ทดลองอ่าน I Can Do It ใครไม่ไหว ฉันลุยเอง! เล่ม 3 บทที่ 79 – 80 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง I Can Do It ใครไม่ไหว ฉันลุยเอง! เล่ม 3

ผู้เขียน : 酱子贝 (Jiang Zi Bei)

แปลโดย : หมั่งสีโสว ซื่อเก้เหล้าก้าย

ผลงานเรื่อง : 我行让我来〔电竞〕 (Wo Xing Rang Wo Lai (Dian Jing))

ถือเป็นลิขสิทธิ์ของสำนักพิมพ์เอเวอร์วายในการเผยแพร่ผลงาน

จัดพิมพ์และจัดจำหน่ายในประเทศไทยแต่เพียงผู้เดียว

หากผู้ใดละเมิดลิขสิทธิ์จะถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย

– – – – – – – – – – – – – – – – –

 ** หมายเหตุ: ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ **

– – – – – – – – – – – – – – – – –

 

79

เจี่ยนหรงกินไข่ต้มเสร็จถึงเข้าใจว่า ‘ยื่นมือเข้าปาก’ ที่ซับกระสุนบอกหมายถึงอะไร…

เขาพูดขึ้นว่า “เลิกฟลัดได้แล้ว ตอนนั้นรีบขึ้นเวที มือฉันมีแต่ฝุ่นที่ติดมาจากผนัง กัปตันเลยช่วยป้อนให้”

พูดจบเขาก็หันหน้ามองดูแวบหนึ่ง เห็นลู่ป๋อหยวนกำลังเปิดคอมพิวเตอร์ ดื่มน้ำ และใส่หูฟังพอดี

เขาฉวยโอกาสขณะลู่ป๋อหยวนใส่หูฟังเอามือป้องไมค์ตัวเองไว้ แล้วถามอย่างเถรตรงด้วยเสียงแผ่วเบา “วิดีโออะไร ดูที่ไหน ชาวเน็ตส่งลิงก์เว็บไซต์นั้นมาหน่อย…ดูซ้ำทำหอกอะไร ฉันจะไปปฏิเสธข่าวลือ…พวกนายแม่งตกลงจะส่งให้มั้ย”

 

เนื่องจากเมื่อคืนไม่ได้ดูรีเพลย์ เช้าวันนี้คนอื่นๆ จึงทยอยกันตื่นก่อนเที่ยง

สิบเอ็ดโมงสี่สิบห้านาทีมือถือของทั้งห้าคนดังขึ้นพร้อมกันหลายครั้ง

 

พี่ติง เมื่อวานลืมพูดไปหลายเรื่อง หลายวันมานี้ถอนการติดตั้งเทียปากับเวยป๋อก่อน สตรีมได้นิดหน่อย อย่าทำลายสุขภาพจิตตัวเอง ฉันเพิ่งตื่น เดี๋ยวเก็บของแล้วจะไปที่นั่น อีกหนึ่งชั่วโมงดูรีเพลย์

พี่ติง เจี่ยนหรงตื่นหรือยัง ให้เขากินอาหารเช้าด้วย

เสี่ยวไป๋ ตื่นแล้วครับ ตื่นตั้งหลายชั่วโมงแล้ว ตอนนี้กำลังเข่นฆ่าอยู่ในซัมมอนเนอร์ริฟต์กับพี่ชายผม พวกเขาเพิ่งได้ 16 แต้มจากต้าหนิว

Pine พี่บอกช้าไปแล้ว

 

พี่ติงเพิ่งลืมตา สมองยังอยู่ในสภาวะงุนงงว่าทุกเรื่องในโลกเกี่ยวอะไรกับฉัน เขาหันหน้าไปจูบภรรยาตนเองหนึ่งที จากนั้นตอบกลับด้วยเครื่องหมายคำถาม

