต้องเล่าให้ฟังด้วย” พี่เจี๋ยย้ำ

แม้จะเข้าใจความรู้สึกของทุกคน แต่ฉันก็รำคาญใจอยู่ไม่น้อย “พูดกันคนละประโยคแบบนี้มันน่ารำคาญนะคะ เอาล่ะๆ รีบกลับกันเถอะค่ะ ฉันจะเข้าไปจริงๆ แล้ว”

พี่เจี๋ยถอนหายใจเฮือกใหญ่ ดึงตัวฉันเข้าไปกอดเอาไว้แน่น “ดูแลตัวเองดีๆ ล่ะ”

“รับทราบ!”

เวลาห้าทุ่มห้าสิบห้า

เดินทางจากสนามบินผู่ตงเซี่ยงไฮ้มุ่งสู่ทิศตะวันออกไปยังสนามบินปารีส-ชาร์ล เดอ โกล ซึ่งอยู่ห่างกันเป็นระยะทางเก้าพันสองร้อยหกสิบเอ็ดกิโลเมตร ฉันออกจากซูโจว มุ่งตามล่าความฝันที่อีกฝั่งหนึ่งของซีกโลก…ฉันอยากเป็นเชฟขนมหวาน

คิดว่าฉันกล้าหาญมากไหมคะ

ฉันบอกเลยว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเหลือเชื่อ

ชื่อของฉันคือซูอี้ เดินทางมาถึงฝรั่งเศสแล้วแต่ฉันก็ยังไม่มีชื่อภาษาฝรั่งเศสอยู่ดีเลยยังใช้ชื่อซูอี้เหมือนเดิม

ชื่อภาษาอังกฤษของฉันงั้นเหรอ

ขอโทษที…ฉันไม่มีอีกเหมือนกัน