ฮยอนซึงไม่สนใจความโมโหของเธอ เขามองสถานการณ์โดยรอบแล้วขับแทรกเข้าไปยังเลนข้างๆ เนื่องจากใช้เวลานานกว่าที่คิดเลยต้องรีบหน่อย เขาจำเป็นต้องไปให้ถึงก่อนอีกฝ่ายเพื่อคอยจังหวะ ฮยอนซึงรู้ดีเลยทีเดียวว่าสาเหตุที่เย็นวันนี้แจชินไม่ว่างเพราะมีนัดกับผู้หญิงที่ชื่อฮโยจูเพื่อตรวจดูแบบชุดแต่งงานด้วยกันที่ร้านพี่สาวเขานั่นเอง ฮยอนซึงวางแผนให้ซงอาได้เห็นภาพนั้นกับตา แม้จะเป็นวิธีที่โหดร้ายไปหน่อยก็ตาม ไม่อย่างนั้นซงอาซึ่งเชื่อมั่นในตัวแจชินเอามากๆ คงไม่ยอมเชื่อง่ายๆ แน่
“ผมถามว่าคบกับอีแจชินมานานเท่าไหร่แล้วครับ คงมากกว่าหกเดือนใช่มั้ย”
จากที่ตรวจสอบมา แจชินจองตัดชุดที่ร้านพี่สาวเขาตั้งแต่สี่เดือนก่อน ลองคำนวณคร่าวๆ จนถึงวันงาน อย่างน้อยน่าจะต้องคุยเรื่องแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นมาไม่ต่ำกว่าหกเดือน ซึ่งก็หมายความว่าแจชินหลอกซงอาที่คบกันอยู่แต่เดิมมาไม่ต่ำกว่าหกเดือนแล้ว อีกทั้งพอคบกันก็ไม่ได้คุยเรื่องแต่งงานในทันทีอีก เป็นไปได้สูงว่าทั้งคู่คบกันมานานยิ่งกว่านั้นมาก
“เคยพูดเรื่องแต่งงานกันบ้างรึเปล่าครับ”
“นายจะอยากรู้ไปทำไม”
“ผมแค่อยากรู้ว่าเขาชั่วขนาดไหนน่ะครับ ถ้าเคยคุยว่าจะแต่งงานกับทั้งสองฝ่ายก็ต้องถือว่าชั่วล้วนๆ ไม่มีอย่างอื่นปน”
“สองฝ่าย?”
น้ำเสียงของซงอาโลดสูงขึ้นเล็กน้อย แสดงว่าเข้าใจคำใบ้ จุดนี้หากเขายังพูดอะไรต่อ เธออาจไม่ยอมไปด้วยแล้ว ฮยอนซึงเลยตั้งใจหยุด
“เคยมองผมในฐานะชายหนุ่มบ้างมั้ยครับ สักครั้งหนึ่ง”
“ทำไมฉันต้องมองอย่างงั้นด้วย พูดอะไรไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย”
“เท่าที่ดูมันก็เกี่ยวกันนะครับ ผมเพิ่งพูดอยู่ปาวๆ ตอนเราเริ่มคุยกันว่าผมชอบรุ่นพี่”
ฮยอนซึงเหล่มองซงอา จากนั้นก็หันกลับไปมองถนนข้างหน้า
“ฮะ…” ซงอาพูดไม่ออก ได้แต่หัวเราะอย่างตะลึง “พอเลย แล้วตอนนี้จะไปไหน บอกให้รู้ก่อนสิ แล้วค่อยพาไป”
“เกือบถึงแล้วครับ เร็วกว่าที่คิด”
เมื่อผ่านช่วงรถติดมาได้ก็สบายขึ้น เหลือแค่กลับรถหนึ่งครั้ง เลี้ยวเข้าไปตรงลานจอดริมถนนก็จะถึงหน้าตึกพอดี ขณะหยุดรถรอสัญญาณไฟ ฮยอนซึงก็หันไปจ้องซงอาอีก
“ผมขออธิบายเกริ่นไว้ก่อนนะครับ”
“จะพยายามอธิบายให้ฉันฟังทำไม”
“ผมว่าการเป็นฝ่ายทิ้งซะเองดีกว่าถูกทิ้งครับ แล้วก็ขายหน้าต่อหน้าผมก็ยังดีกว่าดูน่าสมเพชต่อจากนี้นะ”
“จะพูดเรื่องที่ไม่เกี่ยวกันไปถึงไหน”
“ผมชอบรุ่นพี่ เกี่ยวกันหรือยังครับ”
“เอ๊ะ!”
