ทดลองอ่าน คุณชายแซ่กู้กับเจ้าสุนัขลู่จอมดุ เล่ม 1 บทที่ 3-4 #นิยายวาย

บทที่ 4

 

หลังลู่เยี่ยนจากไป กู้ซวียังคงนั่งอ่านสัญญาอยู่ในห้องประชุม

ตราบใดที่เจ้านายยังไม่ไป ลูกน้องย่อมไม่กล้าขยับ พนักงานยิ้มแห้ง “คิดไม่ถึงว่าลู่เยี่ยนคนนี้…จะเจรจาง่ายมาก”

กู้ซวีหัวเราะเบาๆ จากนั้นก็หยิบสัญญาแล้วเดินออกจากห้องประชุม เขาทิ้งคำพูดไว้ประโยคหนึ่งว่า “ให้ผู้ช่วยสวีรวบรวมทรัพยากรชิ้นใหญ่ที่อยู่ในมือบริษัทเราช่วงนี้ส่งมาที่ห้องทำงานของฉันด้วย”

สวีเฟยเป็นผู้ช่วยที่คอยติดตามอยู่ข้างกายกู้ซวีมาสี่ปีแล้ว ไม่นานเขาก็ยกแฟ้มตั้งหนึ่งมาเคาะประตูห้องทำงานของเจ้านาย

กู้ซวีรับแฟ้มที่สวีเฟยส่งให้มาพลิกดูแล้วเลือกออกมาสองแฟ้ม เป็นบทพระเอกซีรี่ส์หนึ่งแฟ้มและเป็นทีมหลักในรายการเรียลลิตี้หนึ่งแฟ้ม “เอาสองแฟ้มนี้ไปคุย”

“ครับ” สวีเฟยรับมาแล้วพลันนึกได้ว่าบริษัทเพิ่งเซ็นดาราใหญ่เข้าสังกัดมา ไม่แน่ว่าอาจเป็นเจ้าของทรัพยากรสองแฟ้มนี้ จึงเอ่ยถามว่า “ให้คุณชายหลินหรือครับ”

กู้ซวีช้อนตาขึ้นมอง “หรือจะให้นาย”

สวีเฟยกระแอมเบาๆ “ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้ครับ”

กู้ซวีทำเสียงอืม เขาเลือกแฟ้มด้านล่างๆ แล้วดึงออกมาหนึ่งแฟ้ม เป็นบทภาพยนตร์ของนักเขียนบทกับผู้กำกับชื่อดัง

“นายเอาบทนี้ไปให้ลู่เยี่ยน ถ้าเหมาะก็ให้เขาไปเทสต์หน้ากล้อง”

สวีเฟยทำงานเร็ว ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็มาให้คำตอบว่า “ทางลู่เยี่ยนบอกว่ารับงานถ่ายหนังเอาไว้แล้ว ช่วงสองสามเดือนนี้คงไม่มีคิวให้ครับ”

เขาทิ้งระยะชั่วอึดใจหนึ่งก่อนพูดคำที่เหลือต่อ “เขายังบอกด้วยว่ารับงานนี้ไว้ตอนเพิ่งยกเลิกสัญญา แต่ให้ถือว่าพวกเราเซ็นสัญญาร่วมกันแล้ว เขาจะแบ่งเปอร์เซ็นต์ให้ทางบริษัทตามที่ตกลง…”

จู่ๆ กู้ซวีก็คิดถึงตอนเจอลู่เยี่ยนเมื่อเช้า แล้วริมฝีปากก็มีรอยยิ้ม แววตาสงบนิ่งเหมือนไม่มีอะไรมากวนใจเขาได้

“ในเมื่อเป็นงานที่รับไว้ก่อนเซ็นสัญญาก็ไม่ต้องแบ่งเปอร์เซ็นต์” กู้ซวีลูบปากกาในมือ “จัดการเรื่องผู้จัดการของหลินชิงเรียบร้อยแล้วใช่ไหม”

“เรียบร้อยแล้วครับ เป็นมือเก๋าในวงการ เคยดูแลดาราใหญ่มาไม่น้อย”

กู้ซวีหรี่ตา “ให้เขาเคลียร์ศิลปินที่ดูแลอยู่แล้วมาดูหลินชิงคนเดียว”

