ทดลองอ่าน I Can Do It ใครไม่ไหว ฉันลุยเอง! เล่ม 3 บทที่ 79 – 80 #นิยายวาย

80

เจี่ยนหรงรู้สึกว่าตนเองทำเรื่องไม่ดีเอาไว้ แถมยังถูกเจ้าตัวดึงคอเสื้อจับกุมได้คาที่

เขารู้ว่าตอนนี้ขอเพียงแสร้งรั้งสายตากลับอย่างเป็นธรรมชาติก็สิ้นเรื่องแล้ว แต่สุดท้ายยังคงเป็นลู่ป๋อหยวนที่ยิ้มแล้วหลบตาไปก่อน

เจี่ยนหรงหันหน้ากลับไปอย่างแข็งทื่อ เสี่ยวไป๋ปิดวิดีโอแล้ว “ทำไมในนี้ไม่มีเจี่ยนหรงล่ะ”

หยวนเชียนพยักหน้า “นั่นสิ แม้แต่โต้วฟูก็มี”

Pine มองดูช่วงเวลา “วิดีโอของเดือนสิงหาปีที่แล้ว เขายังไม่มา”

เสี่ยวไป๋กระจ่างแจ้งทันที เขาปิดคอมพิวเตอร์คิดลุกขึ้นยืน แต่กลับรู้สึกได้ว่าด้านหลังตนเองยังมีคนยืนอยู่ เขาหันหน้าไปด้วยความสงสัย “ทำไมนายยังยืนอยู่ ต้องไปนอนไม่ใช่เหรอ…แล้วนี่ทำไมตาแดงขนาดนั้นล่ะ”

ระหว่างลงแรงก์เกมสุดท้ายเจี่ยนหรงรู้สึกง่วงจึงขยี้ตาหลายที

เขาถอยไปด้านหลังอย่างรวดเร็วสองก้าวเพื่อเว้นที่ว่างให้เสี่ยวไป๋ขยับเก้าอี้ออก กำลังจะเอ่ยปากอธิบาย

ลู่ป๋อหยวนพูดขึ้นว่า “ดูนานเกินไปแล้ว”

ขณะเจี่ยนหรงคิดจะใช้ความเร็วหลายร้อยเมตรต่อวินาทีหนีออกจากห้องฝึกซ้อม ลู่ป๋อหยวนก็เสริมอย่างเฉยชาอีกหนึ่งประโยค “ต่อไปปรับความสว่างหน้าจอคอมพิวเตอร์ต่ำลงหน่อย ไม่งั้นจะสายตาเสีย”

คืนนั้นเจี่ยนหรงนอนฝัน

ในฝันเขาอยู่ในห้องฝึกซ้อมที่เหมือนกับในวิดีโอ หลังลู่ป๋อหยวนฟังคำพูดของเสี่ยวไป๋จบจึงก้มหน้าหัวเราะครู่หนึ่ง จากนั้นเหลือบตามองมายังเขา แล้วพูดเสียงทุ้มว่า ‘นายดูนานเกินไปแล้ว’

นอกจากคนในครอบครัวแล้ว เจี่ยนหรงเห็นใบหน้าของคนอื่นในความฝันอย่างชัดเจนน้อยมาก

เจี่ยนหรงตระหนักได้รางๆ ว่าตนเองผิดปกติ แต่ผิดปกติตรงไหนนั้นเขายังไม่กล้าคิดอย่างละเอียด

ดีที่หลายวันมานี้เขาฝึกซ้อมติดต่อกัน ไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นมากขนาดนั้น

ไม่นานการแข่งขันรอบเก็บคะแนนแมตช์ต่อไปก็มาถึง พอออกเดินทางมาได้สักพัก พี่ติงก็เอ่ยกำชับเรื่องการแข่งขันกับพวกเขา

