ทดลองอ่าน Master of My Own ขอโทษที ฉันไม่ใช่เลขาคุณแล้ว เล่ม 3 บทที่ 71

อังจงที่ยืนอยู่ข้างๆ ได้แต่มองบน “บอสครับ เลิกเถอะ ถ้าเห็นแก่เสน่ห์ผู้ชายอันน้อยนิดของคุณ โปรเจ็กต์นี้มันคงล่มไปแล้ว!”

หลิ่วหมิ่นฮุ่ยหันขวับไปที่เขา “หุบปาก! ฉันไม่หล่อ ไม่เท่หรือไง ไร้ซึ่งความเป็นชายชาตรีงั้นเหรอ”

อังจงยิ้มเย็นอย่างไม่ไว้หน้า “หนุ่มหล่อรอบตัว ผอ. หนิงออกจะเยอะแยะ เข้าใจไหม นี่ คุณดูคนที่เดินมาทางเราคนนั้นสิ รูปร่างหน้าตาออร่าเขาก็ดูกินขาด ทิ้งคุณไปสิบช่วงตัวแล้ว!”

หนิงเหมิงมองไปข้างหน้าตามที่อันจงพูด เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็แทบจะสำลักน้ำลายตัวเอง

ลู่จี้หมิงสองมือล้วงกระเป๋าวางมาดเท่เดินตรงเข้ามาราวกับนายแบบนานาชาติที่เดินอยู่บนรันเวย์

เขาเดินมาข้างหนิงเหมิง ศีรษะไม่หัน สายตาไม่สั่นไหว ฝีเท้าไม่หยุด เหมือนเขาไม่รู้จักหนิงเหมิงแล้วเดินผ่านเธอไป

หนิงเหมิง “…?”

นี่กำลังทำเป็นเท่แบบไหนกัน

หนิงเหมิงคร้านที่จะไปมองคนบ้านั่น เธอหันไปยิ้มกับอันจงแล้วพูดว่า “ไม่ว่าเขาคนนั้นจะหน้าตาเป็นยังไงฉันก็ไม่เกี่ยวอะไรด้วย เราไม่สนิทกัน”

ดวงตาหลิ่วหมิ่นฮุ่ยมีประกายความหวังฉายขึ้นมาอีก “อันที่จริงมองดีๆ รูปร่างหน้าตาผมก็ใช้ได้นะ…”

คำพูดของเขายังไม่ทันพูดจบ ลู่จี้หมิงที่เพิ่งเดินผ่านไปจู่ๆ ก็หันหลังกลับมา

เขาเดินมาตรงหน้าหนิงเหมิง เอ่ยถามออกมาอย่างให้คนอื่นเข้าใจผิด “เย็นนี้กลับบ้านด้วยกันไหม”

หนิงเหมิง “…?”

กลับด้วยกันกับลุงนายสิ!

หนิงเหมิงรู้ว่าลู่จี้หมิงตั้งใจถามแบบนั้นเพื่อแก้แค้นที่เมื่อสักครู่เธอบอกว่าไม่สนิทกับเขา

เธอไม่สนใจลู่จี้หมิงแล้วหันไปอธิบายให้หลิ่วหมิ่นฮุ่ยฟัง “ฉันอยู่ห้องตรงข้ามเขา อย่าเข้าใจผิดนะคะ!”

หลิ่วหมิ่นฮุ่ยพูดด้วยความน้อยใจและไม่แน่ใจ “แต่คุณเพิ่งบอกว่าคุณสองคนไม่สนิทกันนิ…”

หนิงเหมิงรีบถามขึ้นว่า “คุณสนิทกับเพื่อนบ้านไหม”

หลิ่วหมิ่นฮุ่ยได้ฟังประโยคนี้ก็อารมณ์ดีขึ้นมาทันที จริงด้วย นี่มันสมัยไหนแล้ว ใครจะสนิทกับเพื่อนบ้านกันอีก หากเป็นอย่างงั้นก็ผิดปกติ ไม่ทันสมัยแล้วอะสิ

หลิ่วหมิ่นฮุ่ยหันกลับมาถามลู่จี้หมิงนิ่งๆ ว่า “ผมโสด คุณโสดหรือเปล่า”

ลู่จี้หมิงโต้ตอบทันทีว่า “โสดสิ แต่คุณอย่ามาคิดอะไรกับผมนะ”