สวีเฟยรู้อยู่แล้วว่าต้องมีการจัดสรรแบบนี้ จึงหลุบตาลงแล้วบอก “คุณสบายใจได้ครับ เขาเพิ่งมาจากบริษัทอื่น ตอนนี้เลยไม่ได้ดูแลศิลปินคนอื่น”

 

ลู่เยี่ยนถ่ายซีนสุดท้ายเสร็จสิ้นก็เท่ากับว่าซีนทั้งหมดของเขาในซีรี่ส์เรื่องนี้ถ่ายเสร็จหมดแล้ว

ถึงบทที่เขาแสดงจะเป็นพระเอก แต่เรื่องนี้เป็นซีรี่ส์การต่อสู้ในวังหลวง บทฮ่องเต้ของเขาเลยไม่เยอะเท่านางรองเบอร์สาม ดังนั้นตอนที่ลู่เยี่ยนถ่ายเสร็จซีรี่ส์ทั้งเรื่องก็เพิ่งถ่ายทำไปได้ครึ่งเดียวเท่านั้น

ความรู้สึกของการไม่มีงานเลี้ยงปิดกองมัน…โคตรเจ๋ง

ลู่เยี่ยนอ้างว่าขอไม่อยู่เกะกะการถ่ายทำของทุกคน บอกปัดคำเชิญกินอาหารร่วมกันของทางกองถ่ายอย่างมีเหตุมีผลเพื่อรีบกลับบ้าน

พอกลับไปถึงคอนโดฯ ลู่เยี่ยนก็โทรหาเฉินจิง

ถึงชื่อจะมีความเป็นผู้หญิง* แต่เฉินจิงกลับเป็นชายแท้ลงพุง เสียงห้าวทรงพลัง “ว่าไงไอ้หนู อ่านบทจบแล้วหรือยัง”

ลู่เยี่ยนยิ้ม “ครับ จะเปิดกล้องเมื่อไหร่เหรอครับ”

“จะรีบไปทำไม ความละเมียดละไมทำให้ได้ผลงานประณีต เข้าใจไหม นี่เป็นหนังเรื่องแรกที่ฉันกำกับนะ ฉันต้องใส่ใจทุกด้าน!”

ลู่เยี่ยนเปิดสปีกเกอร์โฟนก่อนจะถอดเสื้อผ้าเตรียมตัวอาบน้ำ “ผมเซ็นสัญญากับบริษัทใหม่แล้ว กันคิวเขานานเกินไปไม่ได้น่ะครับ”

เฉินจิงเงียบไปพักหนึ่ง “ก็ได้ ฉันจะทำเวลา ภายในเดือนนี้แหละ นายต้องกันคิวไว้ให้ฉันด้วย”

ลู่เยี่ยนหยอกเขาเล่นว่า “เป็นไงครับ ใครน้าที่เมื่อสองสามปีก่อนบอกว่าผมไม่มีทักษะทางการแสดงเลยจะเปลี่ยนตัวผมออกไป”

เฉินจิงร้องถุย “เอาใหญ่แล้วนะแก! แค่นี้ ฉันกินข้าวอยู่”

พอลู่เยี่ยนอาบน้ำเสร็จก็ใส่ชุดคลุมอาบน้ำมัดเอวแบบหลวมๆ จากนั้นก็หยิบมือถือมากดโทรสั่งอาหาร

เมื่อสั่งอาหารเสร็จชายหนุ่มก็รู้สึกเบื่อ เลยเปิดเกมล่ามนุษย์หมาป่าในมือถือเล่น

เกมล่ามนุษย์หมาป่าเป็นเกมพูด พวกคนดีจะบอกว่าใครคือมนุษย์หมาป่าที่ตนเลือกไว้ในใจ จากนั้นก็จะโหวตให้มนุษย์หมาป่าออกจากเกม ในแต่ละคืนมนุษย์หมาป่าจะฆ่าได้หนึ่งคน จากนั้นในเวลากลางวันก็จะซ่อนตัวอยู่ในหมู่คนดีและพยายามสร้างเรื่องตบตาอย่างเต็มที่เพื่อไม่ให้คนดีจับได้

