ทดลองอ่าน I Can Do It ใครไม่ไหว ฉันลุยเอง! เล่ม 2 บทที่ 43 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง I Can Do It ใครไม่ไหว ฉันลุยเอง! เล่ม 2

ผู้เขียน : 酱子贝 (Jiang Zi Bei)

แปลโดย : หมั่งสีโสว ซื่อเก้เหล้าก้าย

ผลงานเรื่อง : 我行让我来〔电竞〕 (Wo Xing Rang Wo Lai (Dian Jing))

ถือเป็นลิขสิทธิ์ของสำนักพิมพ์เอเวอร์วายในการเผยแพร่ผลงาน

จัดพิมพ์และจัดจำหน่ายในประเทศไทยแต่เพียงผู้เดียว

หากผู้ใดละเมิดลิขสิทธิ์จะถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย

– – – – – – – – – – – – – – – – –

 ** หมายเหตุ: ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ **

– – – – – – – – – – – – – – – – –

 

43

ตอนแรกเจี่ยนหรงคิดจะกลับไปนอนต่อ

แต่พอได้ตากลมตรงทางเข้าเล็กน้อย ขณะกลับไปถึงห้องอีกครั้งเขาก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าเหมือนวัวจ่าฝูง นอนอยู่บนเตียงหลายนาทีก็ดึงความง่วงกลับมาไม่ได้ เขาไม่มีนิสัยเล่นเกมตอนแปดโมงเช้า เลยถือโอกาสยันตัวขึ้นมาเล่นมือถือ

จากนั้นจึงมองเห็นแอ็กเคานต์หลักเวยป๋อของตนเองได้รับข้อความส่วนตัวพันกว่าข้อความ

ส่วนหนึ่งในนั้นส่งมาจากแฟนคลับทีมโหยวอวี๋ คนกลุ่มนี้ด่าสู้คนอื่นไม่ได้จึงมาด่าเขา ส่วนน้อยคือคนดูทั่วไปในสตรีมของเขา ถามเขาว่าคอมโบของ Zed เล่นอย่างไร เกมนำเกมตาม LeBlanc ออกไอเทมอย่างไร

ที่เหลือส่วนใหญ่ มองไปแวบเดียวถ้าไม่ใช่ ‘พ่อคิดถึงนาย’ ก็เป็น ‘อยากด่านายแล้วไอ้โง่’ ซึ่งเจี่ยนหรงคร้านที่จะเปิดดู

เจี่ยนหรงนั่งไขว่ห้างอ่านอยู่ครึ่งค่อนวัน จากนั้นโพสต์เวยป๋อข้อความนั้นออกไป

วันส่งท้ายปีเก่าเช่นนี้ คนจำนวนมากต่างหยุดพักผ่อนอยู่ที่บ้าน คนที่ไถเวยป๋อตอนแปดโมงเช้ามีไม่มาก คอมเมนต์ยังนับว่าพออ่านได้ เจี่ยนหรงไถหน้าจอพลางเลือกตอบกลับเรื่อยเปื่อย

 

[จิตสำนึกนายเก็บกลับมาจากในถังขยะเหรอ?]

[TTC•Soft เปล่า เดี๋ยวจะกลับไปสตรีม กลัวว่าวันนั้นจะไม่มีใครดู เลยออกมาคุยเล่นกับพวกนายหน่อย]

[นายพูดภาษาคนเหรอวะ]

[ไอ้โง่นายล็อกเอาต์เวยป๋อเถอะ ผู้ตรวจสอบของสมาพันธ์คงกดติดตามพิเศษที่เวยป๋อนายเอาไว้ ถูกปรับช่วงฉลองปีใหม่โชคร้ายแค่ไหน อย่าให้ซวยถึงพ่อนาย]

[ใช้ได้ ก่อนหน้านี้เขาแขวะทีมโหยวอวี๋ก็ถูกปรับเหมือนกันไม่ใช่เหรอ นักแข่งหลายคนพูดว่า ‘ไอ้โง่’ ‘แม่แก’ ‘ฉันเป็นพ่อนาย’ ในสตรีมก็ไม่เห็นถูกปรับ ครั้งนั้นที่ปรับเป็นเพราะเขาด่าไอ้โง่คนนั้นแรงเกินไป]