วันนี้พวกเขาสู้กับทีม WZWZ ซึ่งนับเป็นทีมกลางตารางในลีก

“ฉันจะพูดง่ายๆ ก่อนเพราะบางคำไม่สะดวกพูดหลังเวที” พี่ติงกระแอมให้คอโล่ง “แม้เราจะเข้ารอบเพลย์ออฟแน่นอนแล้ว แต่การแข่งขันไม่กี่แมตช์ต่อไปก็ต้องเล่นให้เต็มที่ ตอนแข่งฝึกซ้อมสู้กับ WZWZ หลายเกมไม่เคยแพ้ การแข่งขันรอบเก็บคะแนนยิ่งไม่มีเหตุผลที่จะแพ้ วันนี้พยายามชนะให้เร็วหน่อยจะได้เลิกงานเร็ว อย่าให้เกิดข้อผิดพลาด ไม่มีคำถามใช่มั้ย”

คนที่อยู่แถวหน้ารับคำเสียงดังว่า ‘ไม่มีปัญหา’ เจี่ยนหรงสวมหมวก กำลังก้มหน้าพูดคุยกับคนของคลินิกรักษาสัตว์

เมื่อมองเห็นข้อความที่อีกฝ่ายส่งมา เจี่ยนหรงที่ถือมือถืออยู่ก็ตกตะลึงไปสองวินาที จากนั้นพึมพำเบาๆ “เยี่ยมจริงๆ”

“อะไรเหรอ” ลู่ป๋อหยวนใช้หางตาเหลือบมองเขา

เจี่ยนหรงถูจมูก “ส้มน้อยก่อเรื่องแล้ว”

“…” ลู่ป๋อหยวนรู้สึกตลกจึงถามเขาต่อไปเรื่อยเปื่อย “ตีกับตัวอื่น?”

“เปล่า” เจี่ยนหรงพูด “มันทำตัวอื่นท้อง”

ลู่ป๋อหยวน “…”

เจี่ยนหรงเปิดรูปที่คลินิกส่งมา หลุบตาอธิบายว่า “มีอยู่คืนหนึ่งฝนตกหนัก คลินิกใจดีรั้งมันไว้ให้นอนค้างกับแมวตัวเมียหนึ่งคืน ตอนนี้เจ้าแมวตัวเมียท้องโตแล้ว…แมวตัวนั้นสวยขนาดนี้มันมีสิทธิ์อะไร!”

เจี่ยนหรงพูดพลางยื่นมือถือให้ลู่ป๋อหยวน

ลู่ป๋อหยวนจับมือของเขาไว้พลางหันหน้าไปมองแวบหนึ่ง ไม่นานก็ปล่อยออก “สวยจริงๆ”

มือของพวกเขาสัมผัสกันเพียงไม่กี่วินาที เจี่ยนหรงปั้นหน้านิ่ง มือค้างอยู่กลางอากาศสองวินาทีจึงรั้งกลับมา “อืม…ดูเหมือนจะแพงมาก”

ลู่ป๋อหยวนส่งเสียงอืม “ส้มน้อยเองก็ดูดี”

เมื่อนึกถึงใบหน้าที่ค่อยๆ อ้วนขึ้นในภาพล่าสุดของส้มน้อย เจี่ยนหรงขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจยิ่ง

ลู่ป๋อหยวนยิ้มแล้ว “เจ้าของของแมวตัวเมียว่ายังไง”

“ให้ชดใช้เงินนิดหน่อย”

พี่ติงพลันปรบมืออยู่บนที่นั่งข้างคนขับ “จะถึงแล้ว ทุกคนตื่นตัวหน่อย วันนี้มีแฟนคลับอยู่ ถ้าพวกนายทำหน้าง่วง ตอนลงรถระวังถูกแอนตี้แฟนจากเทียปาประกาศว่าตายแล้ว…”

สามคนที่ด้านหน้านั่งตัวตรงทันที เจี่ยนหรงก้มหน้าตอบวีแชตอย่างรวดเร็ว

 

ห-รง ทราบแล้วครับ ผมจะรับผิดชอบเอง ต้องจ่ายเท่าไหร่ครับ

ห-รง ซื้ออาหารแมวกระป๋องให้อีกหน่อยได้ไหมครับ ให้แมวตัวเมียตัวนั้นบำรุงสักหน่อย ไม่มีส่วนของส้มน้อย