พอเข้าไปในเกมแล้วเขาก็ได้ไพ่ชาวบ้าน

ชาวบ้านคือ ‘ผู้เล่นประเภทหลับหูหลับตา’ ไม่มีข้อมูลใดๆ ไม่มีทักษะใดๆ ได้แต่อาศัยคำพูดไปตัดสินว่าไพ่ที่คนอื่นถืออยู่ในมือคือไพ่อะไร

ไพ่ที่น่าสงสารมากๆ หนึ่งใบจะถูกมนุษย์หมาป่าใส่ร้ายป้ายสี และหากพูดจาไม่เข้าหูก็จะถูกคนดีด้วยกันเองระแวง

เกมเริ่มต้นที่เวลากลางคืน ช่วงมนุษย์หมาป่าฆ่าคน ด้วยความที่เป็นไพ่ชาวบ้าน ภาพบนหน้าจอของเขาเลยเป็นสีดำสนิท ลู่เยี่ยนยกมือขึ้นถูคางอย่างเบื่อหน่ายแล้วพบว่าตัวเองยังไม่ได้โกนหนวด

สุดท้ายบทฮ่องเต้ที่เขาแสดงก็ถูกผู้หญิงวางยาพิษ ต้องนอนลมหายใจรวยรินอยู่บนเตียงมังกร และเพื่อความสมจริงหลายวันมานี้ลู่เยี่ยนจึงไม่ได้โกนหนวด

พอนึกขึ้นได้ว่าวันมะรืนต้องไปร่วมงานอีเวนต์ ลู่เยี่ยนก็เดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเตรียมเคลียร์ตอหนวด

เขาวางมือถือไว้บนชั้นอุปกรณ์ล้างหน้าแปรงฟันและดึงทิชชูมาปิดกล้องหน้าของมือถือ

เพราะสีหน้าท่าทางเวลาพูดจะเป็นวิธีจำแนกมนุษย์หมาป่า เวลาผู้เล่นพูดในช่วงเล่นเกมล่ามนุษย์หมาป่ากล้องหน้าจะถูกบังคับให้เปิด แต่ผู้เล่นส่วนใหญ่จะไม่เปิดเผยใบหน้าเพราะถึงอย่างไรทุกคนก็เป็นคนแปลกหน้าในโลกออนไลน์ ลู่เยี่ยนเองก็ยิ่งเปิดเผยใบหน้าไม่ได้

 

ในห้องทำงานกู้ซวีกำลังมองแฟ้มในมืออันเป็นข้อมูลโดยละเอียดของแพลตฟอร์มถ่ายทอดสดออนไลน์สองสามแห่ง

ปีนี้ตลาดออนไลน์มาแรง มีโอกาสทางธุรกิจเกิดขึ้นมากมาย อีสปอร์ตเป็นสิ่งที่ได้รับความนิยมสูงสุด เชื่อมโยงกับแพลตฟอร์มไลฟ์สดที่ค่อยๆ เป็นที่นิยมมากขึ้น

เฉินอีหมิง เพื่อนที่โตมาด้วยกันกับกู้ซวีเป็นเจ้าของแพลตฟอร์มไลฟ์สดแห่งหนึ่ง เขาทำเงินได้ไม่น้อยและไม่เรื่องมาก กู้ซวีรู้สึกว่าไม่เลวจึงตั้งใจจะซื้อกิจการ

หลังใช้เวลาอ่านรายละเอียดพักใหญ่ชายหนุ่มก็โยนเอกสารไปด้านข้าง ก่อนจะหยิบแท็บเลตมาดาวน์โหลดแพลตฟอร์มไลฟ์สดสองสามแห่ง

เพราะแทนที่จะดูข้อมูลสถิติพวกนี้ ไม่สู้พิจารณาจากของจริงเลยดีกว่า

แพลตฟอร์มไลฟ์สดที่เขาดาวน์โหลดมาอันแรกคือโต้วเมา TV กู้ซวีกดเปิดแล้วกวาดตามองไม่กี่ที ในช่องไลฟ์สองสามช่องที่กำลังมาแรงมีผู้ชมจำนวนห้าถึงหกหลัก ถือว่ากระแสดีไม่น้อย