เสี่ยวไป๋ส่งวิดีโอคลิปหนึ่งมาให้เขา

พี่ติงจึงกดเปิดด้วยความงุนงง

ภาพในวิดีโอเป็นมุมก้มถ่าย พอกดดูก็เห็นเป็นเงาหลังขณะมิดเลนของพวกเขาเล่นเกม

เด็กหนุ่มนั่งไขว่ห้าง ใส่หูฟังข้างเดียว ข้างคีย์บอร์ดมีลูกอมผลไม้วางอยู่สองเม็ด มองเห็นได้รางๆ ว่าเขากำลังชนเลนกับคนอื่นที่เลนกลาง ปากก็กำลังพูดฉอดๆ อยู่ด้วย

“ขอบคุณดาวดวงน้อยจาก ‘Soft แพ้หนึ่งแมตช์เตี้ยหนึ่งเซ็นต์’…เดี๋ยวนะ พวกนายอย่าเพิ่งทะเลาะกัน เหล่านักฉอดเองก็เพลาๆ หน่อย ดูการเล่นเวฟนี้ของฉันก่อน เรียนรู้จนพอพวกนายก็ขึ้นแพลทตินั่มได้แล้ว ฉันจะไม่เก็บค่าครูพวกนาย”

เสียงคีย์บอร์ดดังแก๊กๆๆ

“เข้าไปกดอิกไนต์โดยไม่ให้โอกาสศัตรูตั้งหลักแล้วกด W ก่อน ค่อยกด Q จากนั้นทำแบบนี้…เขาหายไปแล้ว”

“เข้าใจหรือเปล่า ไม่เข้าใจสามารถย้อนดูด้วยความเร็ว 0.5 เท่า…คนดูที่บันทึกวิดีโอเป็นช่วยฉันบันทึกเอาไว้หน่อย ทางที่ดีช่วยฉันเพิ่มเอฟเฟ็กต์กับเสียงดนตรีเจ๋งๆ ด้วยนะ ส่งวิดีโอมาทางข้อความส่วนตัวในเวยป๋อหรือแอ็กเคานต์สตรีมของฉันก็ได้ บอกไว้ก่อนว่าไม่มีค่าตอบแทน ฉันขอฟรี ขอบคุณ”

วิดีโอพลันหยุดลง

 

หยวนเชียน เสี่ยวหรงสตรีมมาสองชั่วโมงกว่าแล้ว

พี่ติง เขาพูดอะไรบ้าง

Pine เหมือนปกติครับ

หยวนเชียน เพิ่งทะเลาะกับคนดูคนหนึ่งจบว่าใครคือพ่อของใคร

เสี่ยวไป๋ พูดตามเหตุผล ผมรู้สึกว่าเวฟนั้นเจี่ยนหรงไม่มีปัญหา คนดูคนนี้เกินไปแล้ว พออ้าปากก็เรียกเขาว่าสเมิร์ฟ

พี่ติง ???

พี่ติง เขาเล่นดูโอ้กับเสี่ยวลู่อยู่ไม่ใช่เหรอ

เสี่ยวไป๋ อืม พี่ชายผมให้เขาหลีกเลี่ยงคำหยาบ

 

พี่ติงปฏิเสธการจูบกลับของภรรยา เขาพุ่งออกจากประตูบ้านเหมือนโดนไฟเผาก้น หวังจะไปฝืนหยุดยั้งการสตรีมที่ไม่รู้จะนำพาคอมเมนต์อะไรมาบ้าง

 

การดูรีเพลย์ในวันนี้ถูกกำหนดให้นานกว่าปกติ

สีหน้าของพี่ติงเคร่งขรึมกว่าเมื่อก่อน การใช้คำก็เข้มงวดกว่า ทั้งห้าคนต่างถูกด่า แม้แต่ลู่ป๋อหยวนก็ถูกด่าสองประโยค บอกว่าเกมที่สามเขามีข้อผิดพลาดเล็กน้อยทำให้การแกงค์ล้มเหลว ไม่อาจช่วยเพื่อนร่วมทีมสร้างความได้เปรียบในช่วงต้นเกม

