ทดลองอ่าน กระบี่คู่หานซาน เล่มที่ 1 บทที่ 1 #นิยายวาย

บทที่ 1 บทนำ

ช่วงเวลาแห่งสันติ สามภพสุขสงบ

จี้เซียวเจินเหริน มุ่งหน้าไปมหรรณพแดนสรวงเพื่อขอโอสถวิเศษที่สามารถถอดรกเปลี่ยนกระดูก สร้างร่างเนื้อขึ้นใหม่ได้

มหรรณพแดนสรวงซ่อนตัวอยู่กลางพยับเมฆ หมอกเมฆเกลื่อนนภาโถมถาดุจทะเลชวนประหวั่น บดบังสุริยันผนึกสิ้นแสงตะวัน

จี้เซียวเหินฟ้า ดวงตะวันพลันผ่านพ้นหมู่เมฆออกมา ม่านเมฆริมทะเลสาบทอประกายเรืองรอง บทเพลงแห่งแดนสรวงดังอ้อยอิ่ง

ประมุขแดนสรวงเป็นศิษย์พี่ร่วมสำนักของจี้เซียว หลังบรรลุซึ่งอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์เขาก็ยกทะเลสาบทั้งทะเลสาบขึ้นเหนือทะเลหนานไห่ ใช้พยับเมฆบดบัง มีค่ายเวทคุ้มครองป้องกัน

ทั้งสองรู้จักกันมานานสองร้อยกว่าปี มิตรภาพลึกล้ำ จี้เซียวมาเยือนถึงเรือนชานด้วยตนเองเช่นนี้ เดิมหาใช่มีอุปสรรคอันใดไม่ ทว่าครานี้เขามาขอยา มิใช่เพื่อตนเอง หากเพื่ออสูรตนหนึ่ง

…อสูรร้ายที่บาดเจ็บเจียนตายตนหนึ่ง

ครั้นได้ยินเช่นนั้น ประมุขแดนสรวงก็เอ่ยปากอย่างลังเล “อสูรตนนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายชั่วร้าย นิสัยบ้าระห่ำยากสอนสั่ง ซ้ำยังทำเจ้าแปดเปื้อนตามไปด้วย หาสมควรไม่”

“เขารับปากข้าแล้วว่าต่อไปจะไม่สังหารผู้ใดอีก”

จี้เซียวพูดด้วยสีหน้าราบเรียบ ทว่าในใจกลับคิด นอกจากนี้อุปนิสัยของเขายังว่านอนสอนง่าย มีชีวิตชีวา มองโลกในแง่ดี

ทั้งสองนั่งมองหน้ากันอยู่ในศาลาบนเกาะกลางทะเลสาบโดยไม่พูดไม่จา

ชาในถ้วยเย็นชืด ควันจางๆ เลือนหาย ประมุขแดนสรวงรู้ดีว่าเรื่องนี้มิอาจแก้ไขจึงได้แต่มอบโอสถวิเศษให้จี้เซียว

“เจ้าตัดสินใจจะดูแลอสูรตนนี้เช่นไร”

จี้เซียวตอบโดยไม่ต้องคิด “ป้อนอาหาร จัดเตรียมที่พักที่อบอุ่น เปลี่ยนชื่อแซ่ให้เขาเสียใหม่”

ประมุขแดนสรวงเดินมาส่งแขกถึงริมทะเลสาบ ก่อนจากลาจู่ๆ ก็ถามขึ้นว่า “เรื่องชื่อ เจ้าเลือกแล้วหรือไม่”

จี้เซียวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “พบกันยามหิมะโปรย เรื่องราวในอดีตดั่งฝัน เช่นนั้นก็เรียกเขาว่าเมิ่งเสวี่ยหลี่ เถอะ”

ประมุขแดนสรวงไม่เห็นเป็นเช่นนั้น “ธรรมดายิ่งนัก”

จี้เซียวตอบ “ชื่อธรรมดาๆ เลี้ยงดูง่าย”

โปรดติดตามตอนต่อไป…