หลิ่วหมิ่นฮุ่ยไม่สนใจเขา หันกลับไปมองหนิงเหมิง “ถึงแม้เขาจะโสดแล้วคุณก็โสด แต่ว่าทั้งสองคนไม่เกี่ยวข้องอะไรกัน ส่วนผมโสดคุณก็โสด…ก็เป๊ะเลย! หนิงเหมิง ผมจะเริ่มจีบคุณแล้วนะ พรุ่งนี้จะส่งดอกไม้มาให้คุณ!” หลิ่วหมิ่นฮุ่ยมีความสุขกระชุ่มกระชวยขึ้นทันที พูดว่าจะจีบหนิงเหมิงต่อหน้าลู่จี้หมิงที่ทำหน้าบูดเป็นตูดเป็ด

อันจงลากหลิ่วหมิ่นฮุ่ยออกไป “บอส ผมว่าเราอย่าทำเรื่องขายหน้าเลย เพื่อนบ้านของ ผอ. หนิงยังคงอยู่ที่นี่นะ” เขาลากหลิ่วหมิ่นฮุ่ยออกไป ขณะเดินอยู่ก็ตะโกนบอกกับหนิงเหมิงว่า “อย่าจริงจังนะนายทุน เขาต้องออกอาการเป็นบ้าเดือนละสองสามครั้ง!”

สิ้นสุดเสียงนั้นอันจงก็ลากหลิ่วหมิ่นฮุ่ยเข้าไปในสถานีรถไฟใต้ดิน

เหลือเพียงแต่หนิงเหมิงและลู่จี้หมิงจ้องกันไปจ้องกันมา

ในใจของหนิงเหมิงอยากค้นหาปมข้อสงสัยเล็กๆ ที่ลู่จี้หมิงพูดว่าเขายังโสด

เขายังไม่ได้พิชิตใจสาวในฝันของเขาอีกเหรอ

ประสิทธิภาพต่ำมากเลย ไม่ได้เรื่องจริงๆ

ลู่จิ้หมิงเอ่ยถามขึ้นมาก่อน “คุณบอกว่าคุณไม่สนิทกับผม คุณหมายความว่าอะไรกันแน่”

หนิงเหมิงยังคงนิ่ง “หมายความตามที่พูด”

“พูดโกหกหน้าตายเลยนะ”

หนิงเหมิงยิ้มแล้ว “เอาล่ะ ในเมื่อคุณพูดอย่างนี้ คิดว่าเราทั้งสองสนิทสนมกันใช่รึเปล่า งั้นคุณลองบอกมาซิว่าความชอบส่วนตัวของฉันคืออะไร ฉันชอบสีเฉดไหน แล้วก็ฉันชอบอะไรมากที่สุด เกลียดอะไรมากที่สุด”

คำถามที่หนิงเหมิงรัวออกมาเป็นชุดทำให้ใบหน้าลู่จี้หมิงที่บูดอยู่แล้วยิ่งบูดหนักจนเหม็นเปรี้ยวไปเลย

“ไม่รู้สินะ งั้นเรียกว่าสนิทไหม” หนิงเหมิงตอบโต้ออกไปแล้วก็หันหลังเดินกลับไปที่สำนักงานก่อน

ลู่จี้หมิงยืนอยู่ที่เดิมมองแผ่นหลังของหนิงเหมิง แล้วก็พบว่าเขายังไม่สนิทสนมกับเธอจริงๆ

เชิงอรรถ

** อาศัยไฟไหม้บุกปล้น เป็นสำนวน หมายถึงอาศัยจังหวะที่ผู้อื่นได้รับความเดือดร้อนหาผลประโยชน์ให้ตัวเอง มีที่มาจากตำราสามสิบหกกลยุทธ์ กลยุทธ์ข้อที่ห้า เมื่อศัตรูได้รับความเสียหายหนัก จงอาศัยจังหวะนี้เพื่อเอาชนะ กองกำลังของผู้ที่เข้มแข็งกว่าย่อมเอาชนะผู้ที่อ่อนแอได้

* ไข่ตะพาบ หมายถึงสารเลว เนื่องจากตะพาบเป็นสัตว์อายุยืน หนิงเหมิงจึงเปรียบว่าเป็นไข่พันปี

* มาจากสำนวน ‘ตัดชุดแต่งงานให้ผู้อื่น’ หมายถึงออกแรงทำทุกอย่าง แต่สุดท้ายผู้อื่นได้รับประโยชน์ ตัวเองกลับไม่ได้อะไร

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 19 ส.ค. 65  เวลา 12.00 น.