ในบรรดาพวกเขาผู้ที่ถูกด่าหนักที่สุดคือหยวนเชียน

หยวนเชียนสีหน้าย่ำแย่มาก พยักหน้าอยู่ตลอด การตายหลายครั้งในเกมแรกของเขาถูกฉายซ้ำไปมาหลายครั้ง ใบหูถูกสั่งสอนจนแดงหมดแล้ว

“นายชนเลนสู้ 98K ไม่ได้ เรื่องนี้ฉันไม่โทษนาย เพราะความได้เปรียบของนายคือเกาะป้อมกับเปิดทีมไฟต์ แต่เกมนี้นายพังพินาศหมดเลย นายเล่นแบบใจร้อนมาก ตอนที่ 98K มาไดฟ์ป้อมนายหนีได้แต่กลับหันไปเทรด สุดท้ายเทรดไม่ได้ตายเอง…เวฟนี้ปัญหาใหญ่ที่สุด” พี่ติงขมวดคิ้ว “ช่วงท้ายเกม 98K เล่นไม่ดีเท่านาย แต่นายป้อนให้เขาจนเป็นแบบนี้แล้วจะเอาช่วงท้ายเกมมาจากไหนกัน นายโยนจุดได้เปรียบของตัวเองทิ้งไปหมด”

หยวนเชียนพยักหน้า “ความผิดผมเอง”

พี่ติงพูดจนเหนื่อยแล้วเลยดื่มน้ำหนึ่งอึก “ก่อนการแข่งขันรอบเพลย์ออฟจะปรับตรงนี้ได้มั้ย”

“ได้ครับ”

สำหรับเจี่ยนหรง คำพูดเหล่านี้คือคำพูดซ้ำซาก

หลังด่าพฤติกรรมลุยเดี่ยวของเขาไปตามกฎระเบียบอยู่ครึ่งชั่วโมง พี่ติงพลันเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “…แต่นายเองก็ไม่ใช่ไม่มีความก้าวหน้าเลย”

เจี่ยนหรง “…”

เมื่อคิดว่าพี่ติงกำลังใช้วิธีตบหัวแล้วลูบหลัง เจี่ยนหรงก็เงยหน้าขึ้นพูดว่า “พี่ด่าตามสบาย ไม่ต้องพูดเรื่องพวกนี้ ผมยอมรับการด่าได้”

“ฉันพูดจริงจัง” พี่ติงเลิกคิ้ว “อย่างน้อยนายก็รู้จักการสนับสนุนทีมแล้ว แม้ทุกครั้งจะเหมือนกำลังเดินตลาดเพราะไปไม่ทันก็ตาม”

“จริงด้วย” เสี่ยวไป๋เห็นด้วย “ตอนนั้นผมก็กลัวว่าเขาจะไม่มา แล้วหลังจากนั้นยังถามผมกับ Pเป่าว่า ‘แจกสนุกมั้ยไอ้กาก’ ด้วย”

เจี่ยนหรง “…”

การดูรีเพลย์จบลง เจี่ยนหรงยังคงอยู่ต่อเพียงลำพัง

พี่ติงปิดวิดีโอแล้วเงยหน้ามองดูเขาแวบหนึ่ง “มีเรื่องจะพูด?”

“อืม” เจี่ยนหรงชะงัก “สถานการณ์แบบนี้…ผมต้องทำยังไงถึงจะปรับปรุงได้เร็ว ถึงจะซ้อมแข่งทุกวันแต่ก็เหมือนจะไม่ค่อยพอ”

เมื่อก่อนเจี่ยนหรงเล่นเกมคนเดียว ครุ่นคิดคนเดียวว่าจะแข็งแกร่งขึ้นได้อย่างไร นี่คือการถามคำถามกับโค้ชเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เขาเข้าทีม

“ฝึกสนับสนุนง่ายมาก นายต้องสังเกตสถานการณ์ของอีกสองเลนให้มากขึ้น อย่าสนใจแต่จะชนเลน” พี่ติงขบคิดสองวินาที “อีกอย่างฉันคิดว่ายังมีความผิดพลาดอีกเรื่องก็คือนายสู้ทีมไฟต์ยังไม่แข็งแกร่งพอ นายชอบผิดพลาดตรงที่ฆ่าคนโดยไม่สนใจเพื่อนร่วมทีม ในจุดนี้ความเห็นของฉันคือนายลองพูดคุยกับพวกเขาทุกคนให้มากหน่อย”

