สำหรับเขา ซงอาเป็นผู้หญิงมีเสน่ห์มากๆ โดยเฉพาะเมื่อเธอยิ้มกว้างสดใสตอนทาลิปสติกสีชมพูที่เข้ากันดีเหลือเกินกับผิวขาวๆ นั้น ฮยอนซึงถึงกับกลัวว่าจะมีใครมาได้ยินเสียงหัวใจเขาเต้นโครมครามเวลาที่ได้เห็นเธอ
“จะฝากอะไรไปให้พี่รองก็เอามาเร็วๆ”
ฮยอนซึงเอ่ยพลางลุกขึ้นยืน ผลักความคิดถึงซงอาออกไป ถ้าอยู่บ้านเขาคงเอาแต่คิดถึงเธอแน่ๆ จึงตั้งใจออกมาข้างนอก ทว่าพอออกมาแล้วก็ไม่มีอะไรเปลี่ยน คงต้องรีบย้ายสถานที่ สมองจะได้โล่งๆ
“นัดบอดให้มั้ย”
“ฝากบอกพี่รองว่า ‘นัดบอดให้มั้ย’ เหรอ พี่เขยคงชอบใจน่าดู”
“อย่าไปบอกแบบนั้นเข้าจริงๆ นะ” จีซึงอมยิ้มพลางยื่นถุงกระดาษให้น้องชาย “ว่าแต่…ผู้หญิงแบบไหนกันนะ ถึงกับทำให้น้องพี่รักข้างเดียวได้ มีรูปมั้ย”
“จะดูรูปผู้หญิงที่ผมตัดใจไปแล้วทำไม อีกอย่างก็ไม่มีรูปอยู่แล้วด้วย”
ฮยอนซึงรับถุงกระดาษมาถือ รีบออกจากห้องเพราะเกรงว่าพี่สาวจะรั้งตนไว้คุยต่อ
“เรายังไม่ได้ดื่มชากันสักถ้วยเลยนะ” จีซึงตามมาติดๆ
“ตอนคุยกับลูกค้าก็ต้องดื่มชาอยู่แล้วทั้งวันทั้งคืนยังจะชวนอีก ถ้าว่างนักล่ะก็ หาเวลาไปกินข้าวกับพี่รองบ้างล่ะ ยังไงเดี๋ยวผมจัดการนัดให้”
ฮยอนซึงตัดบทเพื่อให้พี่สาวเลิกตามเขาสักที ขณะลงบันไดนั้นเอง สายตาก็ดันไปเห็นใครบางคนเข้าโดยบังเอิญ
“เป็นอะไรไป”
จู่ๆ ฮยอนซึงก็หยุดเดินกะทันหัน จีซึงที่อยู่ด้านหลังพลันสงสัย
“ขอเวลาเดี๋ยว”
ฮยอนซึงก้าวถอยไปหลบเพื่อไม่ให้มองเห็นจากด้านล่าง ที่ชั้นหนึ่งผู้จัดการร้านกำลังออกไปส่งคู่รักซึ่งเพิ่งคุยรายละเอียดและรับคำปรึกษาเสร็จ เขามองตามร่างคนสองคนผ่านผนังกรุกระจกใสทั้งบาน
…โดยเฉพาะฝ่ายชาย
ฮยอนซึงเฝ้าดูทั้งคู่รับรถที่ฝากไว้กับพนักงานรับจอดรถ ก้าวขึ้นนั่งเรียบร้อยจนกระทั่งขับออกไป จากนั้นตัวเขาก็รีบร้อนลงมาหาผู้จัดการร้านยังชั้นล่าง
“สองคนเมื่อกี้เป็นใครครับ ที่เพิ่งออกไปน่ะ”
“คะ?” ผู้จัดการร้านงงงวย แต่ก็ตอบฮยอนซึงโดยไว “เป็นลูกค้าที่มารับคำปรึกษาค่ะ”
“มาสั่งตัดชุดแต่งงานจริงๆ สินะ เจ้าบ่าวชื่ออีแจชินใช่มั้ยครับ”
“ทำไม เธอรู้จักด้วยเหรอ” จีซึงที่เพิ่งลงบันไดตามมาถามแทรกขึ้น
ฮยอนซึงเอาแต่จ้องผู้จัดการร้าน อีกฝ่ายจึงรับเอกสารจากพนักงานที่ให้คำปรึกษาคู่รักเมื่อครู่มาอ่าน
“ค่ะ เจ้าบ่าวชื่อคุณอีแจชิน เจ้าสาวชื่อคุณโคฮโยจู วางแผนจะแต่งงานกันที่โรงแรมคริสตัลในวันวาเลนไทน์ปีหน้าค่ะ”
“เหอะ”
ฮยอนซึงพ่นหัวเราะออกมาด้วยความคับข้อง งงไปหมดกับสิ่งที่ได้ยิน
เจ้าบ่าวน่ะรู้จัก แต่ชื่อเจ้าสาวมันยังไง แล้วรุ่นพี่ซงอาคืออะไร
ฮยอนซึงมองออกไปด้านนอกอีกครั้ง เขาเข้าใจสถานการณ์ได้ทันที พอแจชินหายลับสายตาไป สีหน้าของฮยอนซึงก็แข็งกร้าวขึ้นอย่างน่ากลัว
“ทำไม มีเรื่องอะไรเหรอ”
จีซึงอึดอัดจนต้องถามซ้ำ ครู่หนึ่งให้หลังฮยอนซึงก็คล้ายตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาด
“พี่ ผมตัดใจไม่ได้แล้วล่ะ รักข้างเดียวครั้งนี้น่ะ”