คลินิกรักษาสัตว์อ้ายฉ่ง ไม่ต้องหรอกค่ะ คราวก่อนพ่อของส้มน้อยฝากเงินไว้ในบัตรเยอะมาก พวกเราหักจากในนั้นก็ได้แล้วค่ะ

 

เจี่ยนหรงตกตะลึง

พ่อของ…ส้มน้อย? ใครกัน

ต่อให้เจ้านี่มีพ่อจริงๆ ก็คงเป็นฉันแหละมั้ง?

 

ห-รง มันมีพ่อที่ไหนครับ

คลินิกรักษาสัตว์อ้ายฉ่ง อ๊ะ ก็คนที่ใช้รูปประจำตัวหมูแคระเหมือนกับคุณไงคะ วีแชตชื่อว่า R

คลินิกรักษาสัตว์อ้ายฉ่ง ฉันเห็น ผอ. บอกว่าเขาเป็นพ่อของส้มน้อย ไม่ใช่เหรอคะ [ยิ้มร้องไห้]

ห-รง …

 

เจี่ยนหรงเอียงมือถือเข้าด้านใน เหมือนกลัวถูกใครมองเห็น

 

ห-รง ไม่ผิดครับ

 

น้องสาวฝ่ายบริการลูกค้าตอบกลับอย่างชำนาญและสนิทสนม…

 

คลินิกรักษาสัตว์อ้ายฉ่ง ฮ่าๆ ส้มน้อยโชคดีจริงๆ มีพ่อถึงสองคน

 

รถจอดลงที่ลานจอดรถ พ่อทั้งสองของส้มน้อยลงจากรถตามๆ กันมา

เมื่อใกล้ถึงเวลาแข่งขันกล้องถ่ายทอดสดจับภาพที่นั่งผู้บรรยายก่อนตามธรรมเนียม

ผู้บรรยาย A กล่าวว่า “วันนี้ Soft ยังคงเป็นสมาชิกชุดหลัก ดูเหมือนทีมยังคงเชื่อมั่นในความสามารถของ Soft อย่างยิ่ง”

“คุณคิดอะไรอยู่ ถ้าผมเป็นโค้ชก็ไม่มีทางให้ Soft ไปเป็นตัวสำรอง” ผู้บรรยาย B หัวเราะ “ใช่ว่าเป็นคนโง่ซะหน่อย ใครจะปล่อยให้นักแข่งที่มีทักษะการเล่นแบบนี้อยู่เฉยๆ ถึงยังไงการคอลล์เกมก็ฝึกกันได้ พรสวรรค์ต่างหากที่มีน้อย…”

ผู้บรรยาย A ประหลาดใจ “ทำไมจู่ๆ คุณเริ่มโม้แล้วล่ะครับ”

ผู้บรรยาย B ส่ายหน้า “คุณคงยังไม่เห็นผลการแข่งขันตอนลงแรงก์ของ Soft ในช่วงนี้ใช่มั้ย”

ระหว่างนั้นนักแข่งต่างพากันลงสนาม ผู้บรรยาย B มองดูเจี่ยนหรงที่หอบคีย์บอร์ดอยู่พลางพูดเอื่อยๆ ว่า “ผมเห็นแล้ว แถมยังไปดูการต่อสู้ในสตรีมอีกสองตาด้วย…แต่ไม่ลงลึกแล้วนะครับ ทุกคนต่างรู้จักไอดีเซิร์ฟในประเทศของเขา อยากรู้ไปค้นดูได้ บอกตามตรงผมคิดว่าถ้าการแข่งขันรอบเก็บคะแนนแมตช์ที่แล้วร่างกาย Soft ไม่เกิดปัญหา…เขามีโอกาสสร้างความได้เปรียบที่เลนกลาง”