เจี่ยนหรงไม่เข้าใจ “หมายความว่ายังไงครับ”

“ไม่ว่าจะเป็นการเล่นดูโอ้หรือเกมจัดอันดับ Flex* สถานการณ์ในตอนนี้คือพวกนายยังรู้ใจกันไม่มากพอ นายต้องลองไปทำความเข้าใจเพื่อนร่วมทีม ให้รู้นิสัยของพวกเขาขณะสู้ทีมไฟต์ ชนเลน และไดฟ์ป้อม”

“…”

“สรุปง่ายๆ ลงแรงก์กับคนอื่นให้มากขึ้น จะเอาแต่มองเสี่ยวลู่อยู่ทำไม”

“…อ้อ” เจี่ยนหรงพยักหน้า “รู้แล้วครับ”

 

หลายวันหลังจากการดูรีเพลย์ การแข่งฝึกซ้อมของ TTC จัดตารางถี่กว่าเดิม เวลาฝึกซ้อมก็เลิกดึกขึ้นเรื่อยๆ แม้เป็นช่วงกลางดึกตอนตีสองแต่สมาชิกทุกคนต่างยังนั่งอยู่ในห้องฝึกซ้อมเป็นประจำ

คืนนี้ลู่ป๋อหยวนเพิ่งล็อกอินไอดี คำขอจัดทีมของ XIU ก็เด้งขึ้นมาแล้ว

ลู่ป๋อหยวนมองดูรายชื่อเพื่อนของตัวเอง ทีมของพวกเขาออนไลน์ครบทุกคน สถานะล้วนเป็น ‘อยู่ในเกม’

เขาหลุบตาลงก่อนที่จะกดตกลง

XIU เองก็คงฝึกซ้อมมาสักพักแล้ว สุ้มเสียงแหบพร่าอยู่บ้าง “ไงเพื่อน เล่นกันสักสองตาเถอะ ฉันเล่นตำแหน่งอื่นให้นายแบกทั้งสองตาเลย คืนนี้เล่นจนเหนื่อยเกินไปแล้ว”

ลู่ป๋อหยวนส่งเสียงอืม

“จริงสิ” XIU ถามด้วยความขบขัน “ทำไมช่วงนี้ไม่เห็นนายเล่นดูโอ้กับเด็กน้อยคนนั้นของนาย หลายวันมานี้ฉันกดเจอเขา ถ้าไม่เล่นกับเสี่ยวไป๋ เขาก็เล่นกับหยวนเชียนไม่ก็ Pine ตลอด”

ลู่ป๋อหยวนเลือกตำแหน่ง ไม่ได้พูดจา

หลายวันมานี้เจี่ยนหรงไม่ได้เล่นคู่กับเขาเลย มิหนำซ้ำเมื่อคืนยังปฏิเสธคำเชิญเล่นดูโอ้ของเขา โดยพูดด้วยความลำบากใจว่าตนนัดเสี่ยวไป๋เอาไว้แล้ว

XIU พูดต่อ “หลังแข่งเสร็จวันนั้นนายสั่งสอนเขาใช่มั้ย เขาเลยไม่เล่นกับนายแล้ว”

ลู่ป๋อหยวนรู้ดีว่าไม่ใช่ เพราะเจี่ยนหรงไม่ค่อยคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องเหล่านี้

แต่หลายวันมานี้เจี่ยนหรงลงแรงก์กับเขาเพียงสองตาเท่านั้น อีกทั้งตอนนี้พอลองคิดดูก็อาจจะเป็นเพราะอีกฝ่ายอายที่จะปฏิเสธเขาต่อหน้าคนดูในสตรีม

