ทดลองอ่าน Perfect Guy ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง บทที่ 1 – บทที่ 2

เหลียงจิ้งเหยากัดเล็บตัวเองอย่างกดดัน รู้สึกลึกๆ ว่าอาการของเพื่อนรักในตอนนี้อยู่ในช่วงอันตรายมาก เธอยังจำที่ลูกพี่ลูกน้องเคยพูดได้ว่าเมื่อคนยอมปล่อยวางก็จะเลิกตามหาความสุข ต่อมาก็จะปล่อยปละละเลยตัวเอง ในหัวพลันมีภาพเซียวเซียวที่อ้วนถึงสองร้อยกิโลกรัมกำลังกินทุกอย่างที่ขวางหน้า เธอก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที

“ถ้าฉันหาแฟนแบบที่แกต้องการได้ล่ะ” เหลียงจิ้งเหยากดบัตรสีดำเคลือบทองนั่นไว้ แหวนเพชรบนนิ้วชี้ส่องประกายล้อแสงไฟในร้านอาหารดูยั่วยวนน่าหลงใหล “แกอยากได้แบบไหน”

คนที่มองโลกในแง่ร้ายปล่อยปละละเลยตัวเองก็ควรจะพูดว่า ‘ขอให้เขาดีกับฉันก็พอ ไม่ต้องการอะไรอย่างอื่นอีก’ อะไรแบบนี้ เหลียงจิ้งเหยาจ้องตาเซียวเซียวอย่างลุ้นๆ อยากจะรู้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายอยู่ในขั้นที่ยังช่วยได้หรือไม่

“ก็ต้องอยากได้คนที่หล่อ อบอุ่นอ่อนโยน เข้าอกเข้าใจ ให้เกียรติกัน” เซียวเซียวยกมือขึ้นมานับ สุดท้ายก็อดที่จะเพิ่มเติมอีกประโยคไม่ได้ “จะดีมากถ้าหล่อเหมือนกับคนหล่อที่ร้านชานมนั่น”

“…” เหลียงจิ้งเหยาถึงกับชะงักไป ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อดี อย่างน้อยดูแล้วอีกฝ่ายก็ยังมีโอกาสรักษาได้…มั้ง

“ในเมื่อแกพูดออกมาแบบนี้” เซียวเซียวยื่นมือออกไปทำท่าเหมือนทวงหนี้ “เร็ว สั่งทำให้ฉันสักคน”

เพียะ! เหลียงจิ้งเหยาตบบัตรลงไปที่มือของเธอแล้วพูดด้วยเสียงของผู้ประกาศในเกมคอมพิวเตอร์ “ผู้กล้าหญิง ท่านจงนำบัตรนี้ไปตามที่อยู่ แล้วท่านจะได้พบกับสิ่งที่ท่านต้องการ”

เซียวเซียวก้มหน้ามองที่อยู่บนบัตร

‘ที่อยู่ : เลขที่ 23 ถนนตงอวี๋

ท่านจะได้พบกับสิ่งที่ท่านต้องการ’

คำโฆษณาแบบนี้ใครจะไปเชื่อ!

วันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ คนที่ไม่เชื่อคำโฆษณาอย่างเซียวเซียวก็มายืนอยู่ที่หน้าประตูอาคารเลขที่ยี่สิบสาม ถนนตงอวี๋

ถนนตงอวี๋เป็นย่านที่พักอาศัยของพวกคนรวยในปักกิ่งที่เงียบสงบซึ่งมีอยู่น้อยมาก สองข้างทางมีต้นอู๋ถงฝรั่งเศสที่สูงใหญ่ให้ร่มเงาอยู่ ทำให้รู้สึกเหมือนกับอยู่บ้านเดี่ยวแถวชานเมือง

เซียวเซียวไม่เคยมาที่นี่มาก่อน แต่ขณะที่เดินมากลับรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก หลังจากเงยหน้าขึ้นมองตึกสูงหลายชั้นก็เห็นโลโก้กากบาทสีขาวบนหัวใจสีแดงของโรงพยาบาลเหรินหมินที่กำลังส่องสว่างอยู่ ซึ่งอยู่ห่างจากที่นี่เพียงสองกิโลเมตร ที่แท้ก็อยู่ใกล้ๆ โรงพยาบาลนี่เอง มิน่าล่ะถึงได้รู้สึกคุ้นๆ

อาคารเลขที่ยี่สิบสามเป็นอาคารขนาดเล็กรูปแบบตะวันตกสูงสามชั้น ตั้งอยู่บนที่ดินขนาดใหญ่ ดูเหมือนสโมสรของพวกไฮโซ หลังประตูรั้วเหล็กดัดสีดำมีต้นไม้สีเขียวเต็มสวน ทางเดินในสวนก็ตกแต่งอย่างเรียบร้อยงดงาม ไม่มีส่วนเกินอะไรออกมาให้รกหูรกตา แล้วยังมีทางสำหรับคนพิการอีกด้วย

ชายหนุ่มในชุดเรียบร้อยยืนรอต้อนรับแขกอยู่ที่หน้าประตู “ยินดีต้อนรับเข้าสู่สโมสรซังอวี๋ ไม่ทราบว่าคุณมีบัตรสมาชิกหรือบัตรเชิญหรือไม่ครับ”

ที่นี่คือสโมสรซังอวี๋จริงๆ ด้วย

เซียวเซียวกวาดตามองต้นไม้ใหญ่สองต้นที่อยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ ท่ามกลางพุ่มไม้ดอกไม้ประดับเตี้ยๆ มีต้นซังขนาดใหญ่กับต้นอวี๋เก่าแก่สูงเสียดฟ้าตั้งตระหง่านอยู่

“อันนี้ใช้ได้ไหมคะ” เซียวเซียวหยิบบัตรสีดำเคลือบทองออกมา

“นี่เป็นบัตรเชิญครับ เชิญเข้าไปด้านในได้เลยครับ” พนักงานยิ้มพร้อมกับก้มตัวลงแล้วเปิดประตูให้กับเธอ