ผู้บรรยาย A ขัดจังหวะอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “เอาล่ะๆ ทุกอย่างผ่านไปแล้วก็เลิกปั่นกระแสได้แล้ว พวกเรามาดูแมตช์นี้กันครับ”

การแข่งขันในวันนี้ยังไม่เริ่มขึ้น ซับกระสุนในการถ่ายทอดสดก็เริ่มเสียดสีกันแล้ว ปั่นกระแสต่อจากการแข่งขันสัปดาห์ก่อนว่า Soft คือ ‘ราชาการเล่นสุ่มทีม’ เป็นเศษสวะในการแข่งขันแบบห้าคน

ตอนนี้ซับกระสุนเริ่มเสียดสีผู้บรรยาย B บอกว่าเขาลากเศษสวะมาเหยียบย่ำ Savior และสาปแช่งให้ TTC ตกรอบเพลย์ออฟอย่างบ้าคลั่ง

ไม่นานนัก ‘พ่อแท้ๆ ของ Soft’ และแฟนคลับ TTC นับไม่ถ้วนต่างมาช่วยด่า พากันล้มโต๊ะตอบโต้ทันที

นี่ทำให้ผู้บรรยายต่างยังไม่ทันพูดอะไรมาก แฟนคลับทั้งสองฝ่ายก็ถูกแบนไปกว่าครึ่งแล้ว ให้เหลือเพียงสภาพแวดล้อมการถ่ายทอดสดที่สะอาดและมีอารยธรรมให้คนดูที่ต้องการดูการแข่งขันจริงๆ…

การแข่งขันใกล้จะเริ่มในไม่ช้า

ภายใต้การปลุกเร้าก่อนการแข่งขันของผู้บรรยาย B เมื่อเจี่ยนหรงเลเวลหกก็ควบคุม Jayce คาดเดาตำแหน่งที่ฝ่ายตรงข้ามจะแฟลชได้อย่างสวยงาม จากนั้นเขาก็กดแฟลชเข้าไปโยนลูกบอลไฟฟ้าจากระยะไกล เก็บเฟิร์สต์บลัดไปได้อย่างง่ายดาย

โซโล่คิลมิดเลนฝ่ายศัตรูในสนามแข่งเป็นเรื่องปกติของ Soft ไปแล้ว แต่คนที่ดูการถ่ายทอดสดยังคงอดไม่ได้ที่จะพิมพ์ ‘666’

WZWZ รู้จุดอ่อนของเจี่ยนหรงอย่างชัดเจน ดังนั้นหลังมิดเลนของพวกเขาเดินออกจากฐานด้วยเลเวลเก้าจึงเดินไปยังเลนล่างของ TTC เตรียมประสานงานกับจังเกิ้ลของตนเองเพื่อทำเกม

ตอนนี้เองในการถ่ายทอดสดมุมกล้องที่หนึ่งของ Soft ฉากอันน่าอัศจรรย์ได้ปรากฏขึ้นแล้ว…

เมื่อเสียงสัญญาณหนึ่งดังขึ้น

 

[TTC•Soft กำลังขอความช่วยเหลือ]

 

ซับกระสุนระเบิดตูมกะทันหัน

 

[?]

[ฉันตาฝาดไป?]

[เกม BUG แล้ว รอการแข่งขันหยุดชั่วคราว]

[อะไรนะ ที่แท้ไอ้โง่รู้ว่าใน LoL มีสัญญาณขอความช่วยเหลือ?]

[อีกหลายสิบปีฉันนอนอยู่บนเก้าอี้โยก หลานบอกกับฉันว่าคุณปู่ Soft กดสัญญาณขอความช่วยเหลือเป็นแล้ว ฉันยิ้มแล้วบอกว่าไม่เชื่อข่าวลือและไม่เผยแพร่ข่าวลือ]

 

ส่วนสถานการณ์ในระบบเสียงพูดคุยทีม เสี่ยวไป๋ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “จะแกงค์ได้จริงเหรอ บลูบัฟของพวกเขาหายไปแล้ว”