ลู่ป๋อหยวนเริ่มคิดว่าคืนนั้นตนพูดชัดเจนเกินไปจนทำให้อีกฝ่ายตกใจหนีไปหรือเปล่า

หากเป็นเช่นนี้จริง แค่คำว่า ‘ปลอบ’ คำเดียวก็ทำให้เขาหลบหน้าตนเองได้ล่ะก็…เจี่ยนหรงเถรตรงเหลือเกิน

คิดถึงตรงนี้ลู่ป๋อหยวนคร้านที่จะพูดยิ่งกว่าเดิม

“ไม่ใช่หรอกมั้ง? ฉันพูดถูกเหรอ” XIU หัวเราะ จากนั้นวิเคราะห์ให้เขาฟังอย่างออกท่าออกทาง “นี่ ฉันจะบอกนายให้ แค่แวบเดียวก็รู้ว่า Soft เป็นคนประเภทหยิ่งในศักดิ์ศรี มีปัญหาอะไรนายห้ามชี้หน้าว่าเขา ต้องอ้อมค้อมหน่อย…”

“เขาไม่ได้ใจแคบอย่างที่นายคิด” ลู่ป๋อหยวนขมวดคิ้ว “แต่ก่อนตอนนายลงแรงก์ก็พูดมากขนาดนี้?”

“ฉันช่างพูดมาตลอด” XIU เขย่าขาที่นั่งไขว่ห้างของตัวเอง “ใช่แล้ว นายอย่าลืมงานรวมตัวคืนวันอาทิตย์นะ”

ลู่ป๋อหยวนแบนแชมเปี้ยนไปแบบง่ายๆ พลางเอ่ย “รู้แล้ว”

คืนนี้พวกเขาออฟไลน์พร้อมกันตอนตีสองครึ่งอีกแล้ว

เจี่ยนหรงเพิ่งปิดคอมพิวเตอร์แล้วลุกขึ้น เสื้อก็ถูกเสี่ยวไป๋ดึงไว้เล็กน้อย “เจี่ยนหรง มา พวกเราดูอันนี้ด้วยกัน”

เจี่ยนหรงหลุบตาลงอย่างเกียจคร้าน

เสี่ยวไป๋เปิดเว็บไซต์หนึ่งที่แฟนคลับส่งมาในข้อความส่วนตัว รายละเอียดในลิงก์คือ ‘ชาเลนจ์ห้ามใจสั่นเวอร์ชั่นเทพบุตรอีสปอร์ต’

เจี่ยนหรงขมวดคิ้ว “อะไร”

“อันนี้ฉันรู้จัก” หยวนเชียนปิดคอมพิวเตอร์และเขยิบเข้ามาเช่นกัน “เกมที่เล่นกับเพื่อน เล่นคลิปวิดีโอหนุ่มหล่อสาวสวยพร้อมกัน ใครยิ้มตอนดูหรือทำสีหน้าหวั่นไหวอย่างชัดเจนก็จะถูกลงโทษ…เมียฉันเคยให้ลองเล่น”

Pine ถามว่า “ผลลัพธ์ล่ะ”

หยวนเชียนพูดโดยปราศจากสีหน้า “ทำฉันโดนตบหนึ่งที”

เจี่ยนหรงขาดความตื่นเต้นและไม่อยากเสียเวลานอน จึงพูดโดยไม่คิดว่า “เป็นนักแข่งชายทั้งนั้น ฉันเป็นผู้ชายให้ดูอะไร”

วิดีโอประเภทนี้จะให้ดูคนเดียวก็ไม่สนุก เสี่ยวไป๋พูดทันที “ฉันแม่งถูกนายลากไปเล่นดูโอ้สี่ชั่วโมง ตอนนี้ให้นายดูวิดีโอเป็นเพื่อนฉันจะเป็นไรไป อีกอย่างทำไมผู้ชายจะหวั่นไหวกับผู้ชายไม่ได้ นายดูถูกการรักร่วมเพศ?”

“…” เจี่ยนหรงรั้งฝีเท้าที่เพิ่งก้าวออกไปกลับมาช้าๆ

เสี่ยวไป๋พอใจแล้ว “ฉันเดาว่าในนี้ต้องมี Pine มีพี่ชายฉัน…และมีฉันอย่างแน่นอน!”