เขากดเปิดช่องไลฟ์ช่องหนึ่ง จำนวนคนดูไม่เยอะ แค่สองสามพันเท่านั้น ทว่าสิ่งที่อยู่ในช่องไลฟ์กลับไม่ใช่หน้าเกมที่พบเห็นได้ทั่วไป แต่เป็นเหมือนคลิปสั้น

คนไลฟ์เป็นเด็กสาวคนหนึ่ง หน้าตาธรรมดาแต่เสียงหวานมาก “ผู้เล่นเบอร์เจ็ดขอบอกว่าฉันคือผู้หยั่งรู้ (ชาวบ้านพิเศษ : ในแต่ละคืนจะสามารถดูไพ่ของคนอื่นได้หนึ่งใบ) เมื่อคืนฉันดูไพ่เบอร์แปด เบอร์แปดเป็นไพ่มนุษย์หมาป่า”

กู้ซวีนิ่วหน้า นี่กำลังพูดเรื่องอะไร ทำไมถึงมีคนดูตั้งสองสามพันคน

ชายหนุ่มเตรียมกดออกจากช่องไลฟ์ แต่น้ำเสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มคนหนึ่งกลับดังขึ้นมาเสียก่อน

“ฮ่ะ” เสียงหัวเราะอย่างเย็นชานำหน้ามาก่อน “เบอร์แปดเป็นไพ่นายพราน (ชาวบ้านพิเศษ : หลังตายแล้วจะสามารถยิงผู้เล่นคนใดก็ได้ให้ตายไปด้วยกันหนึ่งคน) เบอร์เจ็ดตายไปได้แล้ว”

น้ำเสียงนั้นเปี่ยมเสน่ห์แฝงด้วยความเกียจคร้าน ฟังดูคุ้นหูเป็นพิเศษ

แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ภาพในกล้องถึงเป็นสีขาวโพลน

ซับกระสุน* ด้านล่างเพิ่มมากขึ้นเล็กน้อย

 

[เก่งมาก หมาป่าหยั่งรู้ (มนุษย์หมาป่าที่บอกว่าตัวเองคือผู้หยั่งรู้) เลือกไพ่นายพราน นี่เป็นการทำให้เจ้าของไลฟ์ออกห่างจากชัยชนะแล้ว]

[อ๊าๆๆ เสียงของพี่ชายคนนี้ฟังแล้วเคลิ้มจัง!]

[คนเสียงเพราะมักหน้าตาอุบาทว์ ดูคนไลฟ์ก็รู้แล้ว ถ้าหน้าตาไม่อุบาทว์จะปิดกล้องเหรอ]

[ระบบ : XXXXX ถูกผู้ดูแลห้องไลฟ์ระงับการสื่อสารเป็นเวลายี่สิบสี่ชั่วโมง]

 

ผู้ดูแลแพลตฟอร์มไม่เลวเลย

กู้ซวีเก็บนิ้วกลับมา เขาวางหน้าจอไว้บนโต๊ะทำงานเพื่อรอให้ผู้เล่นเบอร์แปดพูดต่อ

น้ำเสียงคุ้นหูมาก ไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไร แต่รู้สึกได้ว่าเขาไม่ได้เปิดปาก

พอผู้เล่นทั้งยี่สิบคนพูดจบก็ถึงตาคนไลฟ์พูดแล้ว ใบหน้าเล็กๆ ของเธอม่อยไปทันที “ช่วยไม่ได้ โคตรซวยเลย ดันกระโดดไปเจอไพ่นายพราน วันนี้ฉันต้องออกจากเกมแล้ว หวังว่าพวกเพื่อนๆ ทีมหมาป่าของฉันจะสู้ๆ นะคะ”

เมื่อคนไลฟ์พูดจบก็ถึงตาผู้เล่นเบอร์แปดคนนั้นพูด

แต่ครั้งนี้ภาพในกล้องของผู้เล่นเบอร์แปดไม่ได้เป็นสีขาวโพลนอีกต่อไป

เพราะภาพในกล้องมีแบ็กกราวนด์เป็นห้องน้ำสีเบจกับ…ร่างเปลือยท่อนบนอันมีชีวิตชีวาของชายหนุ่ม เขามีรูปร่างสูง เส้นกล้ามเนื้อยอดเยี่ยมมาก สัดส่วนพอเหมาะไม่เกินจริงเกินไป ผิวขาวสว่าง มีผ้าขนหนูสีขาวหนึ่งผืนเกาะอยู่ที่เอวแบบหลวมๆ เห็นวีไลน์* รำไร ดูเย้ายวนอย่างที่สุด