[พูดถึงทีมโหยวอวี๋ วันที่ไอ้โง่เดบิวต์ฉันไถเวยป๋อทั้งคืน อยากดูว่าจะมีข่าวตีกันหลังเวทีของ TTC กับโหยวอวี๋หรือเปล่า ต่อมาฉันกอดความผิดหวังเข้านอน]

[ทะเลาะกันยังพอว่า รูปร่างอย่างเขาสู้ใครได้ ลูกรักโง่เง่าได้รับแผ่นรองรองเท้าเพิ่มความสูงที่ปะป๊าส่งให้หรือยัง พวกนั้นใส่แล้วไม่สะดุดตา ฉันเลือกเสื้อในให้แฟนสาวยังไม่จริงจังขนาดนี้เลย]

 

เจี่ยนหรงสูดลมหายใจเข้าลึก เปิดดูยอดคงเหลือในบัตรธนาคารของตัวเองแวบหนึ่ง บอกตัวเองในใจให้ทนเอาไว้ไม่หยุด

ประโยคละหนึ่งหมื่น ถ้าด่าก็เท่ากับเสียเปรียบ ถ้าด่าก็เท่ากับหลงกล

 

[TTC•Soft ขอบคุณ ส่งที่อยู่มาสิ ฉันจะอวยพรปีใหม่นายถึงที่]

[ไอ้โง่ ตอนเดบิวต์พ่อไปชูป้ายผ้าให้นายที่สนามแข่ง ซาบซึ้งหรือเปล่า]

[TTC•Soft โอนเงินให้นายฉลองปีใหม่สักหน่อย ต่อไปไม่ต้องมาแล้ว]

[ถ้าโค้ชอ่านเจอเวยป๋อของนายคงโกรธจนเส้นเลือดในสมองแตก]

[TTC•Soft ถามมาแล้ว เขานอนหลับอยู่บนรถ คุยเสร็จก็ลบทิ้ง เขามองไม่เห็นหรอก]

 

พี่ติงเลื่อนมาถึงตรงนี้ก็แทบจะเส้นเลือดในสมองแตกแล้วจริงๆ

เขาพูดด้วยความโกรธว่า “ใครบอกเจี่ยนหรงว่าฉันนอนหลับอยู่บนรถ!”

คนอื่นต่างตกตะลึง ลู่ป๋อหยวนที่นอนหลับอยู่ข้างเขาเหลือบตาขึ้นอย่างเกียจคร้าน

“…ผมเอง” เสี่ยวไป๋สีหน้าอึ้งงัน “เขาบอกว่าส่งข้อความหาแล้วพี่ไม่ตอบ เลยถามผมว่าพี่ทำอะไรอยู่…นี่ แบบนี้ไม่บอกเขาได้เหรอครับ”

เชี่ย นักฉอดน้อยคนนี้เจ้าความคิดมาก ฉันได้รับข้อความที่ไหนกันล่ะ!

ลู่ป๋อหยวนเหลือบตามองมาเมื่อเห็นพี่ติงโกรธจนขยี้ผม “เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ”

“จะอะไรอีกล่ะ…” พี่ติงโกรธจนหัวเราะแล้ว “ฉันอยู่ตรงนี้เป็นกังวลเหมือนพ่อแท้ๆ ของเขา เขาเองก็ก่อเรื่องเหมือนพ่อออกจากบ้านไปไกล พวกเราเพิ่งออกมาได้ไม่กี่นาที เขาก็โพสต์เวยป๋อยั่วยุคนที่ดูสตรีมเขาแล้ว…ไม่ได้การ ฉันต้องติดต่อคนเปลี่ยนรหัสเวยป๋อเขาก่อน”

ลู่ป๋อหยวนไม่ผิดคาดเท่าไหร่ เพียงแค่ถามว่า “เขาด่าคนแล้ว?”

