บทที่ 3
การปรากฏตัวของชีอิ้งทำให้การต่อสู้ชุลมุนครั้งนี้ถูกบังคับให้ขาดตอนกลางคัน
เหล่าเด็กเกเรถือคำพูดติดปากว่า ‘ไม่ทำร้ายผู้หญิง’ มาตลอด เมื่อเห็นการบาดเจ็บโดยอุบัติเหตุก็หยุดมืออย่างมึนงง
เวลานี้หยางซินหย่วนค่อยตามมาถึง เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทั้งยังนึกว่าเป็นคนของจี้รั่งทุกคนจึงตะโกนว่า “ตำรวจมาแล้ว!”
คนของโรงเรียนมัธยมหมายเลขสามพอได้ยินเข้าก็หันหน้าวิ่งจากไป
อวี๋จั๋วไม่สนใจอะไร พุ่งเข้าไปประคองชีอิ้งถึงตรงหน้าจี้รั่ง “พี่! พี่บาดเจ็บตรงไหน ปวดตรงไหนบ้าง”
เขาตกใจจนคลั่งไปแล้ว ถามอยู่เป็นนานถึงนึกได้ว่าชีอิ้งไม่ได้ยินจึงล้วงโทรศัพท์มือถือออกมากดโทรหา 120* ด้วยมือไม้ที่พันกันยุ่ง รถพยาบาลถามหาพิกัดสถานที่ ที่นี่เป็นตรอกเล็ก รถขับเข้ามาไม่ได้ อวี๋จั๋วทำได้เพียงแค่บอกที่ตั้งของประตูโรงเรียนไป
พอวางสายก็ยื่นมือจะคว้าตัวชีอิ้งมาจากอ้อมอกของจี้รั่ง
แต่ปรากฏว่าดึงไม่ออก
อวี๋จั๋วโมโหจัด “แก ปล่อยนะ!”
จี้รั่งมองเขาทีหนึ่ง ก่อนจะชูสองมือขึ้นอย่างผู้บริสุทธิ์
อวี๋จั๋วถึงเห็นว่าเป็นชีอิ้งที่จับเสื้อนักเรียนตรงเอวของจี้รั่งไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย!
อวี๋จั๋วพิมพ์ข้อความให้พี่สาวอ่านด้วยความอดทน
อวี๋จั๋ว : ‘พี่ ฉันพาพี่ไปโรงพยาบาลนะ’
นึกไม่ถึงว่าพอชีอิ้งอ่านข้อความของเขาแล้วกลับส่ายหน้าให้ สองมือของเธอยังคงเกาะจี้รั่งไว้แน่นราวกับกลัวว่าเขาจะหายไป
เด็กผู้หญิงที่ชอบจี้รั่งสามารถต่อแถวจากประตูโรงเรียนไปถึงถนนฝั่งตรงข้ามได้ วิธีจีบเขาก็มีสารพัดสารพันร้อยแปดวิธี เพียงแต่คนที่รับไม้แทนเขาอย่างนี้มีเธอเป็นคนแรกจริงๆ
พวกนายเบิ้มชวีซึ่งมีกันไม่กี่คนยืนอยู่ด้านข้างต่างพากันมองจนปากอ้าตาค้างไปแล้ว
อวี๋จั๋วโมโหจนเหลืออด ทั้งยังไม่สามารถสื่อสารพูดคุยได้ ในหัวจึงสับสนวุ่นวายไปหมด เขาแค่อยากจะพาชีอิ้งไปโรงพยาบาลให้เร็วหน่อยเลยจับไหล่พี่สาวเอาไว้แล้วดึงมาข้างหลัง
ความจริงก้านเหล็กเมื่อครู่นี้ตีถูกไหล่ของเธอ อวี๋จั๋วแตะถูกบริเวณที่บาดเจ็บเข้า ชีอิ้งก็เจ็บจนน้ำตาแทบจะไหลออกมา
จี้รั่งผลักอวี๋จั๋วออกทันที