วันเปิดเทอม อวี๋เฉิงขับรถไปส่งอวี๋จั๋วและชีอิ้งถึงโรงเรียน
หลายวันมานี้อวี๋เฉิงกำชับกับอวี๋จั๋วไม่หยุดหย่อนว่าอยู่ที่โรงเรียนเขาจะต้องปกป้องพี่สาวให้ดี เลิกคาบแล้วถ้าไม่เข้าห้องน้ำก็ให้ไปที่ห้องสองดูว่าพี่สาวถูกรังแกหรือเปล่า
สองพ่อลูกรู้ว่าชีอิ้งไม่ได้ยินจึงพูดเสียงดังขึ้นมาอย่างไม่ได้ใส่ใจนัก
“พี่สาวแกหน้าตาดี แถมยังพูดไม่ได้ นิสัยก็เก็บเนื้อเก็บตัว นักเรียนชายพวกนั้นชอบรังแกผู้หญิงที่ว่านอนสอนง่ายแบบนี้ แกจะขี้ขลาดไม่ได้ ไม่งั้นจะให้แกเรียนเทควันโดมาหลายปีเพื่ออะไร”
“ที่แท้ผมก็เรียนเทควันโดมาเพื่อมีเรื่องชกต่อยนี่เอง! งั้นครั้งก่อนที่ผมมีเรื่องจนครูเรียกผู้ปกครอง ทำไมพ่อถึงตีผมต่อหน้าครูล่ะ”
“มีเรื่องชกต่อยเพื่อพี่สาวแกได้ แต่อย่างอื่นไม่ได้”
“…”
เมื่อมาถึงโรงเรียนอวี๋เฉิงก็เปิดประตูแล้วลงจากรถ ชีอิ้งสะพายกระเป๋านักเรียน สวมเสื้อนักเรียนสีน้ำเงินสลับขาว ผมสีดำขลับรวบเป็นหางม้า แก้มของเธอใหญ่เพียงฝ่ามือ ดวงตาคู่งามกระจ่างใส ริมฝีปากบางเม้มเป็นวงโค้งตื้นๆ กรามเรียวคม สวยราวกับดอกเฉียงเวยตูมรอคอยการผลิบาน
อวี๋เฉิงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาพิมพ์ข้อความ
อวี๋เฉิง : ‘ถ้ามีใครรังแกหนู ไปหาคุณครูก่อน จากนั้นให้คุณครูโทรมาหาน้า จำเบอร์โทรศัพท์น้าได้ใช่ไหม’
ชีอิ้งพยักหน้า อวี๋เฉิงเห็นแล้วจึงพิมพ์ข้อความต่อไปอีก
อวี๋เฉิง : ‘เสี่ยว* จั๋วอยู่ปีหนึ่งห้องเจ็ด ห้องเรียนที่ตรงหัวมุมชั้นหนึ่ง มีเรื่องอะไรก็ไปหาเขาได้’
ชีอิ้งพยักหน้ารับอีกครั้ง อวี๋เฉิงยังจะพิมพ์ข้อความต่ออีก แต่อวี๋จั๋วคว้าสายกระเป๋านักเรียนของชีอิ้งแล้วเอ่ยขึ้นมาอย่างหมดความอดทน “ไปๆ จะสายแล้ว พ่อกลับไปเถอะน่า ทำตัวเป็นตาแก่ขี้บ่นไปได้”
ชีอิ้งโดนอวี๋จั๋วลากเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็หันมาโบกมือให้อวี๋เฉิงอย่างสงบเสงี่ยม
อวี๋เฉิงยืนอยู่กับที่ด้วยสีหน้าเป็นกังวล มองดูใบหน้าสะสวยของหลานสาวแล้วพลันนึกถึงพี่สาวของตนเอง เขาทอดถอนใจอยู่หลายครั้งคราจนกระทั่งชีอิ้งเดินหายลับไปจึงค่อยกลับขึ้นรถไปในที่สุด
เพิ่งจะปิดประตูรถได้สักพัก เสียงดังกระหึ่มเสียดหูจากที่ไกลๆ ก็ดังใกล้เข้ามา จากนั้นก็เป็นเสียงเบรกหยุดอย่างกะทันหันตรงหน้าประตูโรงเรียน
เสียงเบรกรถรุนแรงมากจนคนที่เดินผ่านไปมายังนึกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ผู้คนต่างพากันมองหาต้นเหตุ แม้แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงเรียนก็ตระหนกตกใจรีบวิ่งเข้ามาดู