พี่ติงชะงักไปหลายวินาที “ที่จริงก็ยังไม่ใช่ แค่ความกระตือรือร้นประหลาด แต่หลังๆ คอมเมนต์มากขึ้นก็มีนักฉอดเพิ่มมาหลายคนอย่างยากที่จะเลี่ยง นิสัยของเขาคงยากทนไหว”

ลู่ป๋อหยวนสุ้มเสียงแหบพร่าเล็กน้อยขณะถามว่า “ไม่ได้ด่าคนก็จะเปลี่ยนรหัสเขา หลักการอะไรครับ”

พี่ติงตกตะลึง “ความหมายของนายคือ…ตามใจเขาเหรอ”

ลู่ป๋อหยวนไม่ได้ตอบแต่ถามกลับว่า “อีกไม่กี่วันเขาจะสตรีมแล้ว พี่จะนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ ทุกครั้ง? หรือว่าจะส่งคู่มือให้เขา เขียนชัดเจนว่าอันไหนพูดได้ อันไหนพูดไม่ได้?”

พี่ติงนิ่งอึ้ง ไม่พูดอะไรแล้ว ตอนแรกเขาเคยมีความคิดหาคนมาจ้องเจี่ยนหรงตอนสตรีมจริงๆ

“ถ้าตั้งกฎกับทุกคำพูดและการกระทำก็คงน่าเบื่อ” ลู่ป๋อหยวนกวาดตามองเขาแวบหนึ่ง ตักเตือนเสียงเฉยชา “เขาเป็นนักแข่งอาชีพ ไม่ได้มาเพื่อเปิดตัวผลิตภัณฑ์”

พี่ติงอ้าปาก นิ่งเงียบพักหนึ่งจึงพูดว่า “…นี่ก็เพราะฉันกลัวเขาถูกปรับอีกไม่ใช่เหรอไง”

“ผมรู้สึกว่าไม่มีปัญหาใหญ่อะไร” หยวนเชียนนั่งตัวตรง “ผมดูการตอบกลับของเสี่ยวหรงแล้ว ทุกอย่างยังโอเค ไม่ถึงขั้นถูกปรับ เขาเองคงไม่อยากถูกปรับแน่ คงจะชั่งน้ำหนักการตอบกลับอยู่”

พี่ติงนิ่งเงียบไปหลายวินาทีและเริ่มถูกโน้มน้าวบ้างแล้ว

“…งั้นฉันจะลองดูอีกครั้ง ถ้ามีแนวโน้มจะทะเลาะกันค่อยจัดการ” เนิ่นนานพี่ติงถึงพูดพึมพำด้วยความงุนงง “นายว่าเช้าตรู่ขนาดนี้เขาไม่กลับไปนอนต่อ แต่ไปหาความไม่สบายใจกับคนดูโง่เง่าทำไม”

ลู่ป๋อหยวนไม่ได้พูดคำใดอีก รักษาท่าทางของการพักผ่อนเอาไว้พลางหยิบมือถือออกมา

เจี่ยนหรงยังตอบกลับคอมเมนต์ของคนดูอยู่ข้อความแล้วข้อความเล่า จำนวนคอมเมนต์พุ่งถึงสองพันแล้ว

น้ำเสียงที่แฝงมาของทั้งสองฝ่ายต่างไม่เป็นมิตร แต่วางไว้ด้วยกันกลับมีความสามัคคีอันแปลกประหลาด

 

[วันส่งท้ายปีเก่าปีที่แล้ว เจ้าโง่ก็โพสต์เวยป๋อพูดคุยโพสต์หนึ่ง นี่กลายเป็นความเคยชินไปแล้ว?]

