ทดลองอ่าน The Spanish Love Deception แผนลวงสู่ห้วงรักแบบฉบับสเปน บทที่ 1

แต่เห็นได้ชัดว่าเขาอยู่ตรงนั้นมาตลอด ทีนี้เขาก็รู้แล้ว เขาได้ยินฉันยอมรับออกมาอย่างเปิดเผยและเพิ่งปามันกลับมาใส่หน้าฉัน และไม่ว่าฉันจะบอกตัวเองว่าฉันไม่สนใจ หรือว่าฉันไม่ควรจะใส่ใจเพียงใด ความเจ็บปวดก็วาบขึ้นมาอยู่ดี มันทำให้ฉันรู้สึกโดดเดี่ยว เห่ย และน่าสมเพชยิ่งขึ้นไปอีก

ฉันกลืนก้อนจุกในลำคอพลางเบนสายตาไปมองตรงจุดใกล้ๆ ลูกกระเดือกของเขา ฉันไม่อยากเห็นอะไรก็ตามที่อยู่บนหน้าเขา ไม่ว่าเขาจะล้อเลียน หรือสงสาร ฉันก็ไม่สน ฉันไม่อยากรับรู้ว่ามีคนคิดว่าฉันเป็นแบบนั้นเพิ่มขึ้นมาอีกคน

ตอนนั้นเองที่เขากลืนน้ำลายจนลูกกระเดือกขยับขึ้นลง ฉันรู้เพราะนั่นคือส่วนเดียวของเขาที่ฉันยอมให้ตัวเองมอง

“คุณหมดหนทางจริงๆ”

ฉันพ่นลมหายใจออกมา อากาศพลันพุ่งพรวดออกจากริมฝีปาก ฉันทำเพียงแค่พยักหน้าให้เขาหนหนึ่ง และฉันก็ไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าทำไมถึงทำแบบนั้น นี่มันไม่ใช่ฉันเลย ปกติฉันมักจะสู้กลับจนฉันเป็นฝ่ายทำให้เขากระอักเลือดได้ก่อน เพราะนั่นคือสิ่งที่เราทำ เราไม่สนใจความรู้สึกของกันและกัน นี่ไม่ใช่เรื่องใหม่อะไรเลย

“งั้นก็พาผมไปสิ ผมจะเป็นคู่เดตในงานแต่งให้คุณ คาตาลิน่า”

ฉันช้อนสายตาขึ้นอย่างเชื่องช้า ความระแวดระวังรวมถึงความอับอายผสมปนเปกันอย่างแปลกประหลาดและไหลบ่าไปทั่วร่างฉัน แค่เขาได้เห็นทั้งหมดนี้ก็แย่พออยู่แล้ว แต่เขายังพยายามใช้เรื่องนี้ให้เป็นประโยชน์ด้วยงั้นหรือ เพื่อให้ได้เปรียบฉันงั้นหรือ

เว้นแต่ว่าเขาจะไม่ได้ทำแบบนั้น เว้นแต่ว่าบางทีอาจมีคำอธิบาย หรืออาจมีเหตุผลว่าทำไมเขาถึงทำอย่างนี้ ทำไมถึงเสนอตัวมาเป็นคู่เดตให้ฉัน

ฉันพินิจใบหน้าเขาพลางใคร่ครวญถึงตัวเลือกและแรงจูงใจที่เป็นไปได้ทั้งหมด แต่ก็ยังไม่อาจได้ข้อสรุปที่สมเหตุสมผลใดๆ ไม่อาจหาคำตอบที่พอจะเป็นไปได้ที่จะช่วยให้ฉันเข้าใจว่าเขากำลังพยายามทำอะไรอยู่ หรือทำไปเพราะอะไร

