everY
ทดลองอ่านนิยายวาย รัชศกเฉิงฮว่าปีที่สิบสี่ เล่ม 6 บทที่ 1 #นิยายวาย
ถังฟั่นถอนใจ “ฟังว่าอนุของเฉินหลวนคนนี้สะคราญโฉม เฉลียวฉลาด แตกฉานตำรา ปฏิภาณเป็นเลิศ ดังนั้นเฉินหลวนจึงโปรดปรานนางเป็นพิเศษ ถึงขั้นสร้างคฤหาสน์ให้นางโดยเฉพาะ สตรีเช่นนี้เขายอมหักใจให้มาสำแดงแผนหญิงงามต่อข้า ถือได้ว่าให้เกียรติข้าพอสมควร! รอให้ข้าหลับนอนกับเซียวอู่เรียบร้อย เกรงว่าคงสมปรารถนาของฝ่ายตรงข้ามแล้ว กระโดดลงแม่น้ำเหลืองก็ชำระไม่หมด! ดีไม่ดีภายใต้แผนหญิงงาม แม้แต่อุดมการณ์ของข้าอาจหมดไปด้วย สุดท้ายก็ต้องจับมือกับเฉินหลวน กลายเป็นเบี้ยตัวหนึ่งของพวกเขา” พูดไปพูดมาตัวเขาเองก็นึกขัน “แต่ถึงตอนนั้นข้ากับเฉินหลวนหลับนอนกับสตรีนางเดียวกัน ก็ไม่รู้เฉินหลวนจะแสลงใจบ้างหรือไม่ หรือจะยกหญิงงามให้ข้าเสียเลย”
เห็นเขายิ่งพูดยิ่งเลอะเทอะ ตี๋หานสุดจะทน “ความหมายของใต้เท้า ท่านอยากให้เฉินหลวนเข้าใจว่าท่านหลงกลเขาแล้ว?”
ถังฟั่นส่ายหน้า เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ข้าจะให้เฉินหลวนเข้าใจว่าหลังจากเซียวอู่มาอยู่ข้างกายข้าก็เริ่มมีใจให้ข้าทีละน้อย ถึงขนาดมีทีท่าจะหักหลังเขา”
ตี๋หานทำหน้าตระหนก
ถังฟั่นหัวเราะ “พวกนั้นสามารถใช้แผนหญิงงาม หรือข้าไม่อาจใช้แผนซ้อนกล? เซียวอู่ได้รับความสำคัญจากเฉินหลวน ทั้งยังถูกเขาส่งออกมาทำงานเช่นนี้ได้ แสดงว่านางล่วงรู้เรื่องราวของเฉินหลวนไม่น้อย ดีไม่ดีอาจรู้ที่ซ่อนของสมุดบัญชีรับจ่ายเสบียงด้วย ถ้าเฉินหลวนคิดว่านางทรยศตน หันมาอยู่ฝ่ายข้า เจ้าว่าเขาจะกระทำเรื่องใดออกมา”
ตี๋หานเปล่งเสียงเนิบๆ “สุนัขจนตรอกกระโดดข้ามกำแพง ฆ่าคนปิดปาก!”
ถังฟั่นผงกศีรษะ “มิผิด ถึงเวลานั้นต่อให้เซียวอู่ไม่มีจิตคิดหักหลังเฉินหลวนก็ต้องถูกเขาบีบจนยอมมาอยู่ฝ่ายข้า”
แผนซ้อนกลอันน่าระทึก!
เดินอุบายในอุบาย ดึงไส้ศึกเป็นพวก ฝ่ายตนไม่สูญเสีย
ตี๋หานเลิกคิ้วสูงมาก สีหน้าที่ซ่อนอยู่ใต้หนวดเครายากจะคาดเดา ทว่าจากแววตาที่ทอประกายแปลกๆ ของเขา เห็นชัดว่าชื่นชมในแผนอุบายของถังฟั่นเต็มสิบส่วน
ถังฟั่นใช้เท้าเปล่าดันอ่างน้ำไปทางเขา “นิทานก็ฟังจบแล้วยังไม่รีบไป ข้าจะนอนแล้วเจ้าได้ยินหรือไม่”
ตี๋หานก้มตัวยกอ่างน้ำอย่างจนใจ “ใต้เท้าเชิญพักผ่อน ข้าน้อยจะอยู่ยามด้านนอก”
พริบตาที่เขากำลังจะปิดประตู เสียงหยอกเย้าของถังฟั่นพลันลอยมา “คราวหน้าถ้าจะปลอมตัว อย่าลืมไปกราบหลี่จื่อหลงเป็นอาจารย์ร่ำเรียนวิชาสักนิดก่อนก็ดีนะ ก่วงชวน”
“…”
รุ่งอรุณถัดมา ถังฟั่นเดินออกจากห้องด้วยอารมณ์แจ่มใส เห็นเซียวอู่นั่งอยู่ด้านนอก ส่งยิ้มมาให้เขา
บนโต๊ะด้านข้างมีของว่างนานาชนิดวางอยู่ หน้าตากระจุ๋มกระจิ๋ม น่ารักเป็นที่สุด
ตี๋หานที่ควรเฝ้าอยู่นอกห้องกลับไม่รู้ไปอยู่ที่ใด