 

เมื่อเลื่อนมาเจอคอมเมนต์นี้ เจี่ยนหรงเอามือข้างหนึ่งเท้าหลังศีรษะเอาไว้ รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย

เขาย้อนกลับไปค้นดู จึงพบว่าวันส่งท้ายปีเก่าปีที่แล้วตนโพสต์เวยป๋อพูดคุยโพสต์หนึ่งจริง

 

[โพสต์พูดคุยคราวหน้าเปลี่ยนเวลาโพสต์ได้ไหม เช้าตรู่วันส่งท้ายปีเก่าถูกจับมาทำงาน ตอนนี้ฉันถือกระดาษกลอนคู่มือหนึ่ง อีกมือเล่นมือถือ]

[ฉันก็ด้วย เดี๋ยวต้องไปห่อเกี๊ยวแล้ว เดี๋ยวจะส่งรูปให้ทุกคนดูไส้เกี๊ยว ที่สโมสรคงหยุดแล้วมั้ง? เจ้าโง่แอบขี้เกียจอยู่บ้านไม่ยอมทำงาน ไม่กลัวถูกพ่อแม่ตี?]

[ผิดแล้ว ก่อนหน้านี้เขาบอกว่าตัวเองอยู่ที่แคมป์ วันส่งท้ายปีเก่า TTC ยังไม่หยุดเหรอ]

[หยุดแล้วมั้ง…ชั่วโมงก่อนเสี่ยวไป๋โพสต์รูปกระเป๋าเดินทาง บอกว่าจะกลับบ้านฉลองปีใหม่]

[หมายความว่าวันส่งท้ายปีเก่าปีหน้าฉันยังมารอเจ้าโง่ได้? ให้ลูกชายโง่เง่าดูห้องที่แม่เพิ่งปัดกวาดเสร็จ [รูปภาพ]]

 

รูปที่แฟนคลับส่งมา เจี่ยนหรงมองหลายนาทีจึงพิมพ์

 

[TTC•Soft ปีหน้าไม่มา ไม่ต้องรอ]

 

เจี่ยนหรงลุกขึ้นเทน้ำหนึ่งแก้วแล้วกลับมาเลื่อนดูคอมเมนต์อีกครั้ง ลักษณะการพิมพ์ของคอมเมนต์ล่าสุดไม่เหมือนกับคนอื่นอย่างมาก…

 

[Kitty คนสวย ได้ยินว่านายเป็นเกย์? เกย์โง่เง่าออกจาก TTC ไปเร็วๆ หน่อยได้ไหม ทีมโค้ชของ TTC เป็นบ้าอะไรกัน ถึงได้พาเกย์เข้าแคมป์ไปอยู่กับ Road? ถ้าเขาลวนลามสามีฉันพวกนายจะรับผิดชอบไหม]

 

เจี่ยนหรงจึงรู้ว่าหนีเรื่องวันนั้นไม่พ้น ก่อนหน้านี้ก็มีคอมเมนต์สอบถามหลายคอมเมนต์ แต่เพราะยังคิดไม่ออกว่าควรพูดเรื่องประเภทนี้ให้ชัดเจนอย่างไรจึงถูกเขามองข้ามไปทั้งหมด คนที่แท็กลู่ป๋อหยวนส่งเดชเหล่านั้นก็ถูกเขาลบไปแล้ว

จังหวะนั้นด้านบนของมือถือมีตัวอย่างข้อความเด้งขึ้นมา

 

[พี่ติง ตอบกลับได้ แบบพอเหมาะ]

 

เจี่ยนหรงเหลือบตามอง ลบข้อความ ‘เกย์ขุดสุสานบรรพบุรุษนายหรือยัง เทคโนโลยียุคปัจจุบันพัฒนาไอ้โง่ที่มีรสนิยมทางเพศแตกต่างกับคนอื่นอย่างนายได้แล้วใช่ไหม ทำไมถึงเล่นเวยป๋อเป็นด้วย’ ทิ้ง แล้วพิมพ์อีกครั้ง…

 

[TTC•Soft อย่ายุ่งกับรสนิยมทางเพศคนอื่น ไม่ได้มีความรักกับพ่อเธอ]

 

ระหว่างที่เขาตอบกลับนั้นเอง ด้านล่างก็มีคอมเมนต์เพิ่มขึ้นมากมาย

 