“ได้” เจี่ยนหรงกลับเข้าไปในพุ่มหญ้าข้างบลูบัฟของ WZWZ “รีบมา”

เสี่ยวไป๋ตาม Pine ไปแล้ว

สิบวินาทีให้หลังบอตเลนของ WZWZ ยังไม่ทันตอบสนอง มิดเลนกับจังเกิ้ลของตนก็ถูกมิดเลน บอตเลน และซัพพอร์ตของ TTC ฆ่าตายแล้ว หลังพวกเขาฆ่าเสร็จลู่ป๋อหยวนเดินมาถึงพอดี คนทั้งสี่ล้อมบอตเลนของ WZWZ เอาไว้ เจี่ยนหรงช่วยเสี่ยวไป๋ที่ร้องโอดโอยรับแดเมจป้อมครั้งสุดท้ายได้อย่างไม่ค่อยชำนาญ ทำการไดฟ์ป้อมออกมาอย่างสมบูรณ์แบบ

สิบแปดนาทีเจี่ยนหรงตามลู่ป๋อหยวนกับเสี่ยวไป๋ไปสร้างไทม์มิ่งที่เลนบน ทำลายป้อมสองของฝ่ายศัตรูได้สำเร็จ

ยี่สิบหกนาที Aatrox ของหยวนเชียนแฟลชเข้าไปทุบแครี่ฝ่ายตรงข้ามจนแม่จำไม่ได้ เขายังไม่ทันได้ใช้สกิลอัลติเมตก็สังหารคนแล้ว วินาทีต่อมาเพื่อนร่วมทีมอีกสี่คนทำลายฐานของ WZWZ จนแตก

คนที่ทะเลาะกันในซับกระสุนจนถูกแบนเหล่านั้นต่างยังไม่ถึงเวลาปลดแบนครึ่งชั่วโมง การแข่งขันเกมแรกก็สิ้นสุดลงแล้ว

ทุกคนต่างรู้สึกว่าเกมแรกเร็วเหลือเกิน คิดไม่ถึงว่าเกมที่สองต่างหากคือการนั่งบนจรวดที่แท้จริง

สาเหตุไม่ใช่อื่นใด เฟสแบนแอนด์พิกของทีม WZWZ ผิดพลาด เผลอปล่อย LeBlanc ของเจี่ยนหรงกับ Aphelios ของ Pine ออกมา

ในเกมนี้เจี่ยนหรงไม่ได้ไปสนับสนุนอีก

เพราะไม่จำเป็นเลย

พอมิดเลนของ WZWZ ถึงเลเวลสี่ก็ถูกโซโล่คิล เลเวลหกตายอีกหนึ่งครั้ง เมื่อกลับเข้าเลนอีกรอบจึงไม่กล้าออกจากป้อมอีก

สิบห้านาที WZWZ ตระหนักได้ว่าไม่อาจให้เจี่ยนหรงฟาร์มแบบนี้ต่อไป คนทั้งสี่ฝืนโอบล้อมเขาที่เลนกลาง หลังแน่ใจว่าเขาไม่มีแฟลชและสกิลเคลื่อนย้ายใดๆ ซัพพอร์ตฝ่ายศัตรูจึงแฟลชเข้าไปปล่อยสกิลอัลติเมตฝืนเปิดไฟต์โดยไม่แม้แต่จะคิด…น่าเศร้าที่ความเร็วในการตอบสนองของเจี่ยนหรงเป็นเลิศ กดตัวทองทั้งที่เลือดเต็มอยู่ที่เดิม

คนทั้งสี่ของ WZWZ รอให้สถานะตัวทองของเขาหมดด้วยความร้อนรนอยู่ที่เดิม ในระบบเสียงพูดคุยทีมตึงเครียดอย่างยิ่ง

“ซัพพอร์ตสตันแล้วจับไว้ อย่าให้เขาหนีไป!”

