ซงอาหันหลังกลับทันทีที่เห็นแจชินอยู่กับฮโยจู อยากรีบไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ แต่ฮยอนซึงขวางเธอเอาไว้ ขยับไปทางไหนก็ไม่ได้
“หลีก” เธอกล่าวเสียงเย็นโดยไม่มองเขา
“ต้องดูครับ อย่าหนี”
ในที่สุดไฟในแววตาของซงอาก็ลุกโชน แต่ไม่ว่าจะจ้องอย่างโกรธแค้นเพียงใดฮยอนซึงก็ยังคงแน่วแน่
“บอกว่าชอบฉันใช่มั้ย เลยจะเข้ามาแทรกกลางระหว่างฉันกับหัวหน้าสินะ คิดเหรอว่าฉันจะหันไปหานาย”
“ผมไม่ใช่พวกเลวหรือกากเดนถึงขนาดสร้างความทุกข์ให้ผู้อื่นเพียงเพราะความพอใจของตัวเองหรอกนะครับ”
“ขอพูดชัดๆ เลยนะ ต่อให้เลิกกับหัวหน้า ฉันก็ไม่หันไปหานายเด็ดขาด ถึงนายจะคิดว่าตัวเองไม่ได้ทำเลว แต่สำหรับฉัน นายทั้งเลวทั้งใจร้ายมาก”
ซงอาผลักฮยอนซึงไปด้านข้าง ก้าวเดินอย่างที่ใจสั่ง แต่ขากลับอ่อนแรงซวนเซเกือบล้มลง
“รุ่นพี่!”
ฮยอนซึงยื่นมือออกไปรวบตัวหญิงสาวไว้ได้ในพริบตา ซงอาไม่มีกระทั่งโอกาสจะสะบัดตัวออก ชายหนุ่มหมุนตัวกลับท่าเดิมโดยยังมีเธอในอ้อมกอด เธอมองข้ามบ่าของฮยอนซึงซึ่งหันหลังเข้าหากระจก ภาพแจชินกับผู้หญิงอีกคนปรากฏชัดเจน ทั้งคู่กุมมือกันนั่งอยู่บนโซฟากำลังเลือกดูอะไรบางอย่าง เธอหลับตาแน่นกับสิ่งที่เห็น ภาพนั้นช่างอ่อนหวานเสียจนน่าขนลุก
เหมือนเดาความรู้สึกเธอได้ จังหวะนั้นคำพูดทารุณแต่น้ำเสียงใจดีของฮยอนซึงก็แทรกเข้ามาในโสตประสาท
“จากนี้ดูให้ดีนะครับ”
ไม่
“ดูให้ดีว่าผู้ชายที่รุ่นพี่เคยกระซิบบอกรักจากปากนั้นเป็นคนพรรค์ไหน”
ไม่ ไม่มีทาง
ซงอาหลับตาแน่นกว่าเดิม พลิกหน้าเข้าหาต้นคอฮยอนซึงซึ่งยังคงเอ่ยอย่างโหดร้าย
“เคราะห์ดีแค่ไหนแล้วที่ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ของรุ่นพี่”
พอสักที ขอร้องล่ะ
“วันที่สิบสี่กุมภาพันธ์ครับ วันจัดพิธีแต่งงาน ผมรู้มาว่าชื่อของเจ้าสาวที่จะยืนเคียงข้างอีแจชินคือโคฮโยจูู ไม่ใช่ยุนซงอา”
สิบสี่กุมภาพันธ์เหรอ
ซงอาลืมตาทันที เอนตัวเงยหน้าขึ้นมองฮยอนซึง ดวงตาสั่นสะท้านรุนแรงดั่งเรือกระดาษที่ถูกสาดซัดอย่างไร้ทิศทางกลางพายุคลื่น
“ทำไมเหรอครับ”
“เมื่อกี้บอกว่าสิบสี่…กุมภาพันธ์ใช่มั้ย เขาจะแต่งงานวันนั้น…จริงๆ เหรอ”
ซงอาพยายามถามจนจบประโยคทั้งที่เสียงสั่นเครือ แววตาค่อยๆ ลุกโชนด้วยความโกรธทีละน้อย ฮยอนซึงมองเธอเงียบๆ ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ
“เป็นวันที่มีความหมายกับรุ่นพี่ด้วยเหมือนกันเหรอครับ”
ซงอามองข้ามไหล่ฮยอนซึงไปยังแจชินแทนคำตอบ มือสองข้างที่จับบ่าชายหนุ่มไว้เตรียมผลักเขาออกเปลี่ยนเป็นจิกแรงขึ้น
จะแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นวันที่สิบสี่กุมภาจริงน่ะเหรอ ได้ยังไง ทำได้ยังไง