เด็กหนุ่มคนหนึ่งกระโดดลงมาจากรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบก์สีดำแดง สวมเสื้อยืดสีดำ รูปร่างสูงโปร่ง ผมเผ้าถูกลมเป่าจนกระเซอะกระเซิง เขาพาดเสื้อนักเรียนไว้บนบ่า ในปากเคี้ยวหมากฝรั่ง หันหัวไปเป่าปากใส่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย
ใบหน้าไม่ยี่หระ ทั่วทั้งตัวเต็มไปด้วยกลิ่นอายของอันธพาล
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหมือนจะรู้ว่าเขาคือใครจึงไม่กล้าห้าม ถอยหลังกลับไป
เด็กหนุ่มถือเสื้อนักเรียนเดินเข้าประตูโรงเรียนไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
อวี๋เฉิงขมวดคิ้วนิ่วหน้า
โรงเรียนมัธยมไห่เฉิงหมายเลขหนึ่งมีเด็กเกเรที่แค่มองแวบแรกก็รู้ว่าไม่ใช่ของดีแบบนี้ได้อย่างไรกัน
นักเรียนหญิงจำนวนหนึ่งเดินผ่านข้างรถ ส่งเสียงจ้อกแจ้กจอแจ
“ลูกพี่กับรถมอเตอร์ไซค์ของลูกพี่หล่อมาก! โอ๊ยยย อยากลูบอะ”
“ลูบคนหรือลูบรถ?”
“…อยากหมดเลย”
“เงียบไปเลย! ขืนเซวียม่านชิงมาได้ยินเข้าจะตีเธอตายเอา”
“เชอะ! จี้รั่งไม่ได้ชอบยายนั่นสักหน่อย ฉันเห็นในโอเพนแชต* ของรุ่นว่าตอนปิดเทอมหน้าร้อนเซวียม่านชิงจัดปาร์ตี้วันเกิดยิ่งใหญ่อลังการให้จี้รั่ง แต่ปรากฏว่าจี้รั่งไม่ได้ไปงานด้วยซ้ำ”
“แต่ก็ในโอเพนแชตไม่ใช่เหรอที่บอกว่าจี้รั่งถูกจับไปพร้อมกลุ่มนักแข่งรถเพราะแข่งรถกันอะ แล้วดูสิ ไม่ใช่ว่าตอนนี้เขายังอยู่ดีหรือไง แถมกล้าขี่รถมาโรงเรียนอีก นี่แสดงให้เห็นแล้วว่าโอเพนแชตนั่นเชื่อถือไม่ได้!”
“ก็ไม่แน่นา บ้านลูกพี่มีเงินอะ ขอแค่เขาไม่ได้ฆ่าคนหรือวางเพลิง จะแก้ไขเรื่องอะไรไม่ได้บ้างล่ะ”
นักเรียนหญิงกลุ่มนั้นเดินออกไปไกลขึ้นเรื่อยๆ คิ้วของอวี๋เฉิงขมวดจนแทบจะหนีบดินสอได้ นี่มันอะไรกันเนี่ย เด็กสมัยนี้มาเพื่อเรียนหนังสือหรือว่ามาเพื่อหาคู่กันนะ!
คงต้องบอกให้อวี๋จั๋วเพิ่มความระมัดระวังขึ้นอีกสักหน่อย อย่าปล่อยให้นักเรียนแย่ๆ เหล่านี้มายุ่งกับชีอิ้ง
ส่วนชีอิ้งนั้นเขากลับไม่ห่วงสักนิด
อิ้งอิ้งหลานของเขาออกจะเชื่อฟัง เธอจะต้องอยู่ห่างจากเด็กเกเรพวกนี้อยู่แล้ว!
เชิงอรรถ
* ผู้พลีชีพ เกียรติคุณที่รัฐบาลจีนแต่งตั้งให้กับพลเมืองที่เสียชีวิตเพื่อทำประโยชน์ให้กับประเทศชาติ
* เสี่ยว มักวางไว้หน้าแซ่หรือชื่อเพื่อใช้เป็นชื่อเรียกบุคคล แสดงความสนิทสนม
* โอเพ่นแชต (Open Chat) แพลตฟอร์มห้องแชตรูปแบบหนึ่ง ลักษณะเป็นห้องแชตขนาดใหญ่รองรับสมาชิกในห้องแชตได้หลายพันคน มีแอดมินคอยควบคุมดูแล สมาชิกในห้องแชตสามารถพูดคุยกันได้โดยไม่ต้องเปิดเผยตัวตน
