ทดลองอ่าน เจรจาต่อ-ตาย ตอน อัตตา บทที่ 3-บทที่ 4

ปารุสก์เดินตามหัวหน้าต้อยๆ เหมือนลูกเป็ด หัสยุทธก้าวยาวๆ ข้ามถนนหน้าร้านที่เขาเคยยืนอยู่ข้างรถของตัวเอง เมื่อปารุสก์เห็นรถส่วนตัวของหัสยุทธในระยะใกล้ก็ยิ้มแหยทันที

“อ้อ รถของหัวหน้านี่เอง”

“ก็ใช่น่ะสิ ทีอย่างนี้ล่ะจำได้ เมื่อกี้วิ่งตูดแป้น…ขึ้นรถแล้วค่อยคุยกัน”

“ครับ”

ปารุสก์เปิดประตูฝั่งข้างคนขับแล้วแทรกตัวลงนั่งบนเบาะ ความคิดยังวนเวียนกับความสงสัยว่าทำไมหัวหน้าจึงมาหาเขาถึงที่นี่แทนที่จะใช้โทรศัพท์โทรมาสั่งงานเหมือนเช่นเคย

“ชีวิตของนายช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง”

“ฮะ…” ความสงสัยยิ่งเพิ่มเป็นทวีคูณเมื่อถูกตั้งคำถามกลับ ปารุสก์ไม่ได้เตรียมตัวกับเรื่องนี้ “ชีวิตของผมเหรอครับ”

“อื้ม”

“ก็…ก็ดีครับ สุขภาพดี มีเงินใช้ มีสวัสดิการของตำรวจ แล้วผมก็กำลังหาที่อยู่ใหม่”

“เรื่องที่อยู่เจ้าอาสเล่าให้ฟังบ้างแล้ว ก็ดีเหมือนกัน ยังไงคนเราก็ต้องมีบ้านของตัวเอง”

“ครับ”

“ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ”

“ครับ”

ดูเหมือนหัสยุทธจะขับรถอย่างไม่มีจุดหมายที่แน่นอน เขาไม่เร่งรีบแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะจอดแวะที่ไหน และตอนนี้เขากำลังหมุนหัวรถเตรียมเข้าช่องทางด่วนแล้ว

“นายเป็นพลเรือนคนเดียวของหน่วยเราตั้งแต่ก่อตั้ง NIC มีการขออนุญาตเป็นกรณีพิเศษเพื่อแต่งตั้งนายเข้ามาเป็นสมาชิกโดยที่มีผมเป็นคนรับรอง”

“ครับ”

ปารุสก์รับคำทั้งที่ไม่เข้าใจสถานการณ์ที่กำลังเป็นอยู่เลยว่าทำไมหัวหน้าจึงมาหาเขาที่นี่ เวลานี้ โดยเฉพาะการพูดถึงเรื่องที่รู้กันดีอยู่แล้ว

“แสดงให้เห็นว่าคนนอกก็สามารถเข้าถึงงานราชการได้หากได้รับการรับรอง” หัสยุทธสรุป “รวบรวมคำสั่งพิเศษที่เกิดขึ้นก่อนการตั้งหน่วย NIC สักสองหรือสามปีเท่าที่นายพอจะหาได้ พยายามจัดหมวดหมู่โดยจำแนกจากคนออกคำสั่ง ผมคิดว่านายจะพบกับกลุ่มคนและเส้นสายที่โยงใยกันอยู่”

จู่ๆ เขาก็ได้รับการสั่งงาน ปารุสก์รีบล้วงโทรศัพท์มือถือของตนขึ้นมาจดโน้ตไว้ทันที

“ถ้าได้คำตอบแล้วให้ส่งข้อมูลมาที่ผมโดยตรง”

“ผมบอกเรื่องนี้กับพี่วุฒิ พี่อาสได้ไหมครับ”

หัสยุทธส่ายหน้าช้าๆ “บอกไปสองคนนั้นก็ยังมองไม่เห็นภาพหรอก นายทำงานของนายไปเถอะ เมื่อถึงเวลาผมจะเป็นคนบอกเอง”

“ครับผม”

“ผมพยายามตามหาตัว Satan เพื่อที่จะหยุดการโจมตีจากมัน การที่ต้องอยู่อย่างหวาดระแวงว่ามันจะแว้งกัดเมื่อไรมันทำให้หงุดหงิดชะมัด”

“ผมเข้าใจครับหัวหน้า ผมก็จะพยายามหาคำตอบที่หัวหน้าต้องการมาให้ได้”

“ขอบใจรุสก์ อ้อ แล้วเรื่องที่อยู่ บางทีผมอาจจะช่วยนายได้ถ้าได้พูดเรื่องนี้กับป้าดาว นายสนใจจะอยู่ทาวน์เฮ้าส์ไหมล่ะ”

“บ้านของหัวหน้าเหรอครับ”

“ใช่ ผมคุยกับหมอบุษแล้วว่าอาจจะขายมันเพื่อไปซื้อบ้านที่ใหญ่พอสำหรับพวกเราสามคน”

“อ๋อ จริงด้วย เดี๋ยวหัวหน้าก็ต้องแต่งงานแล้ว ทั้งป้าดาวกับหมอบุษก็จะได้อยู่บ้านเดียวกัน” ปารุสก์ดูตื่นเต้นขึ้นมาในนาทีหนึ่งแล้วต่อมาเขาก็สลดลง “แต่ลำพังเงินเดือนผมคงผ่อนบ้านหลังใหญ่อย่างนั้นไม่ได้หรอกครับ”

“ได้สิ ผมยังทำได้เลย นายทำได้แน่ นี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่ผมพยายามผลักดันให้นายสอบเข้าเป็นตำรวจนะ”

“หัวหน้าคิดอย่างนั้นเหรอครับ”

“ใช่”

เป็นอีกครั้งที่หัสยุทธให้ความมั่นใจแก่ลูกน้องของเขา นายตำรวจร่างใหญ่เป็นมากกว่าหัวหน้างาน เขาแทบจะทำตัวคล้ายพ่อของปารุสก์เข้าไปทุกที ความรัก ความเมตตานั้นมีให้เด็กหนุ่มจนเต็มเปี่ยม

“แล้วทำไมนายถึงมาเล่นเกมที่ร้านล่ะ”

“เปลี่ยนบรรยากาศครับ”

“ไม่ใช่เจ้าอาสพาสาวเข้าบ้านนะ”

“โอ๊ย ทำไมหัวหน้ารู้”

หัสยุทธหัวเราะดังลั่น “มีอะไรที่ผมไม่รู้เกี่ยวกับลูกน้องของตัวเองบ้าง งั้นจะพาไปเลี้ยงข้าวต้มก่อนส่งกลับบ้านแล้วกัน จะได้มีเวลาให้เจ้าอาสทำธุระส่วนตัวให้เสร็จก่อน”

แล้วคนทั้งคู่ก็หัวเราะให้กันอย่างอารมณ์ดี