ทดลองอ่าน Perfect Guy ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง บทที่ 5 – บทที่ 6

ปกติฉินย่าหนานก็เป็นคนปากไม่มีหูรูด พูดอะไรผิดไปก็ไม่เคยขอโทษ วันนี้พอได้ยินคำพูดขอโทษออกจากปากอีกฝ่าย ทำเอาเซียวเซียวรู้สึกประหลาดใจไปเหมือนกัน เดิมทีก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร เมื่อพูดกันขนาดนี้แล้ว ถ้ายังไม่ยอมลงให้อีกก็แปลว่าเธอเป็นคนใจแคบ เซียวเซียวจึงยกแก้วขึ้นชนกับฉินย่าหนาน ถือว่าเรื่องนี้ก็ให้แล้วกันไป

ทั้งสามคนกลับเข้าสู่บรรยากาศสมัยเรียนอีกครั้ง พูดคุยกันอย่างสนุกสนานอยู่พักใหญ่ ก่อนที่เซียวเซียวจะมองดูเวลาเห็นว่าสายแล้วจึงขอตัวไปก่อน ปล่อยให้ฉินย่าหนานกับโจวเชี่ยนคุยกันต่อ

ตอนแรกพวกเธอทั้งสามคนก็มาสัมภาษณ์ที่บริษัทนี้ โจวเชี่ยนถูกคัดออกไปจึงต้องไปหางานที่บริษัทอื่น บริษัทที่โจวเชี่ยนทำงานนั้นออกแบบและผลิตสินค้าเอง มีแบรนด์ของตัวเองและรับผลิตตามคำสั่งลูกค้า แล้วยังรับผลิตโดยติดแบรนด์อื่น รวมทั้งขายสินค้าออนไลน์แบบไม่มีมาตรฐานด้วย

“หน้าเซียวเซียวเป็นอะไร” โจวเชี่ยนถามขึ้นหลังจากที่เซียวเซียวจากไปแล้ว

“ผลจากการกินยาน่ะ”

“เป็นโรคอะไรอ่ะ”

“ไม่รู้สิ…”

เซียวเซียววางรูปที่ออกแบบสเก็ตช์ทั้งสามไว้ตรงหน้าจั่นหลิงจวิน มีชุดนักโภชนาการ นักกายภาพบําบัด และชุดของพนักงานสาวหน้าเคาน์เตอร์ รูปแบบแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่กลับให้ความรู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกัน

“นี่เป็นแค่รูปสเก็ตช์ ของจริงต้องสวยกว่านี้แน่นอน” เซียวเซียวอธิบายอย่างละเอียดต่อไปถึงเนื้อผ้าของแต่ละชุด “หลี่เหมิงต้องการการเคลื่อนไหวที่คล่องตัว เนื้อผ้าจึงต้องยืดหยุ่น แล้วเขาก็ชอบใส่เสื้อกล้าม”

จั่นหลิงจวินมองดูรูปตรงหน้าด้วยแววตาซับซ้อน ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

“เป็นไงบ้าง ช่วยพูดกับบอสของพวกคุณให้หน่อยนะ ออกแบบเสร็จแล้วฉันจะติดต่อกับโรงงานให้ ราคาถูกมากเลย” เซียวเซียวพยายามขายอย่างสุดกำลัง

“คุณสามารถทำให้ทุกคนพอใจได้ไหม” จั่นหลิงจวินเงยหน้าขึ้นถามเธอ

“ได้แน่นอน ฉันจะถามพวกเขาทีละคนว่าพวกเขาต้องการอะไร” เซียวเซียวหยิบสายวัดกับสมุดเล่มเล็กๆ ออกมา “ถามก่อนเลยว่าคุณอยากใช้สีอะไร”

“สีดำ” จั่นหลิงจวินตอบอย่างไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียว

เซียวเซียวจดบันทึกแล้วเหลือบตาขึ้นมองเสื้อสีดำของจั่นหลิงจวิน แม้คนคนนี้จะสวมเสื้อสีดำแล้วดูดีมาก แต่ว่า…

“คุณหมอต้องเป็นเทวดาชุดขาวไม่ใช่เหรอ ทำไมคุณถึงใส่สีดำตลอดเลยล่ะ”

“ฟื้นฟูกับเจ็บป่วยหรือฉุกเฉินไม่เหมือนกัน ในฐานะดีไซเนอร์คุณควรจะเข้าใจความหมายระหว่างสีขาวกับสีดำสิ” จั่นหลิงจวินติดกระดุมแขนเสื้อ ผ้าสีดำใต้แสงไฟสว่างทำให้เห็นสีที่งดงามขึ้น “รักษาหายก็ถือว่าเป็นการต้อนรับแบบดูดีมีราคา ถ้ารักษาไม่หายก็บอกลาก่อนส่งลงโลงได้เลย”