ก่อนหน้านี้ลู่ป๋อหยวนกำลังตอบแชตกลุ่มอยู่เลยไม่ได้ฟังอย่างละเอียดว่าพวกเขาพูดอะไร

เมื่อได้ยินเสี่ยวไป๋พูดถึงตนเอง เขากวาดตามองเจี่ยนหรงที่ยืนอยู่ด้านหลังเสี่ยวไป๋แวบหนึ่งก็หยุดสายตา

เสี่ยวไป๋กดเปิดวิดีโอ เพลงประกอบค่อยๆ ดังขึ้นมา

“นี่ ในคลิปประเภทนี้นักแข่งยุโรปได้เปรียบเหลือเกิน เครื่องหน้าพวกเขาคมคายอยู่แล้ว” หยวนเชียนกอดอกพลางทอดถอนใจ

แค่นักแข่งต่างประเทศก็กินเวลาไปครึ่งชั่วโมงแล้ว นักแข่ง LPL ต่างถูกใส่ไว้ด้านหลัง

นักแข่ง LPL ที่ออกโรงคนแรกคือโต้วฟู วิดีโอที่ตัดใส่เข้าไปคือคลิปที่เพิ่งถ่ายช่วงนี้เอง คนในคลิปเหมือนกับไอ้คนนิสัยกวนบาทาในสมองของเจี่ยนหรงเป๊ะๆ

จากฉากหลังดูเหมือนกำลังอยู่ในแคมป์ของทีมโหยวอวี๋ โต้วฟูนั่งอยู่ตรงโต๊ะคอมพิวเตอร์ของตนเอง ไม่รู้ได้ยินอะไร มือหนึ่งเท้าคางเอาไว้ เชิดมุมปากยิ้มอย่างชั่วร้ายให้กล้อง

เจี่ยนหรงเลี่ยนจนอยากโยนเขาลงไปในหม้อ

แฟนคลับสมัยนี้คลั่งไคล้นักแข่งอีสปอร์ตมากเกินไปหรือเปล่าเนี่ย

นี่ถ้าจูงหมูมาดูก็ไม่มีทางหวั่นไหวหรอกมั้ง?

จากนั้นเป็นวิดีโอหลังเวทีในการแข่งขันฤดูร้อนปีที่แล้วของ Pine เขานั่งขมวดคิ้วจ้องมือถืออยู่บนโซฟา พอกล้องเขยิบเข้าไปจึงเห็นว่ากำลังเล่นไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ดอยู่

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” เสี่ยวไป๋ขยับไปดึงมือของ Pine พลางเอ่ย “Pเป่า นายรีบดูเร็ว ช่วงนี้นายทั้งโง่ทั้งหล่อ”

Pine กวาดตามองแวบหนึ่ง “ไร้สาระ”

เจี่ยนหรงดูวิดีโออย่างนิ่งเงียบ ระหว่างนั้นเขาสรุปสิ่งที่ได้รับจากการกดแรงก์วันนี้เอาไว้ในใจ…เสี่ยวไป๋เล่นซัพพอร์ตสายจู่โจมพอได้ ต่อไปถ้าเสี่ยวไป๋หยิบ Thresh หรือ Leona ในการแข่งขัน ตนก็สามารถเลือกแชมเปี้ยนมิดเลนที่มีความสามารถในการสนับสนุนแข็งแกร่ง อย่างเช่น…

ลู่ป๋อหยวนปรากฏตัวบนหน้าจอ

อย่างเช่น…

เจี่ยนหรงอดไม่ได้ที่จะยกมือกัดนิ้วโป้งของตัวเองเล็กน้อย

อย่างเช่น…อย่างเช่นอะไร

วิดีโอของลู่ป๋อหยวนดูแล้วน่าจะเป็นคลิปที่ถ่ายไว้ค่อนข้างนานแล้ว ดูเหมือนทีมงานจะเป็นคนถ่าย เป็นภาพที่พิกเซลไม่สูงนัก