มีเพียงความจริงเท่านั้น ความเป็นจริงที่ว่าเราไม่ใช่เพื่อนกัน แอรอน แบล็กฟอร์ดกับฉันน่ะ เราแทบทนกันและกันไม่ได้ เราเหม็นขี้หน้ากันและกัน เราชี้ให้เห็นถึงข้อผิดพลาดของแต่ละฝ่าย วิพากษ์วิจารณ์ว่าเราทำงาน คิด และใช้ชีวิตต่างกันแค่ไหน เราประณามข้อแตกต่างของเรา และ ณ จุดใดจุดหนึ่งในอดีตฉันคงจะปาลูกดอกใส่โปสเตอร์ที่เป็นรูปหน้าเขาไปแล้ว และฉันค่อนข้างมั่นใจว่าเขาก็คงจะทำแบบเดียวกัน เพราะไม่ได้มีแค่ฉันที่อยู่บนถนนแห่งความชิงชังสายนี้ มันเป็นถนนเลนสวน ไม่เพียงแค่นั้น แต่เขาเป็นคนที่ทำให้เราไม่ถูกกันตั้งแต่ต้น ฉันไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มความเป็นศัตรูคู่อาฆาตระหว่างเรา เพราะอย่างนั้นทำไมล่ะ ทำไมเขาถึงต้องแสร้งทำเป็นเสนอความช่วยเหลือให้ฉัน และทำไมฉันถึงยอมพิจารณาข้อเสนอนั้นด้วยล่ะเนี่ย

“ฉันอาจต้องการหาคู่เดตสุดๆ แต่ฉันก็ไม่ได้อับจนหนทางขนาดนั้น” ฉันย้ำ “ก็อย่างที่บอก”

เสียงถอนหายใจของเขาฟังดูอ่อนล้า หงุดหงิด และน่าโมโห

“ผมจะให้คุณเก็บไปคิดแล้วกัน คุณก็รู้ว่าคุณไม่มีทางเลือกอื่น”

“ไม่มีอะไรต้องคิดเลย” ฉันตวัดมือฉับไปในอากาศระหว่างเรา ก่อนจะฉีกยิ้มเป็นรอยยิ้มกว้างเห็นฟันดูเสแสร้งแบบโรซี แต่เป็นในแบบฉบับของฉันเอง “ฉันยอมพาลิงชิมแปนซีใส่ชุดทักซิโดไปแทนที่จะพาคุณไปด้วยซ้ำ”

คิ้วของเขาเลิกขึ้นทั้งสองข้าง แววขบขันน้อยนิดฉายอยู่ในดวงตา “แหม ไม่เอาน่า เราทั้งคู่รู้ดีว่าคุณจะไม่ทำแบบนั้น ถึงจะมีลิงชิมแปนซีลุกขึ้นมาคว้าโอกาสนั้น แต่แฟนเก่าของคุณจะยืนอยู่ตรงนั้นนะ ครอบครัวของคุณจะอยู่ตรงนั้น คุณบอกเองว่าคุณต้องทำให้พวกเขาประทับใจ และผมจะทำให้คุณได้สิ่งนั้น” เขาเอียงคอ “ผมเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดของคุณ”

ฉันพ่นลมพลางปรบมือหนหนึ่ง ไอ้ตูดหมึกตาสีฟ้าจอมโอหังนี่ “คุณไม่ได้เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดอะไรของฉันเลย แบล็กฟอร์ด แล้วฉันก็มีตัวเลือกอื่นๆ อีกเยอะแยะ” ฉันโต้กลับ ยักไหล่ข้างหนึ่ง “ฉันจะหาใครสักคนในทินเดอร์ หรืออาจจะลงโฆษณาในนิวยอร์กไทมส์ ฉันหาคนได้แน่”

“ในเวลาอีกแค่ไม่กี่สัปดาห์น่ะหรือ ไม่น่าหาได้นะ”

“โรซีมีเพื่อนตั้งเยอะ ฉันจะพาไปสักคน”

นั่นคือแผนของฉันมาโดยตลอด และเป็นเหตุผลที่ฉันลากโรซีมาตั้งแต่เช้าขนาดนี้ ฉันตระหนักว่านั่นเป็นความผิดพลาดอ่อนหัดของฉันเอง ฉันน่าจะรอให้เลิกงานแล้วพาโรซีไปคุยในที่ที่ปลอดภัยปราศจากแอรอน แต่หลังจากคุยโทรศัพท์กับแม่เมื่อวานนี้…ใช่แล้ว อะไรๆ ก็เปลี่ยนไป สถานการณ์ของฉันเปลี่ยนไป แน่ล่ะ ฉันต้องการใครสักคน และฉันคงไม่อาจย้ำมากไปกว่านี้ได้อีกแล้วว่าจะเป็นใครก็ได้ทั้งนั้น แน่นอนว่าใครก็ได้ที่ไม่ใช่แอรอน โรซีเกิดและเติบโตมาในเมือง เธอต้องรู้จักใครสักคนสิน่า