[ยังไม่ถึงกลางคืนคนสมองพิการก็ฝันซะแล้ว เธอเรียก Road ว่าสามี เคยเห็นเขาส่งสายตาให้เธอเหรอ]

[ทุกคนหลีกไป ให้รุกผู้แข็งแกร่งแห่งเฉิงตูอย่างฉันด่าก่อน]

[คิดไล่ลูกชายฉันไปแบบนี้เธอซื้อ TTC เอาไว้เหรอฮ้า แล้วก็เมนต์บนโกหก เฉิงตูไม่มีรุกเลย]

[ข้างบนต้องสงสัยว่าเหยียดพื้นที่ กดรายงานแล้วนะ]

 

พูดคุยต่อมาเรื่อยๆ Kitty คนสวยก็ถูกลืมไปแล้ว หลายนาทีให้หลังฝ่ายนั้นก็อดไม่ได้ที่จะแสดงตัวอีก

 

[Kitty คนสวย เฮอะๆ นายกล้าพูดไหมว่านายไม่ได้ชอบ Road? ก่อนเข้าทีมก็ใส่หมวกที่มีชื่อ Road แถมยังติดตามสตรีมของ Road ตอนนี้เมนกับแฟนคลับต่างไม่ยอมรับแล้ว?]

 

ความสนใจของทุกคนหันเหกลับไปอีกในที่สุด

Kitty คนสวยเองก็ได้ยินมานานแล้วว่าแฟนคลับของ Soft ปากเสียทุกคน เตรียมทำสงครามน้ำลายไว้แล้ว…

 

[เธอพูดอะไร พวกเรายอมรับนะ ลูกชายฉันก็ไปเพราะ Road นั่นแหละ]

[Kitty คนสวย ?]

[TTC•Soft ?]

[@Kitty คนสวย เธอพูดไม่ครบนะ เขายังฟลัดของขวัญให้ Road อีกเป็นแสน การติดตามอันแรกในเวยป๋อเขาคือ @TTC•Road การกดถูกใจในเวยป๋อก็เป็น @TTC•Road ทั้งหมด]

[เขายังแกล้งเมาซบบนร่าง @TTC•Road ไม่ปล่อย เกี่ยวลำคอเหมือนมนุษย์วานรโหนต้นไม้]

[ว่ากันว่าพวกเขาสองคนยังออกมาจากห้องน้ำด้วยกัน ถ้าตอนนั้นเจ้าโง่เมาจริง งั้น Road อาจช่วยลูกชายฉันจับนกเขา]

[ถ้านี่ไม่ใช่เกย์คงจบลงได้ยากจริงๆ]

 

ช่วย…จับ…นกเขา…

เมื่อมองเห็นคำนี้เจี่ยนหรงรู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่า ในหัวสมองปรากฏมือที่ลู่ป๋อหยวนยื่นมาหน้ากางเกงของตน

ครึ่งนาทีให้หลัง รูปแบบการพิมพ์ใต้ช่องคอมเมนต์ของเจี่ยนหรงพลันเปลี่ยนไป…

 

[เชี่ยพวกนายรีบหนีไป! ไอ้โง่นี่เริ่มลบการตอบกลับและบล็อกคนแล้ว!]

[ไม่มั้ง? เจี่ยนหรงนายไม่บล็อก Kitty กะโหลกนั่น นายบล็อกพ่อนาย?]

[แอ็กเคานต์ฉันจบเห่อีกอันแล้ว ไอ้ลูกอกตัญญูคนนี้…]

 

แอ็กเคานต์รองของคนกลุ่มนี้ทยอยมาไม่ขาดสาย เจี่ยนหรงลบอย่างไรก็ลบไม่หมด ภายหลังฉวยโอกาสปิดคอมเมนต์แล้วคิดซะว่าตาไม่เห็นเป็นสะอาด วุ่นวายกับเรื่องเหล่านี้เสร็จก็ใกล้เที่ยงวันแล้ว

เจี่ยนหรงหลับตา คิดในใจว่าฉันต้องโง่มากแน่ๆ ถึงได้เสียเวลาอยู่ในเวยป๋อตั้งสามชั่วโมง…

