บทนำ
เดือนกันยายน ปี 2550 ที่แดดร้อนระอุ นักศึกษาใหม่มหาวิทยาลัยชิงหวา* เริ่มเข้าเรียน
เมืองทั้งเมืองเวลานี้เหมือนโถเซรามิกที่อากาศไม่สามารถระบายออกได้ กระแสลมร้อนยากจะต้านทาน นอกรั้วมหาวิทยาลัยชิงหวามีต้นการบูรเขียวชอุ่มที่ได้รับการตัดแต่งอย่างดีตั้งตระหง่านเรียงรายตามแนวถนน แต่ละต้นสูงใหญ่แข็งแรง ใบไม้หนาแน่นอุดมสมบูรณ์ เหมือนทหารองครักษ์ที่ตั้งแถวรักษาการณ์อย่างเข้มงวด
ติงเซี่ยนมือจับกระเป๋าเดินทางยืนอยู่หน้าหอพักชายเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง เธอรูปร่างไม่สูงนัก รวบผมหางม้าสูง คิ้วบาง ปากเล็ก ดวงตาเต็มไปด้วยความเฉลียวฉลาด มีคนเคยพูดว่านอกจากดวงตาคู่นั้นแล้ว ส่วนประกอบอื่นๆ บนใบหน้าของเธอก็ล้วนธรรมดา ไม่มีอะไรโดดเด่น แต่พอดูได้ ไม่ขัดหูขัดตา
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเธอก็ยังไม่มีทีท่าจะไปไหน
เฉาเหวินจวิ้น นักศึกษาสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ชั้นปีที่สองลงมาซื้อน้ำข้างล่างและเหลือบเห็นภาพนี้เข้า เขารู้สึกแปลกใจจึงคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายแล้วส่งเข้ากลุ่มแชตคิวคิว** ให้เพื่อนร่วมห้อง
‘ภาพแปลกวันนี้ ปรากฏศิลาวั่งฟู*** หน้าหอพักชายอย่างน่าประหลาด’
ในกลุ่มล้วนเป็นพวกคลั่งเทคโนโลยี นอกจากเล่นเกม เขียนโปรแกรม ทำสถิติข้อมูลการทดลองแล้ว เรื่องอื่นๆ ก็ไม่สนใจทั้งสิ้น รูปนี้ไม่ได้ก่อให้เกิดปฏิกิริยาอะไร ไม่มีใครสนใจที่จะตอบ แต่ละคนต่างยุ่งกับงานในมือของตัวเอง
เฉาเหวินจวิ้นแค่แชร์อะไรสนุกๆ เล่นเท่านั้น เขาเองก็ไม่ได้สนใจอะไร พอถ่ายรูปเสร็จก็เก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋าก่อนไปยังร้านขายของชำเพื่อซื้อน้ำ
เมื่อได้น้ำมาแล้ว ขณะดื่มน้ำอยู่หน้าร้าน โทรศัพท์มือถือก็ดัง ‘ติ๊ด…’ ขึ้นมา เขาหยิบออกมาดูอย่างไม่รีบเร่งอะไร
“พรวด…” น้ำในปากพุ่งพรวดออกไปไกลประมาณสองฝีก้าว
ในกลุ่มมีคนตอบกลับมา ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นลูกพี่โจวซือเยวี่ยนั่นเอง
เขาคือโจวซือเยวี่ยที่หัวเสียเพราะแพ้การแข่งขันลีกมหาวิทยาลัยช่วงก่อนหน้านี้
‘เธออยู่ไหน’
เฉาเหวินจวิ้นรีบปิดฝาขวด เอาขวดน้ำหนีบไว้ใต้แขนและรีบพิมพ์ตอบ
‘เธออยู่ที่หน้าหอพักเรานี่เอง ละ…ลูกพี่จะมาดูมั้ย’
‘อืม’
ผู้หญิงแบบไหนกันนะที่สามารถทำให้โจวซือเยวี่ยออกมาจากห้องทดลองที่เขาใช้เก็บตัวมาตลอดช่วงปิดภาคเรียนฤดูร้อนได้
หลังจากนั้นในหัวของคนทั้งกลุ่มก็เริ่มมีภาพฉากละครตามจีบหนุ่มขึ้นมาทันที พร้อมทั้งยังกำชับเฉาเหวินจวิ้น
‘เหล่าเฉา รีบเชิญพี่สะใภ้ตัวน้อยเข้ามานั่งข้างในเร็ว’
‘เหล่าเฉา ช่วยฉันเก็บกางเกงในหน่อย แล้วเอาของลูกพี่ไปแขวนแทนด้วยนะ ขอบใจมาก’
‘เหล่าเฉา นายไปถ่ายรูปหน้าตรงของพี่สะใภ้ตัวน้อยมาให้พวกเราดูด้วยนะ’
และเฉาเหวินจวิ้นก็ถ่ายมาได้จริงๆ