“วางใจ ฉันเตรียมตัวแล้ว…”

เมื่อสถานะตัวทองหายไป Leona ที่เป็นซัพพอร์ตจัดการสตันตามทันที…แต่กลับกลายเป็นการสตันอากาศ

Leona ตกตะลึงไปจากนั้นหูฟังถึงถ่ายทอดประกาศจากระบบเนื่องจากเพื่อนร่วมทีมตาย…พวกเขาทั้งสี่คนทำการโอบล้อมไม่สำเร็จและแครี่ถูก Soft ปลิดชีพ

สามคนที่เหลือของ WZWZ มองดู LeBlanc แฟลชเข้าป่าแล้วหายวับไปในพุ่มหญ้าโดยไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับมาอย่างนิ่งอึ้ง

 

[@โค้ช WZWZ อยู่ไหม คุณปล่อย LeBlanc ออกมาคิดจะดูถูกใคร]

[เชี่ยๆๆ รีบฉายรีเพลย์หน่อยฉันมองเห็นไม่ชัด!]

[ภายใต้สถานการณ์ปกติ เวลาไอ้โง่หยิบแชมเปี้ยนอัสแซสซินอย่าง Zed Talon และ LeBlanc ถ้าฉันเห็นขั้นตอนการฆ่าของเขาชัดเจนสักครั้ง นั่นก็แสดงว่าวันนั้นเขาฟอร์มตก]

 

ยี่สิบสามนาทีสี่สิบสองวินาที TTC ทำลายฐานของ WZWZ ได้แล้ว ชนะการแข่งขันเกมที่สองไปอย่างง่ายดาย ระหว่างทาง Pine ยังเก็บควอดราคิลไปได้ ส่วนผลการต่อสู้ของเจี่ยนหรงคือ 6/0/2

 

การแข่งขันจบลง MVP ตกเป็นของเจี่ยนหรงอย่างสมเหตุสมผล

คนอื่นนั่งรอเขาสัมภาษณ์หลังการแข่งอยู่ที่ห้องพัก

ในโทรทัศน์เจี่ยนหรงมองกล้องด้วยสีหน้าเย็นชา ตอบคำถามของพิธีกรอย่างไม่ค่อยสนใจ เมื่อไม่มีอาการเจ็บป่วยเหมือนสัปดาห์ก่อน ในคำพูดของมิดเลนใหม่อายุสิบแปดปีคนนี้ยังคงมีความเกรี้ยวกราด

พี่ติงก้มหน้าจดบันทึก “การสนับสนุนของเขายังไม่ชำนาญมาก ตำแหน่งการแคมป์ครั้งแรกเสี่ยงเกินไป ครั้งที่สองนายเป็นคนเรียกเขาไปเลนบนใช่มั้ย”

ลู่ป๋อหยวนดูโทรทัศน์อยู่ “อืม”

พี่ติงผงกศีรษะ “ไม่กี่วันเท่านั้น นับว่าก้าวหน้าขึ้นมากแล้ว”

หยวนเชียนเอามือเท้าศีรษะพลางพูดว่า “นี่ ทำไมผมรู้สึกว่าวันนี้เสี่ยวหรงหล่อขึ้นนิดหน่อย”

พี่ติงพูดโดยไม่แม้แต่จะหันหน้า “ฉันให้เขาแต่งหน้าก่อนขึ้นเวที”

เสี่ยวไป๋พูดด้วยความประหลาดใจ “เขาเกลียดการที่คนอื่นแตะดวงตาเขาไม่ใช่เหรอครับ พี่โน้มน้าวเขายังไง”

“แค่เขียนคิ้ว” พี่ติงชะงักเล็กน้อย “ฉันบอกว่าเขียนแล้วตอนสัมภาษณ์ MVP จะได้ดูมีชีวิตชีวาหน่อย ทำให้แอนตี้แฟนเหล่านั้นโกรธจนตายได้”

เสี่ยวไป๋ “…”

หยวนเชียนก้มหน้าเปิดข้อความที่ได้รับขณะแข่งขัน “เยี่ยม ฉันว่าแล้ว…มีคนขอวีแชตเจี่ยนหรงจากฉันอีกแล้ว”

ลู่ป๋อหยวนกะพริบตาอย่างเชื่องช้า

“อีกแล้ว?” เสี่ยวไป๋เอามือหนุนหลังศีรษะ “ใครกัน เพื่อนสนิทของพี่สะใภ้?”

