ทดลองอ่าน Sweet Candy Fairy ให้รักนี้มีแต่ความหวาน บทที่ 4

ครูใหญ่พูดต่อ “นักเรียนเกเรนอกโรงเรียนมารังแกนักเรียนชีอิ้ง เธอเห็นแล้วช่วยเหลือนับว่าเป็นเรื่องถูกต้อง แต่ทางที่ดีอย่าใช้วิธีรุนแรงในการแก้ไขเลย เลี่ยงไม่ให้ตัวเองบาดเจ็บเถอะ เธอรู้จักเรียกรถพยาบาลก็ควรจะรู้จักเรียกตำรวจ แต่ครั้งนี้เธอปกป้องนักเรียนชีอิ้ง โรงเรียนแยกแยะการให้รางวัลกับการลงโทษออกจากกันชัดเจน จะเพิ่มแต้มให้เธอแล้วกัน”

“…” จี้รั่งยังคงพูดไม่ออก

ใครอยากได้แต้มเพิ่มกัน!

เขามองชีอิ้งอย่างสุดจะทน ทว่าเมื่อต้องเผชิญหน้ากับรอยยิ้มหวานหยดของเด็กสาว สีหน้าก็พลันชะงักค้าง ลอบด่าในใจไปคำหนึ่งแล้วหลุบตาลง

เรื่องราวคลี่คลายแล้ว ชีอิ้งและจี้รั่งต่างคนต่างกลับห้องเรียนของตัวเอง ห้องสองกับห้องเก้าตั้งอยู่ต้นทางกับปลายทาง หลังขึ้นบันไดแล้วต้องแยกย้ายกันไปทางซ้ายทางขวาของระเบียง

ขณะที่ขึ้นบันได ชีอิ้งเดินอยู่ข้างหลังเขาอย่างว่าง่าย

เป็นเวลาคาบทบทวน* รอบเช้าพอดี ระเบียงตึกจึงไม่มีคนเลยสักคน ฝีเท้าที่ก้าวขึ้นบันไดของจี้รั่งหยุดชะงัก แล้วหันกลับไป

ชีอิ้งยืนอยู่ในตำแหน่งที่ห่างจากเด็กหนุ่มสองขั้นบันได เธอเงยหน้าขึ้น ในดวงตาของเขาสะท้อนรอยยิ้มอ่อนโยนของเธอ

เขามองลงมาจากข้างบน จะยิ้มก็ไม่ยิ้ม “ฉันไปช่วยเธอตั้งแต่เมื่อไหร่”

ชีอิ้งไม่ได้ยิน ทำเพียงเม้มมุมปาก ยิ้มออกมาอย่างน่ารัก

สายตาแบบนั้นอีกแล้ว

จี้รั่งหัวใจเต้นช้าลงครึ่งจังหวะ หุบยิ้ม แล้วขู่เธออย่างดุร้ายเย็นชา “ห้ามยิ้มให้ฉันอีกนะ! ห้ามตามฉันมาด้วย ได้ยินไหม?!”

ชีอิ้งกะพริบตา

จี้รั่งหมุนตัวเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

ชีอิ้งโบกมือให้แผ่นหลังของอีกฝ่ายด้วยท่าทีน่าเอ็นดู

เมื่อกลับไปถึงห้องเรียน พอเดินเข้าไป เสียงอ่านหนังสือรอบเช้าก็เบาลง ชีอิ้งไม่ชอบความรู้สึกที่เป็นจุดสนใจของคนอื่น แต่เมื่อนึกถึงคำเล่าลือนั้นแล้วเธอก็รวบรวมความกล้าเดินไปที่แท่นบรรยายและหยิบชอล์กขึ้นมา

เสียงอ่านหนังสือรอบเช้าหายไปสิ้นเชิง ทุกคนต่างจ้องมองเธออย่างประหลาดใจ

ชีอิ้งค่อยๆ ลากมือเขียนตัวอักษรลงทีละขีดๆ

‘จี้รั่งไม่ได้ทำร้ายฉัน เมื่อวานนี้เจอนักเรียนโรงเรียนอื่นแล้วเขาช่วยฉันไว้’

เธอหันไปมองเพื่อนนักเรียนในชั้น เม้มมุมปากยกยิ้มขึ้น ก่อนจะหยิบแปรงลบกระดานมาลบข้อความนั้นออกไป พอเดินไปนั่งที่ เยวี่ยหลีที่ตื่นเต้นจนใบหูแดงไปหมดแล้วก็เขียนข้อความลงกระดาษส่งมาถามเธอ

‘อิ้งอิ้ง เธอรู้จักกับจี้รั่งมาก่อนเหรอ’

ชีอิ้งส่ายศีรษะ เยวี่ยหลีไม่แน่ใจจึงเขียนถามต่อ

‘นึกไม่ถึงว่าเขาจะช่วยเธอ! แต่ไหนแต่ไรจี้รั่งไม่ยุ่งเรื่องของคนอื่น แถมยังดุมากๆ หรือเป็นเพราะว่าเธอสวย’

‘ไม่ใช่ เขาเป็นคนดี’

ชีอิ้งเขียนตอบกลับไปด้วยท่าทางจริงจัง

ท่านแม่ทัพของเธอคือคนที่ดีที่สุดในโลกหล้า!

เขายอมเสี่ยงอันตรายบุกค่ายของศัตรูที่ชายแดน เพียงเพื่อช่วยชาวบ้านผู้อพยพที่ถูกศัตรูจับไว้ออกมา

เขาจะนำกระโจมของตนเองออกมาให้พลทหารที่ได้รับบาดเจ็บอยู่อาศัย จะนำเงินเดือนทหารของตนเองมาเลี้ยงอาหารดีๆ ให้แก่ผู้ใต้บังคับบัญชา

เขารบทัพจับศึกมาทั้งชีวิต คุณงามความดีลึกดุจสายน้ำสูงส่งดั่งภูผา หลังจากตายแล้วนำศพกลับมาที่เมืองหลวงก็เป็นที่ต้อนรับของประชาชนถ้วนหน้า

มาตอนนี้เปลี่ยนเป็นยุคสมัยที่รุ่งเรืองสงบสุข ท่านแม่ทัพของเธอไม่จำเป็นต้องเข่นฆ่าศัตรูอีกต่อไป คนบนโลกเหมือนจะเข้าใจเขาผิดไปมาก แต่เธอรู้ว่าท่านแม่ทัพไม่ได้เปลี่ยนไป

วีรบุรุษของเธอ ไม่ว่าตัวจะอยู่ที่ไหน แม้กาลเวลาจะเปลี่ยนไป ก็ไม่มีทางสูญเสียจิตใจที่บริสุทธิ์เมื่อแรกเริ่มได้!

เชิงอรรถ

* คาบทบทวน โรงเรียนในจีนจะมีคาบให้นักเรียนอ่านหนังสือเองในทุกเช้าและเย็น ก่อนและหลังเลิกเรียน

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 16 มิ.ย. 65  เวลา 12.00 น