แต่กล้องจับภาพได้แค่ช่วงต่ำกว่าคอลงไป เป็นการถ่ายแบบไม่เห็นหน้า

คนไลฟ์สาว “อ๊าๆๆ! สวรรค์! นี่มันอะไร! อา…ฉันจะเป็นลม!”

พูดจบเธอก็ใช้สองมือปิดตา แต่กลับแยกนิ้วกลางกับนิ้วชี้เป็นช่องใหญ่อย่างเจ้าเล่ห์มาก

 

[วะฮ่าๆ คนไลฟ์เลิกแสดงได้แล้ว อยากมองก็มองให้เต็มตาเลยสิ!]

[หุ่นแบบนี้ทำเอาเลือดกำเดาฉันจะไหล ตะ…แต่กูเป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอ]

[รายงาน! ฉันจะรายงาน! ว่ามีการไลฟ์ลามก!]

[เหอะๆ หุ่นแบบนี้เหรอดี ยังกล้ามใหญ่สู้ฉันไม่ได้เลย]

[เดี๋ยวนี้ใครชอบกล้ามใหญ่เหมือนปูกัน แบบนี้สิกำลังดี เลียแผล็บๆ!]

 

เพียงชั่วอึดใจจำนวนคนในห้องไลฟ์ก็เด้งขึ้นเป็นห้าหลัก คนไลฟ์เลยเปลี่ยนชื่อห้องไลฟ์เป็น ‘เจอหนุ่มหล่อล่ำในเกมล่ามนุษย์หมาป่า!’ อย่างสมองไว ทำให้คนจำนวนมากกรูกันเข้ามาในชั่วพริบตา

กู้ซวีหรี่ตาลง

ชายในกล้องยังไม่สังเกตถึงความผิดปกติ เขายกมือขวาขึ้นและโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย มีเสียงหึ่งๆ ของเครื่องใช้ไฟฟ้า ทำให้คนเกินครึ่งในห้องไลฟ์ตอนนี้เดาได้ว่าเขากำลังโกนหนวด

“หืม? เบอร์เจ็ดกลัวแล้วเหรอ ความจริงฉันไม่ใช่ไพ่นายพรานแต่เป็นไพ่ชาวบ้าน ฉันแค่ขู่เท่านั้น ทำไมถึงขวัญอ่อนขนาดนี้” ชายหนุ่มพูดเสียงกลั้วหัวเราะ “ในเมื่อฉันหลอกล่อหมาป่าตัวหนึ่งออกมาได้ก็แสดงว่าฉันไม่ใช่ไพ่มนุษย์หมาป่า หวังว่าคนดีในเกมจะไม่ระแวงฉันนะ”

พูดจบเขาก็หยุดมือแล้วก้มหน้าลงมาที่อ่างล้างหน้า ก่อนจะเปิดน้ำ เตรียมล้างคาง

จากนั้นทุกคนก็เห็นชายหนุ่มก้มตัวมองกระจกอย่างเหวอๆ แล้วมือที่กำลังวักน้ำก็หยุดชะงัก

คิ้วตาคมคาย จมูกโด่ง ริมฝีปากบาง เป็นภาพของลู่เยี่ยนที่กำลังตะลึงงัน ข้างริมฝีปากที่เผยอเล็กน้อยของเขายังมีฟองติดอยู่ เมื่อรวมเข้ากับร่างเปลือยท่อนบนของชายหนุ่มก็เป็นภาพที่เซ็กซี่มาก

ความเงียบเข้าปกคลุมอยู่สองสามวินาทีก่อนที่ห้องไลฟ์จะระเบิดในชั่วพริบตา คนไลฟ์ร้องกรี๊ดพลางเปลี่ยนชื่อห้องไลฟ์เป็น ‘เกมล่ามนุษย์หมาป่าเจอลู่!เยี่ยน!!!’ อย่างว่องไว

