‘ในม่านกาล’ กับ 5 โมเมนต์ชวนฟินที่จะทำให้คุณเขิน

ถ้าพูดถึงนิยายที่อ่านแล้วให้ความรู้สึกอุ่นๆ ในใจ ตอนนี้ต้องนึกถึงเรื่อง ‘ในม่านกาล’ ผลงานของ ‘ราตรีนิมิต’ ที่กล่าวถึงเรื่องราวระหว่าง ‘หม่อมเจ้าดิเรกภาสกร ภานุวรรธน์ หรือ ท่านภาค’ กับ ‘ไลลา’ สาวลูกครึ่งไทย - อเมริกัน กับความรักที่มีจุดเริ่มต้นมาจากความฝันของไลลา

ก่อนที่เธอถูกรถชนจนดวงวิญญาณกลับไปในอดีตเมื่อหกสิบกว่าปีก่อนทำให้ได้เจอกับท่านภาค แต่เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปก็ต้องไปติดตามกันต่อในเล่ม แต่วันนี้จะขอหยิบโมเมนต์ในเล่มมาให้ฟินกันก่อน

#1 ฉันมีแต่ท่านภาค

“โธ่ ท่านภาคคะ! ฉันตามหาตั้งนาน ดีนะนึกขึ้นได้ว่าที่นี่มีสวนกระจก มานั่งตอนเช้าๆ คงจะได้บรรยากาศดีเลยคิดไปว่าท่านภาคอาจอยู่ในนี้”
“ตามหาฉันทำไม”
น้ำเสียงไม่อินังขังขอบทำเอาคนฟังยู่ปาก บ่นหงุงหงิงแก้เก้อ
“ก็ฉันมีแต่ท่านภาคนี่คะ ถ้าไม่ให้หาท่านแล้วฉันจะไปหาใครเล่า”

#2 ก็บอกแล้วจะอยู่ด้วยกัน

“ท่านภาค ...เปียกหมดแล้วนะคะ”
ไลลาอดยู่ปากไม่ได้ ตัวเธอเป็นวิญญาณ ไม่ต้องเจ็บต้องไข้ แม้แต่น้ำฝนก็ทำอะไรไม่ได้ ...แต่กับชายหนุ่มนั้นต่างกัน เหตุใดจึงลงมายืนตากฝนกับเธอทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองจะต้องเปียกปอนเช่นนี้ด้วย
“เปียกก็เปียกสิ ฉันสนใจที่ไหน” เขาจ้องเธอนิ่ง
“ก็บอกแล้วว่าจะอยู่ด้วยกัน”
เพียงเท่านั้น ความอบอุ่นก็พลั่งพลูเข้าไปในใจคนฟัง เสียงหัวใจพลันเต้นรัวเร็วจนสายฝนรอบกายไร้ซึ่งความหมายใดๆ ยิ่งเมื่อหม่อมเจ้าดิเรกภาสกรขยับเข้ามาใกล้ สมองก็อื้ออึงจนแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

#3 ฉันก็จะไม่ปล่อยให้ท่านภาคหนีไปไหนเหมือนกัน

“ท่านภาคทำอะไรคะ”
เสียงทุ้มทอดตอบแผ่วเบา
“บังแดดให้ ..หลับต่อเถอะ ฉันไม่หนีเธอไปไหนหรอก”
เพียงเท่านั้น ไลลาก็ระบายยิ้มกว้างอย่างที่ทรงคิดว่าควรมีให้กับพระองค์เพียงคนเดียว หล่อนทำท่าคล้ายจะเอ่ยอะไรสักอย่าง แต่แล้วก็ยอมหลับตา พึมพำต่อในลำคอ มือบางเอื้อมมาเกี่ยวชายฉลองพระองค์ไว้ราวเด็กๆ
“ฉันเองก็จะไม่ปล่อยให้ท่านภาคหนีไปไหนเหมือนกัน”
พระพักตร์รูปสลักแย้มสรวล สายพระเนตรที่ทอดมองอ่อนโยนเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกลึกซึ้ง
...ฉันไม่มีทางทิ้งเธอไปไหนหรอก แม่ตัวดี ...มีแต่เธอนะสิ ไม่รู้จะทิ้งฉันไปตอนไหน

#4 รักหนึ่งเดียวนี้จะยังภักดีตลอดไป

“วันใดวันหนึ่งข้างหน้าฉันก็ต้องตาย ...ยิ่งเร็วยิ่งดีไม่ใช่หรือ จะได้ใกล้ชิดกับเธอตราบนานเท่านาน”
ไลลาเผลอจิกเล็บลงไปบนแขนของเขา รู้สึกวาบหวิวกับคำเอ่ยนั้น
“ถ้าท่านภาคพูดแบบนี้อีก ฉันจะโกรธแล้วนะ”
“ถ้าลองได้ผูกหัวใจไว้กับใครสักคนอย่างแน่นหนัก เราจะรู้เองว่าสิ่งที่เชื่อมโยงนั้นไม่ได้มีแค่ความรัก ...แต่หมายถึงทั้งชีวิต ทั้งจิตวิญญาณ เพราะฉะนั้นก็อย่าถือสาฉันเลย ปล่อยให้ฉันเมามายอย่างเต็มใจเช่นนี้ต่อไปเถิด วันข้างหน้าถ้าจะมีสิ่งใดดับสลายก็คงเป็นเพียงกายเนื้อเท่านั้น ...รักหนึ่งเดียวนี้จะยังภักดีตลอดไป ...ไม่ดับสูญ”

#5 หากจะหยามว่าฉันเป็นคนโง่คลั่งรัก ฉันก็ยินดีรับคำเสียดสีนั้นอย่างเต็มใจ

...เธอจะอยู่ที่นี่ อยู่กับเขา!
จะความลับของเวลาหรือปริศนาที่ซุกซ่อนไว้ของจักรวาลล้วนไม่สำคัญ
แค่ตอนนี้มีท่านภาคข้างกาย ...ไลลาก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว...
เมื่อเห็นว่าคู่สนทนานิ่งงันไป หม่อมเจ้าดิเรกภาสกรก็กระชับอ้อมกอดเข้าอีกครั้งก่อนเอ่ย
“ฉันจะตามไป ...จะกี่ภพกี่ชาติก็จะตามติดเพียงคนดีของฉันคนเดียว หากจะหยามว่าฉันเป็นคนโง่คลั่งรัก ฉันก็ยินดีรับคำเสียดสีนั้นอย่างเต็มใจ”
ร่างระหงพลิกกลับมาเผชิญหน้ากับเขาอย่างรวดเร็ว ดวงตาสีแปลกคู่นั้นจ้องเข้าไปในกระแสสีนิลลึก ราวจะจารจำคำพูดให้แน่นหนักทุกถ้อยคำ
“ท่านภาค ...ฉันก็เหมือนกัน ...จะรักแต่ท่านภาคคนเดียว”

นี่เป็นแค่ตัวอย่างส่วนหนึ่งความหวาน ความอบอุ่นในเล่ม ถ้าอยากสัมผัสแบบเต็มสามารถช็อป ‘ในม่านกาล’ ได้ที่ บูธแจ่มใส และร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ, JamClub, JamShop