ฮยอนซึงมองข้ามความโกรธของซงอาอีกครั้ง แล้วกลับรถตามสัญญาณไฟแล้วจอดที่หน้าร้านฮารา
“ลงได้ครับ”
“ที่นี่ที่ไหน”
ซงอามองออกไปนอกรถ เมื่อสังเกตตึกตรงหน้า ตาก็เบิกกว้างขึ้นเพราะเป็นสถานที่ที่คาดไม่ถึง
“ฮารา?”
ซงอาเองก็รู้จักที่นี่ดี ผู้หญิงที่อยากแต่งงานทุกคนไม่มีทางไม่รู้จักฮารา แม้แจชินจะไม่เคยพูดเรื่องแต่งงานกับเธอเลย ทว่ายิ่งคบกับเขานานเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งใฝ่ฝันถึงการแต่งงานมากขึ้นทุกที และการสวมชุดแต่งงานของฮาราคือส่วนหนึ่งในความใฝ่ฝันนั้น
“ลงได้แล้วมั้งครับ”
เผลอพริบตาเดียวฮยอนซึงก็ลงมาเปิดประตูรถให้เธอ ซงอาไม่รู้เหตุผลแต่ก็ยอมลงจากรถ
“มาที่นี่ทำไม คงไม่ใช่ว่าบอกชอบฉันเสร็จก็พามาลองชุดแต่งงานทันทีหรอกนะ”
“ไหนๆ มาแล้ว เลือกแบบเอาไว้หน่อยก็ไม่เลวนะครับ”
ซงอาขมวดคิ้ว หันหลังกลับเพราะรู้สึกเหมือนชายหนุ่มจะทำตามที่พูดจริงๆ แต่ฮยอนซึงคว้าข้อมือเธอแล้วดึงตัวเอาไว้เสียก่อน
“ของผมเองครับ”
“หา?”
“นี่คือหนึ่งในเสน่ห์ของผู้ชายเลยนะ รุ่นพี่เป็นประเภทไม่สนคนรวยสินะครับ”
ฮยอนซึงเป่าสติซงอาจนหลุดลอยด้วยการพูดสิ่งที่ไม่เกี่ยวโยงอะไรกันเลยแม้แต่นิดเดียว กระนั้นก็ยังพาเธอเดินเข้าไปในร้าน เมื่อเข้ามาแล้ว แม้เธอไม่ยินยอมก็ยังถูกบรรดาชุดแต่งงานตรงหน้าดึงความสนใจไปสิ้น ถึงขนาดคิดออกแค่อย่างเดียวว่าสวยเหลือเกิน สวยจนอยากลองจริงๆ
“มาแล้วเหรอคะ”
น้ำเสียงนุ่มนวลเรียกให้ซงอาหันมองด้านข้าง ผู้จัดการร้านยิ้มแย้มทักทายซงอาเบาๆ ก่อนย้ายสายตาไปที่ฮยอนซึง
“มาแล้วใช่มั้ยครับ” ฮยอนซึงถาม
“ยังค่ะ เหลือเวลาอีกสิบนาทีก่อนถึงเวลานัด”
“ช่วยจัดของว่างไปให้ที่ห้องประธานหน่อยนะครับ เอาเป็นแซนด์วิชก็ได้”
“ได้เลยค่ะ”
เมื่อคุยกับผู้จัดการร้านเรียบร้อย ฮยอนซึงก็จูงข้อมือซงอาพาเดินขึ้นบันได
“นี่ ทำอะไรน่ะ จะขึ้นไปทำไม”
ซงอาร้องถามอย่างตระหนก เขาดูคล้ายกำลังโกรธอย่างไรบอกไม่ถูก แต่เธอก็ไม่อาจหยุดย่างก้าวของอีกฝ่ายได้
เป็นอะไรของเขานะ บ้าจริง
ฮยอนซึงเดินขึ้นไปยังชั้นสองโดยไม่ลังเล เขาจัดการเปิดประตูห้องประธานอย่างมั่นอกมั่นใจ ซงอาถูกลากเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว เธอยืนงงอยู่กลางห้อง มัวแต่ขัดขืนไม่สมัครใจเลยไม่ได้ชื่นชมสิ่งอื่นใดทั้งสิ้น