หยวนเชียนส่ายหน้า “ครั้งนี้เป็นผู้ชาย เพื่อนเล่น PUBG* บอกว่าอยากรู้จักกับเจี่ยนหรงสักหน่อย แบบคบเป็นเพื่อน”

เสี่ยวไป๋หัวเราะแล้วพูดหยอกเย้าว่า “สุดยอด ได้ทั้งชายหญิง เหมือนกับพี่ชายผม”

“อย่าพูดจาเหลวไหล” เนื่องจากเวลานี้ยังมีเจ้าหน้าที่ของลีกอยู่ด้านนอก พี่ติงจึงรีบขัดจังหวะพวกเขา “ผู้หญิงยังพอว่า ผู้ชายช่างมันเถอะ”

หยวนเชียนปิดมือถือ “ผู้ชายทำไมเหรอครับ”

พี่ติงเลิกคิ้ว “จะแอดผู้หญิงก็แอดไป ถึงเขาจะเพิ่งเข้าทีมและฉันก็ไม่ได้หวังให้เขามีความรัก แต่ฉันไม่อาจตัดด้ายแดงคนอื่นดื้อๆ ผู้ชายจะแอดไปทำไม พวกนายลืมเรื่องที่ก่อนหน้านี้บัญชีวีแชตของเสี่ยวลู่ถูกขายไปแล้ว? นี่ไม่ได้จำเป็นเลย คนที่ควรรู้จักต่อไปก็จะได้รู้จักเอง”

เสี่ยวไป๋ชนไหล่ของ Pine “ผู้ชายกับผู้ชายก็มีความรักได้เหมือนกันไม่ใช่เหรอ”

แม้เสี่ยวไป๋อวบเล็กน้อย แต่โครงกระดูกเขาเล็ก กล้ามเนื้อก็จัดเรียงได้สมส่วนอย่างมาก ไม่ได้ดูล่ำสันเลย พิงอยู่ด้านข้าง Pine เช่นนี้แล้วกลับเป็น Pine ซึ่งผอมกว่าเขาหลายจินดูสูงใหญ่กว่าเล็กน้อย

ขณะใจลอยพี่ติงกลับแยกได้ไม่ชัดว่าเสี่ยวไป๋กำลังล้อเล่นหรือเปิดตัวจริงๆ กันแน่ กระทั่งมองเห็นเสี่ยวไป๋ยิ้มโง่ๆ พลางชนไหล่ของ Pine พี่ติงจึงได้สติกลับมา

พี่ติงเหลือกตาขาวใส่เขาแวบหนึ่งก่อนพูดเรื่อยเปื่อย “เจี่ยนหรงมีความรักกับผู้ชายจริง งั้นยิ่งไม่ต้องแอดคนอื่นแล้ว เขากับเสี่ยวลู่…”

คำพูดของพี่ติงพลันหยุดลง

ไม่ใช่…นี่เขากำลังคิดอะไรอยู่

“เอาล่ะ หยุดได้แล้ว” พี่ติงทำท่าหยุดยั้ง “เจี่ยนหรงเขาแมนมากๆ ก่อนเข้าทีมฉันเคยค้นดู ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาสตรีมยังเล่นกับผู้หญิงเป็นประจำ อย่าล้อเล่นแบบนี้…”

“ทำไมเขายังไม่กลับมา” ลู่ป๋อหยวนลุกขึ้น หิ้วกระเป๋าอุปกรณ์ต่อพ่วงของตัวเองกับเจี่ยนหรงขึ้นด้วยมือเดียวก่อนถามอย่างเฉยชา

“หา?” พี่ติงหันหน้ามองโทรทัศน์ “สัมภาษณ์จบแล้ว?”

