ที่ถนนย่านเอเชียทาวน์มีร้านชานมเปิดใหม่ที่ชื่อว่า ‘Chat Time’ พวกเขามีโปรโมชั่นเปิดร้านให้ถ่ายรูปลงในโมเมนต์แล้วจะได้โปรซื้อสองแถมหนึ่ง
เสี่ยวเยี่ยนชอบกินชาเขียวมาก ฉันจึงซื้ออุจิคินโทคิกับชานมมัทฉะใส่ถั่วแดงให้เธอ จากนั้นฉันก็สั่งชานมไข่มุกรสดั้งเดิมกับลิ้นจี่โยเกิร์ตเพิ่มวุ้นมะพร้าว หลังซื้อชานมเสร็จฉันก็ไปร้านขนมหวานญี่ปุ่นชื่ออากิซึ่งอยู่บนถนนถัดไปเพื่อซื้อโรลชาเขียวถั่วแดง เค้กมูสชาเขียว และโดรายากิ
ตอนที่ฉันวางแผนจะเอาชายามบ่ายมากินที่สถาบันก็ได้พบกับมิสเตอร์เอ็มโอเอฟผู้ไม่พอใจกับเค้กลิ้นจี่ก่อนหน้านี้ยังคงทำการทดลองอยู่คนเดียวในห้องครัวเล็กที่ชั้นสามอยู่หลายรอบ
พอเห็นมิสเตอร์เอ็มโอเอฟหน้านิ่วคิ้วขมวด ดูท่าจะยังไม่มีแนวทางใหม่ๆ สำหรับแก้ไขปัญหาในระยะเวลาอันสั้น ฉันเลยดึงตัวเสี่ยวเยี่ยนออกมา และเรียกมิสเตอร์เอ็มโอเอฟให้มาชิมรสชาติจากฝั่งเอเชียของพวกเราด้วยกัน
ตอนแรกฉันบอกกับเขาว่าฉันจะดื่มลิ้นจี่โยเกิร์ต แต่เพราะมิสเตอร์เอ็มโอเอฟรู้สึกว่าไข่มุกเป็นสีดำดูแปลกประหลาด ฉันเลยยอมแลกกับเขา
“เชฟคิดว่าเป็นยังไงบ้างคะ”
“Pas mal ก็ไม่เลวนะ ดื่มลิ้นจี่โยเกิร์ตแล้วสดชื่นมากๆ เลย”
“งั้นเค้กล่ะคะ”
“เค้กมูสชาเขียวขมเกินไปสำหรับผม” มิสเตอร์เอ็มโอเอฟมองมาที่ฉันและเสี่ยวเยี่ยน “ชาเขียวที่นั่นขมแบบนี้หมดเลยเหรอ”
“ฉันก็ว่ามันขมเกินไปนะคะ” จากนั้นฉันก็พลันมองมิสเตอร์เอ็มโอเอฟด้วยสีหน้าตื่นเต้นดีใจ ทั้งยังเต็มไปด้วยความหวังขณะเอ่ยขึ้นว่า “ถ้าอย่างนั้นเชฟลองทำมูสรสชาเขียวดูไหมคะ ส่วนผสมของเชฟจะต้องอร่อยสุดๆ แน่เลยค่ะ”
มิสเตอร์เอ็มโอเอฟดีใจจนคุมตัวเองไม่อยู่ “มูสชาเขียวยี่ห้อเอ็มโอเอฟ?”
“ใช่แล้วค่ะๆ” ฉันสรรเสริญเยินยอเขาต่อไป “ก็เชฟเก่งซะขนาดนี้ เชฟเป็นเอ็มโอเอฟนี่นา แค่มูสชาเขียวเล็กน้อยแค่นี้จะต้องทำออกมาได้ง่ายดายแบบไม่ต้องเปลืองแรงแน่ๆ ง่ายเหมือนจับวางเลยใช่ไหมล่ะคะ”
มิสเตอร์เอ็มโอเอฟได้รับการปลุกใจให้ฮึกเหิมก็ก้มหน้าลงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยถาม “อีกเดี๋ยวคุณมีสอนหรือเปล่า”
ฉันส่ายหน้า “ไม่มีค่ะ วันนี้เป็นวันพักผ่อน”
“ผมจะทดลองทำมูสชาเขียวคู่กับลิ้นจี่น่ะ…แต่กับลิ้นจี่ยังคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดี อาจจะเป็นแพนนาคอตต้า* หรืออย่างอื่นก็ได้ งั้นคุณ…”
จะพลาดโอกาสนี้ไปไม่ได้ เวลาไม่ย้อนคืนมาอีกแล้ว มิสเตอร์เอ็มโอเอฟเชิญฉันชัดเจนขนาดนี้แล้ว เป็นธรรมดาที่ฉันจะไม่สามารถปฏิเสธได้ “ฉันจะลงไปเปลี่ยนยูนิฟอร์มขึ้นมาทำพร้อมคุณเดี๋ยวนี้ค่ะ”
และนี่ก็ตรงกับสิ่งที่มิสเตอร์เอ็มโอเอฟคิดเอาไว้พอดิบพอดี “คุณไปดูให้ด้วยนะว่าห้องครัวชั้นล่างมีลิ้นจี่สดหรือเปล่า ถ้ามีก็เอาขึ้นมาด้วยเลย”
“รับทราบค่ะ!”
เสี่ยวเยี่ยนเองก็รู้งาน เธอยกชานมกลับไปที่ห้องข้างๆ เพื่อเตรียมของที่ต้องใช้ตอนตัวเองเข้าสอน