ทดลองอ่าน Master of My Own ขอโทษที ฉันไม่ใช่เลขาคุณแล้ว บทที่ 1-บทที่ 2

บทที่ 2 บอสพันธุ์ดื้อดึง

ลู่จี้หมิงขายาวและเดินเร็วมาก ตอนที่หนิงเหมิงเดินตามก็ต้องวิ่งเหยาะๆ ไปด้วย ซ้ำเธอยังสวมชุดทำงานกระโปรงแคบๆ ขาก็ก้าวได้ไม่กว้างนัก จึงได้แต่ดึงกระโปรงทั้งสองข้างขึ้นเล็กน้อย

ขณะเดินผ่านโต๊ะทำงานของหยางเสี่ยวหยาง ผู้ช่วยเลขาฯ ก็รีบแสดงอาการประจบหนิงเหมิงด้วยการยกนิ้วโป้งสองนิ้วให้เธอ

หนิงเหมิงคิดในใจ อยากจะบีบคอยายบ๊องให้ตายจริงๆ

เมื่อวิ่งตามลู่จี้หมิงทันแล้ว หนิงเหมิงก็ปรับการหายใจให้เป็นปกติ หาโทนเสียงที่ถูกต้อง ปรับท่าทางให้เหมือนกับคนที่ฟ้องแบบไม่ตั้งใจ

“บอสคะ ไล่ ผอ. เหรินออกเลยดีกว่าค่ะ”

ลู่จี้หมิงยืนนิ่งอยู่ไม่ไกลจากหน้าประตูห้องประชุม เขาหันไปมองหนิงเหมิง ดวงตาที่ซ่อนอยู่ภายใต้ขนตาอันดกดำคู่นั้นของเขาก็เริ่มจะออกมาท้าทายความรู้สึกอีกแล้ว

“ทำไมต้องไล่เขาออกด้วย”

หนิงเหมิงละสายตาจากเขาอย่างเนียนๆ โดยไม่ให้อีกฝ่ายจับสายตายุยงได้ “เขาตัดสินใจโดยพลการนี่คะ”

ลู่จี้หมิงหรี่ตามองหญิงสาว บนใบหน้ายังมีความโกรธหลงเหลืออยู่บางๆ “ใครบอกว่าเขาตัดสินใจโดยพลการ ผมเป็นคนสั่งให้เขาทำแบบนี้ต่างหาก!”

หนิงเหมิงแสดงสีหน้าตกใจออกมา “คุณสั่งงั้นเหรอ งั้นคุณตำหนิพวกเขา…”

ลู่จี้หมิงยิ้มเย็นชาอย่างเจ้าเล่ห์ออกมา “เก็บท่าทางเสแสร้งของคุณซะ! อย่าทำเป็นว่าผมไม่รู้อะไร! ผมต้องเดือดร้อนมาถัวหุ้นแล้ว เงินทองต้องควักออกมาจ่าย จะว่าคนระบายอารมณ์บ้างไม่ได้เลยหรือไง!?”

“…”

มีเจ้านายที่มีอาการบอสซินโดรมกำเริบอย่างหนัก ดูท่าอาการบอสคงจะหนักมากแล้ว

ถือโอกาสที่ยืนนิ่ง ลู่จี้หมิงใส่สูทแล้วก็ติดกระดุมเสื้อเชิ้ตเรียบร้อย หนิงเหมิงส่งเนกไทให้เขา

“คุณผูกเนกไทได้ไหม” ลู่จี้หมิงเหล่ตามองเธอ

“ก็…ไม่ค่อยได้…”

ชายหนุ่มขยำเนกไทเป็นก้อนแล้วยัดใส่มือเธออย่างแรงทันที

“แล้วคุณเอามาให้ผมทำไม ให้ผมผูกเองหรือไง มือสองข้างของผมนี่เอาไว้ทำอะไรฮะ!?” ลู่จี้หมิงยกมือที่มีนิ้วเรียวสวยขึ้นมา ดูก็รู้ว่ามือของเขาไม่เคยต้องทำงานหนัก เขาก่นเสียงต่ำออกมาอย่างเสียดายและสงสารตัวเอง

“…” ทำไมไม่มีใครมาตัดมือเขาไปนะ!

ก่อนจะเข้าห้องประชุม อยู่ๆ ลู่จี้หมิงก็ยืนนิ่งแล้วหันมาพูดกับหนิงเหมิงอย่างดุดัน

“รีบผูกให้เป็นซะ! ไม่อย่างนั้นผมจะไล่คุณออก!”

หนิงเหมิงก้มหน้าลงดันแว่นตาขึ้น ดวงตาแวววาวเป็นประกายวาบผ่านไปอย่างรวดเร็ว

แน่จริงก็ไล่ออกสิ ไล่ออกเซ่! แม่รอไม่ไหวอยู่แล้ว!