หน้าไลฟ์ในแท็บเลตถูกซับกระสุนบดบังจนมิด มองไม่เห็นรอยแยกเลยแม้แต่น้อย

กู้ซวีจุปากเบาๆ แล้วยกมือขึ้นปิด…ซับกระสุน

ด้านลู่เยี่ยนได้แต่ทำหน้าเหวอ มองทิชชูที่ไม่รู้ว่าตกลงพื้นไปตั้งแต่เมื่อไหร่

แต่ไม่นานเขาก็ได้สติ รีบเช็ดมือแล้วหยิบมือถือขึ้นมาให้กล้องจับภาพเหนือลำคอ

จากนั้นเขาก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ผมหน้าเหมือนนักแสดงชายสักคนหรือเปล่าครับ”

ในซับกระสุนเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

 

[ฮ่าๆๆๆๆ เหมือนสิ เหมือนนักแสดงชายที่ชื่อลู่เยี่ยนเลย!]

[เหล่ากง*! เหล่ากง! เหล่ากง!!]

[แม่เจ้า ฉันคุกเข่าขอคลิปเปลือยท่อนบนเมื่อกี้ด้วยเถิด! QAQ**!]

[ขายรูปกล้ามของลู่เยี่ยน ราคา XX หยวน ใครต้องการซื้อโปรดแอด XXXXX]

 

พอลู่เยี่ยนพูดจบ ผู้เล่นคนอื่นๆ ก็กดไอเทมอย่าง ‘การ์ดเพิ่มเวลา’ ทำให้เวลาพูดถูกขยายขึ้นจากหนึ่งนาทีเป็นสิบนาทีทันที ลู่เยี่ยนถอนหายใจ ดูท่าเขาจะเสแสร้งต่อไปไม่ได้แล้ว

ชายหนุ่มเงยหน้า เลิกดิ้นรนและขยิบตาให้กล้อง “นานๆ ผมถึงจะได้ผ่อนคลายนิดหนึ่ง หวังว่าทุกคนจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับนะครับ ผมถือไพ่ชาวบ้าน ขอพูดแค่นี้ครับ”

ทว่าตอนนี้มีแค่ลู่เยี่ยนคนเดียวที่ยังพูดเรื่องเกมอยู่ เพราะผู้เล่นคนหลังๆ ต่างยิ้มเป็นบ้ากันไปหมดแล้ว บางคนขอช่องทางติดต่อเขา บางคนขอเพิ่มเพื่อนเพื่อเล่นเกมกับเขา ทุกคนต่างบอกว่าขอแค่เขายอมเพิ่มเพื่อนก็จะช่วยเขาเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ

พอถึงคราวผู้เล่นเบอร์เจ็ดพูด เด็กสาวแสร้งทำเป็นเคร่งขรึมพร้อมกล่าว “ผู้เล่นเบอร์เจ็ดขอบอกว่า…เยี่ยนเยี่ยนเหล่ากงคะ ฉันอยากช่วยคุณเก็บความลับนะ แต่ฉันไลฟ์ในโต้วเมา TV อยู่ และในห้องแชตของฉันตอนนี้มีผู้ชมสามแสนคนแล้ว…”

 

* คำว่า ‘จิง’ ในชื่อของเฉิงจิง หมายถึงผลึกที่ส่องประกายแวววาว

* ซับกระสุน คือซับไตเติ้ลหรือคอมเมนต์ที่เอาไว้บอกความรู้สึกของตนเองกับผู้อื่น โดยซับกระสุนจะเป็นตัววิ่งที่อยู่บนหน้าจอการไลฟ์หรือสตรีมมิ่งบนแพลตฟอร์มของจีน

* วีไลน์ (V Line) หมายถึงร่องที่สไลด์ลงเป็นรูปตัววีอยู่บริเวณกล้ามเนื้อหน้าท้อง โดยเริ่มจากส่วนบนของกระดูกเชิงกรานไปยังบริเวณหัวหน่าว

* เหล่ากง เป็นคำที่ภรรยาใช้เรียกสามี

** QAQ เป็นภาษาอินเตอร์เน็ต แสดงถึงท่าทางน้ำตาคลอ

 

  

โปรดติดตามตอนต่อไป…