ทดลองอ่าน พานพบฝ่าบาทในห้วงกาล บทที่ 1-บทที่ 2

[นี่! ยังไม่รีบตื่นอีกเหรอ ถ้าไม่ตื่นตอนนี้พ่อจะไม่ทนแล้วนะ!]

ฉันยังไม่ได้เปลี่ยนเสียงนาฬิกาปลุก มันยังเป็นเสียงสนุกสนานของพ่อ ฉันปิดเสียงปลุกแล้วลุกจากเตียงด้วยความอ่อนเพลียเนื่องจากความฝันเมื่อคืนทำให้วุ่นวายใจจนนอนหลับไม่สนิท

ฉันเห็นองค์ชายควังแฮในฝัน เขาหัวเราะกับใครสักคนและกำลังคุยเรื่องที่ได้เจอกับฉัน แม้จะเป็นเพียงแค่ความฝัน แต่สำหรับเขาแล้วการได้พบฉันคือความทรงจำอันแสนมหัศจรรย์ ทว่าสำหรับฉันแล้วมันคือเรื่องจริงที่สูญเสียพ่อไป แล้วมันก็ยากเหลือเกินที่ต้องยอมรับว่านั่นคือความจริง เวลามองบ้านที่ไร้ร่างและเงาของพ่อ หัวใจของฉันก็พลันเจ็บปวดรวดร้าวไปหมด

ฉันเข้ามาในห้องหนังสือของพ่อ แล้วมองหนังสือที่อัดแน่นอยู่เต็มไปหมดเหล่านั้น

ถ้าต้องไปอยู่ที่อเมริกา… ฉันจะต้องจัดการกับของพวกนี้ยังไงดี

ฉันไม่แน่ใจว่าการโทรหาอานั้นเป็นเรื่องที่ดีรึเปล่า แต่การมีผู้ใหญ่สักคนคิดที่จะดูแลฉันมันถือเป็นเรื่องที่ดี แม้ว่าผู้ใหญ่คนนั้นจะเป็นญาติที่แปลกหน้าสำหรับฉันก็ตาม

ฉันหยิบหนังสือที่องค์ชายควังแฮทำหล่นไว้เมื่อหลายวันก่อนขึ้นมา แล้วเสียงในตอนนั้นก็ดังแว่วเข้ามาจนทำให้ใบหน้าฉันเกิดรอยยิ้มบางๆ

‘แสดงว่าผ่านสงครามอิมจินที่ถูกญี่ปุ่นรุกรานมาแล้วสินะ’

น่าขำตัวเองที่พูดจาไร้สาระออกไปโดยไม่รู้ว่าเขาคือองค์ชายควังแฮ แต่แล้วรอยยิ้มก็กลับกลายเป็นน้ำตา ฉันจึงเก็บหนังสือเล่มนั้นเข้าที่ให้เรียบร้อย แล้วกวาดตามองไปรอบห้อง หนังสือของพ่อนั้นมีพงศาวดารของราชวงศ์โชซอนอยู่หลายเล่มเหมือนกัน ความจริงฉันไม่ค่อยสนใจประวัติศาสตร์สักเท่าไหร่ แต่ตอนที่ฉันอายุสิบห้า จู่ๆ พ่อก็เล่าเรื่องเกี่ยวกับองค์ชายควังแฮให้ฉันฟัง ซึ่งเรื่องแรกเกี่ยวกับองค์ชายควังแฮที่พ่อเล่าให้ฟังคือเรื่องกบฏอินโจ

‘คยองมิน ในสมัยโชซอนมีการยึดราชบัลลังก์และสถาปนากษัตริย์พระองค์ใหม่อยู่สองครั้ง คือกบฏจุงจงและกบฏอินโจ รู้มั้ยว่าข้อแตกต่างของการยึดราชบัลลังก์สองครั้งนี้คืออะไร ตอนกบฏจุงจงนั้นทุกคนไม่สามารถอดทนต่อนิสัยป่าเถื่อนขององค์ชายรัชทายาทยอนซันได้ พวกขุนนางและข้าราชบริพารทุกคนจึงพากันขับไล่ และเลือกองค์ชายจินซองแดขึ้นมาสถาปนาเป็นพระเจ้าจุงจง แต่สำหรับกบฏอินโจนั้นไม่เหมือนกัน’

‘ยังไงคะพ่อ’

‘ราษฎรไม่ว่าใครก็ไม่คิดจะขับไล่องค์ชายรัชทายาทควังแฮเลย เพราะพระองค์จิตใจดีมีเมตตา ไม่ได้โหดร้าย แต่เป็นเพราะพระเจ้าอินโจใช้อำนาจของพวกขุนนางฝ่ายตะวันตกที่ไม่พอใจขุนนางฝ่ายเหนือซึ่งเป็นฐานการเมืองขององค์ชายรัชทายาทควังแฮ พระเจ้าอินโจจึงรวบรวมขุนนางฝ่ายตะวันตกที่ไม่พอใจก่อกบฏครั้งนี้ขึ้น องค์ชายรัชทายาทควังแฮจึงพ่ายแพ้ เป็นผลทำให้ถูกเนรเทศไปยังเกาะเชจูจนกระทั่งสิ้นพระชนม์ และสุดท้ายโชซอน… ก็กลายเป็นโลกของขุนนางฝ่ายตะวันตก พระเจ้าอินโจไม่กล้าหือกับพวกขุนนางฝ่ายตะวันตกที่ช่วยเหลือตัวเอง อำนาจของโชซอนจึงตกอยู่ในมือของขุนนางฝ่ายตะวันตก จึงเป็นสาเหตุให้โชซอนเริ่มเสื่อมลง’

พ่อกระตือรือร้นเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับองค์ชายควังแฮเท่านั้น

‘หนึ่งในข้ออ้างที่พระเจ้าอินโจกับขุนนางฝ่ายตะวันตกใช้ขับไล่องค์ชายควังแฮออกจากบัลลังก์ก็คือการใส่ร้ายป้ายสีว่าองค์ชายนั้นปลดพระพันปีอินมกออกกลายเป็นสามัญชนและสั่งประหารพระนาง แต่องค์ชายจะฆ่าพระพันปีอินมกทำไมกัน เพราะตอนนั้นที่องค์ชายขึ้นครองราชย์ใหม่ๆ บรรยากาศทางการเมืองดีมาก พระพันปีอินมกเป็นพระมารดาเลี้ยงขององค์ชายที่อายุน้อยกว่าองค์ชายถึงเก้าปี ซึ่งองค์ชายก็ไม่น่าเป็นคนใจคอโหดร้ายแบบนั้น…’

‘พ่อได้เดินทางข้ามเวลาไปดูให้เห็นกับตาหรือยังคะ’

‘ไปสิ พ่อไปดูมาแล้ว พ่ออยู่ในวังด้วยนะในวันที่พระพันปีอินมกถูกถอดจากตำแหน่ง วันนั้นองค์ชายควังแฮโมโหมากจนน่าตกใจ ให้ตายเถอะ องค์ชายควังแฮที่สุขุมและเฉลียวฉลาดมาตั้งแต่เด็ก ทำไมถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนั้น… พ่อว่ามันต้องมีอะไรมากกว่าที่พ่อเห็น’

ตอนนั้นฉันยังเด็กจึงตอบพ่อไปโดยไม่ได้คิดอะไรว่า

‘ถ้าพ่อไปถามองค์ชายด้วยตัวเองก็น่าจะได้นี่คะ’

ตอนนั้นพ่อหัวเราะแล้วตอบฉัน