ลู่ป๋อหยวนสวมชุดทีมแขนสั้น ยืนถือมือถือดูรีเพลย์เกมอยู่มุมหนึ่งของห้องพัก สองวินาทีให้หลังไม่รู้ว่าเสี่ยวไป๋ที่ข้างกายพูดอะไร ลู่ป๋อหยวนถึงก้มหน้าหัวเราะออกมา

อาจเพราะคนที่ถือกล้องเรียกเขา ขณะลู่ป๋อหยวนหันหน้ามานั้นยังเก็บรอยยิ้มกลับไปไม่หมด รอยยิ้มของเขาแฝงความหยอกเย้าหลายส่วน หางตาแคบยาว นัยน์ตาสีดำขลับเหมือนมองทะลุก้นบึ้งหัวใจคนได้

จบเห่แล้ว

เจี่ยนหรงกัดนิ้วโป้งจนขาวไปหมดระหว่างมองดูหน้าจอคอมพิวเตอร์ตาไม่กะพริบ

เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าหัวใจตนเองค่อยๆ เต้นเร็วขึ้น ขณะลู่ป๋อหยวนในวิดีโอหันหน้ามาหัวใจก็เต้นขึ้นมาถึงลำคอแล้ว แม้แต่นิ้วมือที่กัดก็ราวกับกำลังสั่นสะเทือน

วิดีโอยังไม่จบ เสี่ยวไป๋กับหยวนเชียนก็เริ่มแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันแล้ว เจี่ยนหรงอยากจะตั้งใจฟังแต่กลับฟังไม่เข้าหูแม้แต่ประโยคเดียว

เสียงของเสี่ยวไป๋ดังว่า “@!$%&#…ใช่มั้ยเจี่ยนหรง”

ทันทีที่ถูกเรียกเจี่ยนหรงก็พลันรู้สึกร้อนตัวขึ้นมา

ร้อนตัวเป็นพิเศษ

เขาได้ยินไม่ชัดเลยว่าเสี่ยวไป๋พูดอะไร ได้แต่ตอบไปอย่างจืดชืด “อืม”

นิ้วโป้งถูกกัดจนเจ็บอยู่บ้าง เจี่ยนหรงขยับฟันขึ้นไปอีกหน่อยเพื่อเปลี่ยนตำแหน่งกัด

ผ่านไปอีกหลายวินาทีในที่สุดเจี่ยนหรงก็ทนไม่ไหว มองไปด้านข้างโดยคิดไปเองว่าตนระมัดระวังดีแล้ว เป็นการลักลอบโดยไม่เผยร่องรอยให้ถูกจับได้แน่นอน

เขาพลันสบตากับลู่ป๋อหยวน

ขณะนี้ดวงตาคู่เดียวกับในวิดีโอกำลังมองมา นัยน์ตาถูกแสงสลัวของคอมพิวเตอร์สะท้อนเป็นรูปพระจันทร์ดวงหนึ่ง

สายตาของลู่ป๋อหยวนนิ่งสงบ และไม่รู้ว่ามองดูเขาเช่นนี้อยู่นานเท่าไหร่แล้ว

หยวนเชียนยืนอยู่ตรงกลางระหว่างพวกเขาโดยเหลื่อมไปข้างหน้าเล็กน้อย ไม่ได้บดบังสายตาของใครทั้งสิ้น

ลู่ป๋อหยวนมองสายตาที่ซ่อนอะไรไม่อยู่ของเจี่ยนหรง เลิกคิ้วเบาๆ จากนั้นก็ยิ้มหยีตาเหมือนกับในวิดีโอ

 

* การจัดอันดับ Flex เป็นโหมดเกมที่ผู้เล่นจะได้รับการจัดอันดับแยกจากโซโล่และดูโอ้ จุดประสงค์พื้นฐานของ Flex คือการให้โอกาสแก่ผู้เล่นในการปรับปรุงการคอลล์เกมและการเล่นเชิงกลยุทธ์ เป็นโหมดเริ่มต้นที่ทำให้ทั้งสองทีมสามารถแบ่งปันกลยุทธ์และเป้าหมายของพวกเขาได้