หลังลุกจากที่นอนไปล้างหน้าแปรงฟัน เจี่ยนหรงทำก๋วยเตี๋ยวให้ตัวเองหนึ่งชาม แถมยังใส่ไข่ดาวอย่างพบเห็นได้ยาก กินเสร็จก็วิ่งขึ้นไปฝึกซ้อมที่ชั้นสอง

เขาเล่นจนถึงบ่ายสองโมง ขณะออกจากเกมเจี่ยนหรงมองเห็นกลุ่มเกม ‘TTC’ มีเพื่อนคนหนึ่งกำลังออนไลน์

เมื่อมองเห็นคนที่ออนไลน์ชัดเจน เขาตกตะลึง ส่งคำพูดประโยคหนึ่งไปทันที

 

ดูการเล่นของฉันก็พอ ถึงบ้านแล้วเหรอ

TTC•Road เพิ่งถึง

ดูการเล่นของฉันก็พอ งั้นเล่นเกมกันไหม

 

ไม่กี่วินาทีให้หลัง ลู่ป๋อหยวนก็ดึงเขาเข้าทีมแล้ว

ลู่ป๋อหยวนปรับคีย์ลัดของคอมพิวเตอร์ที่บ้าน “ฉันเล่นได้ตาเดียว เดี๋ยวในบ้านจะกินข้าวด้วยกัน”

“โอเค” เจี่ยนหรงพูด งั้นผมหยิบแชมเปี้ยนต้นเกม“

“ไม่ต้อง” ลู่ป๋อหยวนกวาดตามองหมูแคระที่เอาแต่ถูขาเขาอยู่ตลอด “อยากเล่นตัวไหนก็หยิบตัวนั้น”

หลังเข้าเกมเจี่ยนหรงเงยหน้ามองตำแหน่งของตัวเองแวบหนึ่ง เขาไม่ได้เล่นมิดเลนแต่ถูกจัดให้เป็นท็อปเลนแทน

เขาพิมพ์โดยไม่แม้แต่จะคิด

 

ดูการเล่นของฉันก็พอ มิดเลนช่องสี่แลกตำแหน่งได้ไหม ฉันดูโอ้กับจังเกิ้ล ฉันจะแบกเอง

เสี่ยวถังเองก็อยาก Carry ไม่แลกหรอก

เสี่ยวถังเองก็อยาก Carry นายบอกว่าไม่มีเวลาเล่นเกมไม่ใช่เหรอ!

เสี่ยวถังเองก็อยาก Carry เจ้าหมูน้อยยังสบายดีไหม

 

เดิมเจี่ยนหรงคิดว่าเธอกำลังพูดกับคนอื่น

 

TTC•Road อืม

 

เจี่ยนหรงตกตะลึง

 

เสี่ยวถังเองก็อยาก Carry ถ่ายรูปมันให้ฉันดูหน่อยสิ

TTC•Road ตอนนี้ไม่ว่าง

เสี่ยวถังเองก็อยาก Carry โอเค เดี๋ยวแกงค์มิดเลนให้ฉันเยอะๆ นะ ฉันกลัวสู้ไม่ได้

TTC•Road ดูสถานการณ์ก่อน

เสี่ยวถังเองก็อยาก Carry ok~

 

เมื่อเข้าสู่หน้าโหลดเข้าเกม มองเห็นสกิน ของ Twisted Fate ที่ ‘เสี่ยวถังเองก็อยาก Carry’ เล่นกับ Evelynn ที่ลู่ป๋อหยวนใช้เป็นสกินคู่รัก เจี่ยนหรงอดไม่ได้ที่จะถามว่า “พวกนายรู้จักกันเหรอ”

“อืม นายเองก็รู้จัก” ลู่ป๋อหยวนขยับเม้าส์เดินออกจากฐาน “เธอคือถังชิ่น”

 

โปรดติดตามตอนต่อไป…

ติดตามบทต่อไป ได้ในวันที่ 20 ส.ค. 65