หยวนเชียนพยักหน้า “จบได้พักหนึ่งแล้วครับ”

“งั้นคงใกล้กลับมาแล้ว” พี่ติงดูนาฬิกา “ไม่งั้นพวกนายขึ้นรถก่อน ฉันจะไปดูหน่อย”

ลู่ป๋อหยวนยังไม่ได้พูดอะไร เขาสะพายกระเป๋าอุปกรณ์ต่อพ่วงของเจี่ยนหรงเอาไว้ ส่วนของตัวเองกลับหิ้วไว้ส่งๆ ด้วยมือเดียว หลังเดินออกจากห้องพักจึงมองไปยังทางเข้าหน้าเวทีแวบหนึ่ง จากนั้นหยุดอยู่ที่เดิม

หลังคนอื่นออกมาต่างอดไม่ได้ที่จะมองไปตามสายตาของเขา…

มิดเลนของพวกเขากำลังถูกชายหญิงหลายคนรุมล้อมพลางขอลายเซ็น มีทั้งเจ้าหน้าที่และแฟนคลับที่อาศัยเจ้าหน้าที่ช่วยให้แฝงตัวเข้ามาได้

ลายเซ็นของนักแข่งไม่ได้ล้ำค่าขนาดนั้น ถึงอย่างไรก็เป็นคนที่พูดคุยมีปฏิสัมพันธ์ในสตรีมได้ ไม่ค่อยมีความรู้สึกห่างเหิน ฝากเจ้าหน้าที่มาก็สามารถขอลายเซ็นของนักแข่งอาชีพส่วนใหญ่ได้แล้ว

แต่แน่นอนว่าลายเซ็นของสมาชิกทีมอย่าง TTC และ PUD นั้นก็ยังคงเป็นสิ่งที่ได้มาอย่างไม่ง่ายดายนัก

ทว่าเจี่ยนหรงไม่ได้สนใจสิ่งเหล่านี้ ก็แค่การเขียนตัวหนังสือภาษาอังกฤษ จำนวนคนก็ไม่มาก เขาจึงไม่ได้ปฏิเสธ

ลู่ป๋อหยวนมองเห็นแฟนคลับหญิงทำมือเป็นรูปหัวใจให้เจี่ยนหรง

เมื่อเจี่ยนหรงมองเห็นท่านี้ก็รู้สึกตกตะลึงก่อน จากนั้นเขาถึงได้ยินหญิงสาวพูดว่า “ไอ้ต้าวโง่เง่า ปะป๊ารักแก”

เจี่ยนหรงหัวเราะพรืดและยื่นปากกาคืนให้เธอ “ไสหัวไปๆๆ”

หลังบอกลาแฟนคลับ เจี่ยนหรงหันกายมาก็เห็นเพื่อนร่วมทีมกำลังรอเขาอยู่ตรงประตูห้องพัก

เจี่ยนหรงเอ่ยขึ้นว่า “รอแป๊บ ผมขอเข้าไปหยิบกระเป๋าอุปกรณ์ต่อพ่วง…”

แต่หยวนเชียนเรียกเขาเอาไว้ก่อน “กัปตันหยิบมาให้นายแล้ว”

เจี่ยนหรงตกตะลึง หันหน้ามองดูแต่กลับไม่เห็นลู่ป๋อหยวน “เขาอยู่ไหน”

“ขึ้นรถไปก่อนแล้ว” พี่ติงพูด “ไปกันเถอะ”

 

* PUBG มีชื่อย่อมาจาก PlayerUnknown’s Battlegrounds ถือเป็นเกมแนว Survival ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดเกมหนึ่งในปัจจุบัน รูปแบบของเกมคือผู้เล่นจะต้องเอาตัวรอดให้ได้จนเป็นคนหรือทีมสุดท้ายจากทั้งหมด 100 คน บนแผนที่ใหญ่ๆ ที่จะถูกบีบพื้นที่เล่นเข้ามาเรื่อยๆ

 

โปรดติดตามตอนต่อไป…

ติดตามบทต่อไป ได้ในวันที่ 26 ก.ย. 65