“จริงไหม โรซี ต้องมีเพื่อนเธอสักคนที่ว่างสิ”

ศีรษะของโรซีโผล่มาอีกครั้ง “มาร์ตี้อาจจะว่าง เขาชอบไปงานแต่ง”

ฉันเหลือบมองเธอแวบหนึ่ง “มาร์ตี้นี่ไม่ใช่คนที่ไปเมาในงานแต่งลูกพี่ลูกน้องของเธอแล้วขโมยไมค์จากวงดนตรีมาร้องเพลง ‘My Heart Will Go On’ จนพี่ชายเธอต้องลากเขาลงจากเวทีหรือไง”

“คนนั้นแหละ” เธอเบ้หน้า

“งั้นก็ไม่ล่ะ” ฉันจะทำแบบนั้นในงานแต่งพี่สาวไม่ได้ เธอคงกระชากหัวใจเขาออกจากอกแล้วเอามาเสิร์ฟเป็นของหวาน “ไรอันล่ะ”

“หมั้นแล้วและมีความสุขดี”

เสียงถอนหายใจหลุดจากริมฝีปากฉัน “ก็ไม่น่าแปลกใจ ไรอันดีจะตาย”

“ฉันรู้ เพราะอย่างนี้ฉันถึงได้พยายามให้เธอสองคนคบกันตั้งหลายครั้ง แต่เธอ…”

ฉันกระแอมเสียงดังแทรกเธอขึ้นมา “เราไม่ได้กำลังถกถึงเหตุผลที่ฉันยังโสดอยู่นะ” ฉันชำเลืองกลับไปทางแอรอนเร็วๆ เขาหรี่ตาลงพลางจับจ้องฉัน “แล้ว…เทอร์รีล่ะ”

“ย้ายไปชิคาโกแล้ว”

“บ้าจริง” ฉันส่ายหน้า หลับตาลงครู่หนึ่ง

นี่มันไร้ประโยชน์สิ้นดี

“งั้นฉันจะจ้างนักแสดงสักคน ให้เขาแกล้งมาเป็นคู่เดตของฉัน”

“อาจจะแพงนะ” แอรอนเอ่ยอย่างไร้อารมณ์ “แล้วก็ใช่ว่านักแสดงจะมาคอยเดินเตร่ให้คนโสดจ้างไปอวดเป็นคู่เดตเสียหน่อย”

ฉันส่งสายตาเขียวปั้ดให้เขา “ฉันจะจ้างคู่ควงมืออาชีพ”

ริมฝีปากของเขาปิดสนิทแน่นชนิดอากาศแทบเข้าไม่ได้ในแบบที่เขามักทำเวลารำคาญใจอย่างถึงที่สุด

“คุณเลือกจะพาผู้ชายขายบริการไปงานแต่งพี่สาวตัวเองมากกว่าจะเลือกผมเรอะ”

“ฉันบอกว่าคู่ควง แบล็กฟอร์ด ให้ตายเถอะ” ฉันพึมพำ มองดูคิ้วของเขาขมวดเข้าหากันจนกลายเป็นสีหน้าบึ้งตึง “ฉันไม่ได้จะใช้บริการแบบนั้นเสียหน่อย ฉันแค่ต้องการคนไปงานด้วย แล้วพวกเขาก็ทำแค่นั้น พวกเขาไปเป็นคู่ควงออกงานโน้นงานนี้”

“พวกเขาไม่ได้ให้บริการแบบนั้น คาตาลิน่า” เสียงของเขาทุ้มต่ำเย็นชา ปกคลุมร่างฉันด้วยคำตัดสินอันเยียบเย็นของเขา

“คุณไม่เคยดูหนังโรแมนติกคอมมิดี้เลยหรือไง” ฉันมองดูสีหน้าของเขาที่บึ้งบูดหนักขึ้น “ไม่เคยดูแม้แต่ ‘The Wedding Date’* เรอะ”

ไม่มีคำตอบใด มีเพียงสายตาอันหนาวเหน็บสุดขั้ว

“นี่คุณดูหนังบ้างหรือเปล่า หรือคุณทำแต่…งาน”

เป็นไปได้ว่าเขาอาจไม่มีแม้แต่โทรทัศน์ด้วยซ้ำ

สีหน้าของเขายังคงเดิม

พระเจ้า ฉันไม่มีเวลาให้กับเรื่องนี้หรอกนะ ฉันไม่มีเวลาให้เขา