ถังฟั่นยิ้มทัก “อู่เอ๋อร์ เจ้าไฉนตื่นเช้านัก”
เซียวอู่ปิดปากหัวเราะ “ไม่เช้าแล้ว นี่สายมากแล้วเจ้าค่ะ เดิมทีข้าเตรียมอาหารเอาไว้ แต่เห็นใต้เท้ายังไม่ตื่นจึงทำใหม่อีกรอบ”
ถังฟั่นกล่าวเสียงซึ้งใจ “อู่เอ๋อร์ไยต้องลงมือเอง ที่นี่มีพ่อครัวอยู่แล้ว”
เซียวอู่หน้าแดง “ใต้เท้ามีน้ำใจไมตรี ข้า…ข้าก็อยากตอบแทนด้วยน้ำใสใจจริง”
ถังฟั่นลอบถอนใจ สตรีนางนี้เล่นละครแนบเนียนจริงๆ รูปโฉมสวยสะคราญปานนี้ ซ้ำยังเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว มิน่าเฉินหลวนจึงรักใคร่โปรดปราน ถึงกับสร้างเรือนทองซ่อนพธู
แผนหญิงงามยังต้องแบ่งระดับด้วย ถึงกับใช้โฉมงามที่เฉิดฉายปานนี้มาทำแผนการต่ำทราม เห็นชัดว่าเฉินหลวนให้ความสำคัญกับถังฟั่นไม่น้อยทีเดียว
ถังฟั่นรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง
เพียงเสียดาย ความมุ่งมาดปรารถนาของฝ่ายตรงข้ามถูกลิขิตให้ต้องผิดหวังแน่แล้ว
เซียวอู่เห็นถังฟั่นจ้องตนตาไม่กะพริบ พวงแก้มผะผ่าวขึ้นมา เปล่งเสียงเบาๆ แกมอายว่า “ใต้เท้า…”
ถังฟั่นตื่นจากภวังค์ แย้มยิ้มนั่งลง เอื้อมมือหยิบหมั่นโถวสีทองลูกเล็กใส่ปาก
คืนวานไม่กินมื้อดึกที่เซียวอู่ทำด้วยเกรงว่านางจะฉวยโอกาสใส่ยาปลุกกำหนัดให้ตนกิน แล้วสร้างสถานการณ์ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก สาดน้ำโคลนสกปรกใส่ตน
ตอนนี้กลางวันแสกๆ เซียวอู่แม้อยากทำ หากก็ทราบว่ามิใช่เวลาที่เหมาะสม
“ในนี้มีไส้ด้วย?” ถังฟั่นถามอย่างแปลกใจ
“เป็นอิงเถา*” เซียวอู่ยิ้มถาม “อร่อยหรือไม่”
ถังฟั่นพยักหน้า “อร่อย อร่อยที่สุด ฝีมือดีกว่าน้องสาวข้าเสียอีก หากเจ้าตามข้ากลับเมืองหลวง วันหน้าข้าก็มีลาภปากทุกวันแล้ว”
เซียวอู่ระบายยิ้ม ก้มหน้าลงไปคล้ายกระดากอายสุดแสน
ถังฟั่นกุมมือนาง “อู่เอ๋อร์ เหนือศีรษะเจ้าไม่มีสีสันเสียเลย วันนี้ข้าพาเจ้าไปเลือกซื้อเครื่องประดับในเมืองดีกว่า”
เซียวอู่งุนงง “ท่านมิต้องไปสืบเรื่องเฉินหลวนหรือ”
ถังฟั่นผุดยิ้มซ่อนนัย “บอกเจ้าก็ได้ ความจริงข้าเสาะพบหลักฐานสำคัญที่จะโค่นเขาได้แล้ว”
เซียวอู่อุทานดังอา “หลักฐานอันใด”
ถังฟั่นกลับเปลี่ยนเรื่อง “เลิกพูดเรื่องน่าเบื่อพวกนี้เถอะ พูดไปเจ้าก็ไม่สนุก เดี๋ยวกินอาหารเช้าเสร็จข้าจะพาเจ้าออกไปเที่ยว คราวก่อนเฉินหลวนส่งเงินให้ข้าหนึ่งหมื่นตำลึง ข้ายังไม่ได้แตะต้องเลย เอามาซื้อเครื่องประดับผมให้เจ้าได้หลายชุดทีเดียว”
เซียวอู่ตกอกตกใจ “ตะ…แต่ท่านรับเงินของเฉินหลวนแล้ว ยังจะ…ยังจะฟ้องร้องเขา?”
ถังฟั่นไม่ยี่หระสักนิด “เจ้ามึนงงแล้วกระมัง นี่เรียกว่าดำกินดำ**!”
“…”
* อิงเถา หมายถึงเชอรี่
** ดำกินดำ หมายถึงการใช้วิธีการที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายมาจัดการฝ่ายตรงข้าม
โปรดติดตามตอนต่อไป…
Comments
